One Shot Stories By Ysmael Manunulat

Ely's One Shot Story

Author's note:
This One Shot Story is about a student who getting tired from school and when she came home, her mother scolded her because she can't understand what her daughter feel.

____

"See you tomorrow, Ely." Paalam ng bestfriend ko ng makalabas kami ng school gate.

"Sige ingat, see you tomorrow." I answered back.

Ang bawat estudyante ay sinusundo ng mga parents nila. Except me. Hindi lang naman ako yung naglalakad pauwi pero sila malapit lang ang uuwian nila. Ako 'tong aabutin na ng gabi bago makarating sa bahay. Hindi ako nagco-commute dahil sayang lang sa pera at kaya ko namang maglakad.

Nakarating ako ng bahay na pagod na pagod. Tinanggal ko na ang sapatos ko at isinalampak ang katawan sa sofa. I was tired walking.

"Oh ayan ang prinsesa, pahilata lang sa sofa, wala man lang ginagawa." Bungad ni mama sakin.

"Ma, kakarating ko lang, pagod po ako." I said in a low voice. Dahil wala na akong lakas para magsalita pa.

"Aba't sumusumbat ka na ngayon?" Malakas ang boses na sabi ni mama at nakapamewang pa ito.

Naupo nalang ako kahit sa totoo lang ay pagod na pagod na ako. Stressed na ako sa pag-aaral para lang ma-achive ang expectation nila. That fucking expectations!

"Ma hindi sa ganon. Napagod lang ako dahil galing ako ng school." Pinilit kung huwag mainis.

"Pagod? Umuupo ka lang naman sa roon nyu at nakikinig. Tapos sasabihin mong napagod ka? Bakit? Anong ginagawa nyu sa school, naglilinis, nagluluto, naglalaba?" Sunod-sunod nitong tanong.

"Ma, syempre kahit—"

"Sumasagot ka na talaga?" Sabi nito at binato pa ako ng libro na 'di ko alam kung saan nya nakuha.

I was hurt, hindi ko na alam kung tama ba 'tong ginagawa nila sakin. Sa mga salita palang nila nasasaktan na ako. How about now na kaya pa nila akong saktan mismo. Magulang ko ba talaga kayo?

"Ang sabihin mo, gumala ka? Kaya mababa ang grades mo eh. Parati ka nalang wala sa klase nyo kasi hindi ka pumasok." Sabi pa nito.

That's true, hindi ako nakakapasok at nala-late na ako dahil sa naglalakad lang ako. Minsan kapag gabi na ako nakakauwi sinasabi nilang kung saan saan na ako nagpupunta. Eh si Ate Sani nga, umaga nang nakakauwi tapos lasing pa. Tapos hindi nila napagalitan?

"What's happening here?" Speaking of Ate Sani, she was here.

"Pagsabihan mo nga 'tong kapatid mo. Sinusumbatan na ako." Sabi nito kay Ate.

No, it's not. Hindi nila nakukuha ang point ko. Bakit ba ang kitid ng utak nila? Ba't ayaw nilang pakiramdam ako?

Umalis si mama kaya napatingin nalang ako kay Ate na mabilis na lumapit sa 'kin. Nagulat nalang ako ng  hilahin nya ako patayo mula sa buhok ko.

"Ate masakit." Naiyak nalang ako sa sakit dahil sa pagkahila nya sa buhok ko.

"Ano yon? Sinusumbatan mo na daw si mama? Ano matapang kana ngayon? Ano ba'ng pinaglalaban mo?" Tanong nito.

"Ate, hindi sa ganon. Hindi niyo ako naiintindihan." Sabi ko at mabilis na nagsipatakan ang luha sa mga mata ko.

"So? Intindihin mo sarili mo, wala kaming pake sa nararamdaman mo dahil peste ka lang naman sa pamamahay na 'to!" Sabi ni ate at nasalampak nalang ako sa gilid ng sofa sa bandang matigas nito kaya naramdaman ko ang sakit mula sa ulo ko.

Why? Why everybody hates me? Did I disserve to feel this? To treat like a trash? All i need is an attention and love from them. That's all. Yan lang naman ang gusto ko, ba't ayaw n'yong ibigay? Balang araw naiintindihan nyo rin ako. Balang araw, masasabi niyong tama ako. Or maybe that's all a dream to all of you.

___
The End...