အပိုင်း ၂ ဇနီးလေး ကအကောင်းဆုံးပဲ
သူ့မျက်လုံးများ၏အကြည့်သည် ထန်ယွမ်ရန်အား ထပ်မံတိုက်မိပြီး လွင့်ပျံထွက်သွားသည်ကိုသာလျှင် ကြည့်နေသည်။ ကောင်းကင်တစ်ဝက်သည် ဘောင်ခတ်ထားသကဲ့သို့ ရှိနေပြီး ကတ္တရာလမ်းမ ထို့နောက် ထိုအချိန်တွင်ပင် ဆောင်းဦးရာသီ၏ အသက်မဲ့မှု၊ ပိန်းပါးသောခန္ဓာကိုယ်သည် မျောလွင့်ပြီး မြေပြင်ပေါ်သို့ ကျဆင်းလာသည်။
“မဟုတ်ဘူး”
ကျန်းချဲ့သည် အလွန်ပူဆွေးဝမ်းနည်းကြီးစွာ အော်ဟစ်လိုက် သည်။ သွေးအိုင်ထဲတွင် လဲလျောင်းနေသော ထန်ယွမ်ရန်ကိုသာလျှင် နီရဲသောမျက်လုံးတစ်စုံဖြင့် ကြည့်နေသည်။
အနီရောင်သွေး ထိုအခိုက်အတန့်တွင်ပင် အဖြူရောင်မင်္ဂလာ ဝတ်စုံပေါ်တွင် သွေးနီရောင်ပန်းပွင့်လေးသည် ထွက်ပေါ်လာသည်။ အနီရောင်သည် အဖြူရောင်သွင်ပြင်ကို သန်မာသော အမြင်အာရုံကို အနှောင့်အယှက်ပေးသည်။
မှိုင်တွေငေးမောမှု
မျက်စိဖမ်းစားမှု
ထန်ယွမ်ရန်၏မျက်နှာသည် စာရွက်ကဲ့သို့ ဖြူဖျော့နေသည်။ အားအင်မရှိသောခေါင်းက လှည့်လာပြီး ကျန်းချဲ့၏ကမ္ဗည်းတိုင်ဆီသို့ ကြည့်သွားလေသည်။ နှုတ်ခမ်းတွင်လည်း အားတင်းကာ ပြုံးထား သော အပြုံးကို ချိတ်ဆွဲထားသေးသည်။ မျက်ရည်များသည်လည်း မျက်ဝန်းထောင့်တွင် ဝေ့ဝဲနေသည်။ ထို့နောက်တွင်
“ဒီလိုကလည်းပဲ ကောင်းပါတယ် … ကောင်းပါတယ်”
“မကောင်းဘူး၊ နည်းနည်းလေးမှတောင် မကောင်းဘူး၊ ယွမ်ရန် မင်း အသက်ရှင်ဖို့ တောင့်ထား၊ လူနာတင်ကား ချက်ချင်း ရောက်လာတော့မယ်၊ မင်း မသေရဘူး”
ကျန်းချဲ့သည် တစ်ကြိမ်ပြီးတစ်ကြိမ် ထန်ယွမ်ရန် သတိရလာရန် ကြိုးစားနေသည်။ သို့ပေမဲ့ နောက်ဆုံးတွင် ရလဒ်ကို နောက်ပြန် ဆုတ်၍ မရတော့ပေ။
ထိုမယုံနိုင်ဖွယ်ကောင်းသော အဖြစ်အပျက်သည် ကျန်းချဲ့အား ကိုယ့်ကိုယ်ကိုမုန်းတီးမှုကို ပို၍ဖြစ်စေလေသည်။
“ကျန်းချဲ့ ငါ ဒီဘဝမှာ နောက်ဆုံးတော့ နောင်တရတဲ့ ကိစ္စတစ်ခုကို တွေ့ရှိခဲ့တယ်၊ အဲ့ဒါကတော့ နင်နဲ့တွေ့ဆုံတာပဲ … နင့်ကို ချစ်မိသွားတယ် …”
