Elementen Academie 1: De kinderen der elementen

Hoofdstuk 9

Na het avondmaal zijn we vrij om onze eigen keuze te maken. Er is zelfs een kampvuur op het schoolplein, waar je heerlijk marmoushe kan roosteren.
'Kom we gaan naar buiten!' roept Sky enthousiast uit, terwijl we door de gangen van de academie rondlopen. Ik zoek naar het portret van vanmiddag, maar zie hem op de een of andere manier nergens meer hangen.
'Goed plan, ik heb wel trek in een lekkere marsmoushe. Ik hoop dat er marmoushe is in de vorm van een gummybeer!' roept Nyrah uit.
Ik zucht wanhopig.
Ze kijken me verbaasd aan. 'Wat is er nou, Azara?', vraagt Nyrah vervolgens aan me.
'Je weet toch wel dat portret van vanochtend?', vraag ik aan haar.
'Dat ene portret waarvan je zei dat de ogen jou volgde? Ja, ik weet welk portret je bedoeld,' antwoord ze.
'Waar hing die nou precies?', vraag ik aan haar.
'Volgens mij in de gang boven ons,' antwoordt ze direct. 'Maar laat dat nou los. Ga lekker plezier maken en geniet met je nieuwe vrienden.'
Ik zucht. 'Weet ik, maar ik wil meer weten over dat portret,' reageer ik en glimlach zwakjes naar haar.
'Hé, Azaar! Dat kan ook later hoor,' zegt ze met een wanhopige zucht.
'Ja maar-.' 'Niet nu Azaar, je hebt Nyrah gehoord. Kom aan,meid! Geniet van je eerste dag,' zegt Joran en lijkt ook erg enthousiast te zijn voor het kampvuur.
Ik sluit mijn ogen en zucht dan diep. 'Goed, goed! Ik ga mee,' zeg ik dan, om me er maar bij neer te leggen.
We lopen vervolgens richting de voordeur van de academie, waarna we de academie verlaten.

We zetten een stap buiten de academie en het eerste wat ik voel is een frisse wind, die me de kippenvel op mijn armen geeft.
'Brrr! Is het niet te koud voor-.' 'Wel nee, bij het kampvuur is het lekker warm en knus,' zegt Nyrah tegen me en pakt mijn arm vast, waarna ze me mee sleurt naar het kampvuur.
'Heu, professor Milon?', vraagt Sky verradt, bij het zien van de docent van verweer tegen duistere elementen.
'Hey, wat gezellig dat jullie er bij komen zitten. Neem plaats,' reageert professor Milon op Sky's reactie.
Zonder wat te zeggen nemen we plaats op een liggende boomstam, lang genoeg voor vier jonge mensen op een rij.
'Lussen jullie een marmoushe?', vraagt hij aan ons.
'Zeker, lekker!' roepen mijn vrienden enthousiast.
Ik staar maar wat voor me uit. Nog altijd last van de beelden die ik aan het begin van het avondmaal kreeg en het portret.
'Azara?', vraagt iemand aan mij, maar ik zit weer volop in mijn eigen gedachten. Alles wat er zich om mij heen speelt, krijg ik niet mee. In het vuur zie ik zich een beeld ontpoppen. Het lijkt op een gang in de school, maar het is me niet duidelijk waar.
Maar net zoals de andere keer, zie ik alles weer vanuit het perspectief van de persoon van wie ik niet weet wie het is.
De persoon loopt rustig door de gang en kijkt om zich heen. Er hangen lantaarns aan de muur, die de gang verlicht. Maar plots veranderen de muren, naar donkergrijze stenen. De lantaarns flikkeren en ergens in de verte klinkt er een laag zwaar gegrom. De haren op mijn armen gaan rechtop staan en mijn adem stokt bij het horen van dat grommend geluid. Het gegrom klinkt weer, maar komt zo te horen dichterbij.
De persoon begint het op een rennen te zetten en rent verder door de gang. Door de angst gaat de ademhaling sneller, maar ook zwaarder.
Plots verschijnt er een eikenhouten deur. De persoon struikelt en maar weet zich te herstellen. Zodra die bij de deur aankomt, grijpt die de deurklink beet en duwt hem naar beneden. Maar dan valt die voorover. Het beeld wordt een beetje wazig. De persoon draait zijn of haar hoofd. Achter zich houdt een zwart behaarde hand zijn of haar enkel vast. De persoon begint te te gilllen, wat mij nu duidelijk maakt dat het een vrouw is. Ze begint met haar vrije voet tegen de hand te schoppen, die na een paar harde schoppen pijnlijk los laat en zich in de duisternis terugtrekt.
De vrouw krabbelt gauw overeind en duwt de deurklink opnieuw naar beneden. Ze trekt de deur met een ruk open en wilt de gang uitrennen, maar onverwachts wordt ze weer onderuit getrokken. Opnieuw gilt ze en zoekt hou vast met haar handen, maar er is geen grip. Ze zet haar nagels op de vloer, maar die maken het er niet beter op. De vloer veranderd in aarde en er groeit een lange vingerige plant uit de aarde. Het beweegt zich snel over de grond, naar de vrouw toe. Ze probeert het nog vast te grijpen, maar dan gaat alles sneller dan dat het lijkt. Het beeld wordt plots zwart en ik hoor nog een lage zware lach. Misschien ook wel mysterieus.

'Azara, wordt wakker,' is het eerste wat ik hoor. Ik open langzaam mijn ogen. Rechts naast me voel ik warmte en klinkt er geknetter van vuur.
'God zij dank, je bent wakker. Gaat het weer?', vraagt Nyrah bezorgd aan me en legt een hand op mijn rechterschouder.
'Ja, het gaat weer. Ik denk dat ik maar naar bed ga. Het is me allemaal veel te veel denk ik geworden,' antwoord ik op haar vraag en ga overeind zitten. De jongens, Sky en Joran zijn er ook nog altijd. Ook professor Milon is er nog altijd.
'Zal ik met je mee lopen?', vraagt Nyrah aan me.
'Nee hoor, blijf jij maar hier. Ik red me wel,' zeg ik als antwoord en sta op.
Ik loop terug naar het schoolgebouw en loop naar binnen. Voordat ik de deur achter me dicht duw, draai ik mijn hoofd nog even om en kijk naar mijn nieuwe vrienden van vandaag. Ze zitten met elkaar te kletsen en lachen om een grap. Mijn mondhoeken krullen wat omhoog en met een glimlach sluit ik de deur. Ik draai me om en begeef me richting de slaapkamer, die ik samen met Nyrah deel. Eenmaal in de kleedkamer kleed ik me om en kruip in bed, onder de warme deken. Ik sluit mijn ogen en voel me al gauw weg zakken in een diepe slaap.