**Not**:Wattpad'in kapanmasının ve benim Pedro hayranları ile tanışma isteğim beni Tumblr'a itti. Bu yüzden orada yazıyorum artık hikayelerimi. Fakat buraya da arada sırada paylaşmayı düşünüyorum yazdıklarımı. Bunlardan birini sizinle buluşturuyorum. Ayrıca ingilizce yazdığım ve tektar Türkçeye çevirmeye usendigim için translateden direk çeviri yapıp yazdım hikayeyi. Bu yüzden berbat Türkçe için özürler...
@divaofmads (Tumblr)
Bir şarkıdan esinlenerek ~ Teoman Kupa kızı sinek valesi (Çocukluğumdan gelen bir duygu seli)
!!UYARI!!: Müstehcenlik, +18, Kabalık, Yabancı Bir Adamla Seks, Kötü Dil, Argo Kullanımı, Depresyonda, E/A Yok (ayrıca "o" da kullanıldı), Sigara Kullanımı, Yaş Farkı (Siz 20'li yaşların başındasınız ve Joel 30'lu yaşların sonlarında), Yumuşak Joel, Kıyamet Öncesi
Lütfen yorum bırakın
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Perşembe akşamıydı, kışın gelişini müjdeliyordu. Yağmur sanki insanlara soğuk ve kasvetli ruhunu yaşatmaktan zevk alıyormuş gibi yağıyordu. Su birikintileri göllere dönmüş, insanlar ıslanmamak için şemsiyelerini açmış, hava durumu uyarılarından habersiz olanlar korunmak için paltolarına ve çantalarına sığınmışlardı. Herkesin telaşı vardı. Adımları hızlı, hareketleri telaşlıydı. Ama kader onların acınası hallerine hiç acımamıştı. Sanki insanların çaresizliğinden zevk alıyormuş gibi her şeyi daha da beter hale getiriyordu. Trafik sıkışıklığı, kazalar, gitmesi gereken yere gidemediği için küfür eden insanlar... Bunların hepsi gecenin ihtişamını engelleyen bir cadı gibiydi.
O gece kadere boyun eğen tek kişi Joel'di. Kendini ısırıcı soğuktan korumak için ellerini ceketinin ceplerine sokmuş, yakasını yukarı çekip fermuarını burnunun ucuna kadar çekmişti, böylece kumaşın arkasında hapsolan buhar, soğuktan uyuşmuş dudaklarını ve yanaklarını ısıtabilirdi.
Eve gitmek için başka bir yol seçmişti. Kızı Sarah amcasının evinde kaldığı için sorumluluklarını unutabilirdi. Uzun süre tek başına yürümek istiyordu. Kırık ışıkların olduğu bir sokağa girdiğinde şehrin öfkeli sesleri yerine betona çarpan yağmurun sesi kulaklarında yankılanıyordu. Sıvaları çatlamış ve tuğlaları görünen apartman duvarları arasında yürüyordu. Köpekler ve fareler sprey boyayla boyanmış çöp konteynırlarına veya konteynırların yanına atılmış karton kutulara saklanıyorlardı. Rüzgar sertçe estiğinden, duvarda asılı son kullanma tarihi geçmiş konser posterleri artık tutunamıyor ve havada uçuşuyordu. Joel'in botları tamamen ıslanmıştı. Sokakta daha fazla yürürse ayakkabıları yavaş yavaş su emmeye başlayacaktı.
Ama Joel'in geçmişi sürekli aklına geliyordu. Her anı onu rahatsız ediyor, geri geliyor ve umutsuz hissettiriyordu. Hayatında başına gelen en iyi şey kızıydı. O onun şansıydı. Sevdiği kadın onları terk ettiğinde, kızıyla bir bağ kurmayı umuyordu. Ama şimdi yıllar önce kaçtığı duygular Joel'in kolunu yakalıyor ve onu karanlığa sürüklüyordu. Yine de, bir an önce şikayet ettiği şehir sesleri ona dikkatini dağıtmak için bir fırsat vermişti. Sonunda sokaktan ayrılmıştı ve kaldırımda yürüyordu. Eve gitme vakti geldiğini düşünerek kol saatine baktı ama çalışmıyordu. Sokağı geçmek için kaldırımın köşesindeki yeşil ışığı bekledi. O anda yanında bir hareket hissetti. Yağmurun durmasından faydalanan yaşlı adam sigara içiyordu. Başını hafifçe kaldırdı, ağzını ceketinden kurtardı ve adama seslendi.
