Why We Fear The Storm

Chapter 1

The Man Who Never Stopped

Ang tahimik na opisina ni Nale ay napuno ng tunog ng mabilis na pagtipa ng kanyang mga daliri sa keyboard ng laptop. Ang mga mata niya ay matalim na nakatutok sa screen, kung saan makikita ang mga mukha ng kanyang consulting team at ang high-profile client nila, si Mr. Arthur Manansala, CEO ng Elysian Isle Resorts, ang resort na kanilang rerebrand.

Walang kalat ang kanyang desk—isang tanda ng kanyang paniniwala na kapag maayos ang kapaligiran, mas magiging epektibo at maayos ang takbo ng trabaho. Para kay Nale, maging ang pagiging produktibo ay isang aspeto ng buhay na nasa ilalim ng kanyang kontrol.

His pen clicked against his notepad in a rhythmic beat habang iniisip niya ang mga timelines, marketing strategies, at ang nalalapit na presentation na maaaring maging daan para maselyuhan ang kanilang deal.

"...as I was saying," ang malalim at authoritative na tinig ni Mr. Arthur ang gumambala sa iniisip ni Nale. "With the summer season approaching, I'm planning to take some time off and visit the island resort myself. A little personal R&R. So, I'm putting a temporary hold on all major decisions for the next month."

Tumigil ang pag-click ng ballpen ni Nale. A pause? Hindi iyon kasama sa plano.

Umayos siya ng upo at mas lumapit pa sa screen, ang boses niya ay bahagyang mas matalas kaysa kanina. "Mr. Manansala, with all due respect, the rebranding campaign is at a critical phase. If we pause now, we risk losing momentum with your investors, and the timing—"

Ngunit imbes na sumeryoso, tumawa si Mr. Arthur, isang reaksiyon na nagtaas ng kilay ni Nale.

"Nale, relax. The resort isn't going anywhere. We can afford a little breathing room. You've done excellent work so far, but even the best of us need a break sometimes."

Nale clenched his jaw, ang hawak niya sa ballpen ay mas tumindi. He didn't take breaks. Hindi niya kailangan ng pahinga. Sa buhay ni Nale, walang espasyo para sa pagkaantala, walang lugar para sa pagkakamali. Tagumpay lamang ang tanging katanggap-tanggap na resulta.

"Of course," aniya kahit ang tensyon sa kaniyang dibdib ay unti-unti nang bumibigat. Pinipigilan niya ang sariling mag-unmute at makipagtalo pa. He sighed first and instead said, "We'll prepare for the next phase once you're back. I'll keep the team on standby for any urgent developments." Pilit ang mga salitang iyon na lumabas sa kaniyang bibig.

Natapos ang meeting at nagpaalam na ang lahat. Nanatili ang matalim na ekspresyon kay Nale. Sumandal siya sa kaniyang swivel chair, napatulala sa kabuuan ng kaniyang opisina. His eyes darted to his whiteboard. It was crowded with upcoming deadlines and meetings.

Time off wasn't in his vocabulary. He prided himself on being available—on never slowing down. It's what made him the top consultant at the firm. It's what kept him respected, admired, successful. Without work, who was he?

Just then, the intercom buzzed. Bumuntong-hininga na lamang siya saka sinagot iyon.

"Nale, can you step into my office for a minute?" His boss, Leonard, had that casual tone.

"On my way," Nale responded.

Leonard's office was a testament to his corporate success—minimalist, expensive, and designed to impress. It had a view that most would kill for. Nagpatuloy si Nale nang pinapasok siya ng sekretarya ni Leonard.

"Take a seat," ani Leonard at itinuro ang upuan sa harap ng desk niya, habang ang mga mata nito ay hindi inaalis sa folder na hawak niya.

"I just spoke with Mr. Arthur. Seems like he's serious about taking some time off, huh?"