Yine her zamanki gibi sınıfa girip sırama oturdum ve arkadaşımı beklemeye başladım. Arkadaşımı beklerden sınıfa hoşlandığım çocuk girdi. Ona bir saniye bile bakmam kalp atışlarımın hızlanmasına neden oldu. Onunla konuşmuyorduk herhangi bir iletişimimiz bile yoktu yaklaşık 2-3 yıldır aynı sınıfta olsak bile 2 cümleden fazla konuşmamıştık. Çok denedim çok fakat beni her zaman görmezden geldi. Çoğu zaman odama kapanıp ağlamama, derslerime odaklanamama sorununa sebep oldu. Fakat onu suçlamıyorum belkide başkasını seviyor. Belkide sevdiği birisi var ve onunla konuşuyor. Onun bir yerde adının geçmesi bile heyecanlanmama neden oluyor
Her neyse bu bilgiyi siz ne yapacaksınız şuan kitaptan sıkılmış ve çıkmışsınızdır bile...
Bu arada hiçbir kimsenin -kendimde dahil- gerçek ismini vermiyorum dış görünüşte dahil.
Kendimi her kötü hissettiğimde yazmaya devam edeceğim tutmayacağını veya okunmayacağının farkındayım sadece kafamı dağıtmanın bir yolunu arıyorum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sessizliğin İçindeki Çığlık
Non-FictionBu hikaye 14 yaşındaki Duru'nun hayat hikayesini anlatmaktadır. sadece 14 yıldır yaşayan Duru, hayatına stres ile devam etmektedir. gerçek yada değil buna siz karar vereceksiniz
