အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်း။
ငယ်စဥ်ကတည်းကလည်ပင်းဖက်ပေါင်းလာသည့်
သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်။မိဘအချင်းချင်းတွေကလည်းရင်းနှီးသလို အချင်းချင်းတွေက
တစ်နေ့တစ်ခါမတွေ့ရလျှင်မနေနိုင်သည့်အမျိုးပင်။
မြတ်ဒုတလွှမ်း
အသားဖြူဖြူလေးနှင့် ရှမ်းဗမာစပ်တိုင်းရင်းသား
လေးတစ်ယောက်ပေါ့။မွေးကတည်းကပါလာသည့်
အေးအေးဆေးဆေးနေတတ်သည့်အကျင့်မှာ
အခုချိန်ထိကိုပါလာမြဲပင်ဖြစ်သည်။ဘေးနား
မှာအမြဲတမ်းရှိတတ်သည့်လူဆိုလို့အချစ်ဆုံး
သူငယ်ချင်း ဆန္ဒမိုင်းတစ်ယောက်ထဲသာရှိသည်။
အသက်၁၇နှစ်ရှိနေပြီဖြစ်သောလူငယ်တစ်ယောက်အတွက်တခြားသူတွေလိုအပျော်အပါးမက်တာ
မျိုးမရှိပဲအိမ်ထဲမှာသာအများဆုံးနေတတ်သည်။
တစ်ခါတစ်ရံ ဆန္ဒမိုင်းကသူ့အားအပြင်ထွက်ဖို့
လာခေါ်တာတောင် မလိုက်ဖြစ်သည့်အခါကပိုများသည်။ထိုကြောင့်ဆန္ဒမိုင်းကလည်းသူ့လိုပဲ
အိမ်ကပ်သည့်လူတစ်ဦးဖြစ်လာသည်။
အသားဖြူဖြူ ၊ ဆံပင်အုပ်အုပ်ကလေးနှင့်
နှုတ်ခမ်းပါးပါးစိုစိုလေးတို့ကမြတ်ဒုတလွှမ်းကို
လူချောလေးတစ်ယောက်ဟုအသိအမှတ်ပြုစေသည့်
လက္ခဏာများဖြစ်ကြသည်။ဆန္ဒမိုင်းထပ်အရပ်
အနည်းငယ်ပုပေမယ့်ယောင်္ကျားလေးတစ်ယောက်
မှာရှိသင့်သည့်အရပ်တော့သူ့မှာရှိထားသည်။
စာတော်သလို ၊ ကျောင်း၌လူရည်ချွန်တစ်ဦးဖြစ်တာ
ကြောင့်နာမည်ကြီးသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။အထူးသဖြင့်
တစ်ချို့မိန်းကလေးများပါးစပ်ထဲပုံပြင်သဖွယ်
ပြောတတ်ကြသည့်သူ့အကြောင်းလိုဖြစ်ကြသည်။
ဆန္ဒမိုင်း
မြတ်ဒုတလွှမ်းနှင့်စရိုက် ၊ အကျင့် ၊ အသွင်အပြင်ပါ
ကွဲထွက်သည့်လူတစ်ယောက်ပေါ့။ငယ်ငယ်လေး
ကတည်းကဇိုးဇိုးဇက်ဇက်လုပ်တတ်သည့်အကျင့်
က သူ့ရဲ့မူပိုင်လိုဖြစ်သည်။မျက်နှာခပ်တန်းတန်း
နှင့်သာ နေတတ်ပေမယ့် မြတ်ဒုတလွှမ်းနှင့်အတူရှိနေသည့်အချိန်များဆိုပင်ကိုယ်စရိုက်တွေပျောက်ကွယ်
သွားသည်အလားအောင်မေ့ရသည်။ကျောင်းရဲ့
လူဆိုးလေးလို့နာမည်ကြီးသလို ဆရာ ၊ ဆရာမ
တွေရဲ့ချဥ်ဖက်တစ်ယောက်လည်းဖြစ်သည်။
တချို့သောလူတွေများဆိုမြတ်ဒုတလွှမ်းနှင့်
ဆန္ဒမိုင်းကအချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းတွေဘယ်လို
ဖြစ်နေကြလဲမတွေးတတ်တော့သည်အထိပါပဲ။
