"ဆောနူကအိမ်ထဲမှာလား ထယ်ဆန်း"
"ဟုတ်တယ်ဟျောင်း...၊အိပ်ခန်းထဲမှာမို့ ဟျောင်းကားသံမကြားတာဖြစ်မယ်ဗျ၊ကျွန်တော်တောင် ဧည့်ခန်းမှာရှိနေလို့ကြားတာ"
ကားဝင်ဖို့ခြံတံခါးဖွင့်ပေးတဲ့ထယ်ဆန်းကို ဟီဆွန်းသိချင်တာတချို့မေးပြီးမှ ကားကိုခြံထဲထိမောင်းခဲ့လိုက်၏။
ကားပါကင်ထိုးပြီး အနီးအနားတဝိုက်မျက်လုံးကစားနေမိတာက ဟီဆွန်းရဲ့အကျင့်တစ်ခုပဲ။ဆောနူ့အနီးနားမှာ ရှိနေသမျှ၊ဖြစ်ပျက်နေသမျှကို ဟီဆွန်းတစ်ခုမကျန်သိထားချင်သည်။ထိုအရာက သေးငယ်တဲ့ကိစ္စလေးပဲဖြစ်နေပါစေဦးတော့...ဟီဆွန်းသိကိုသိထားရမှဖြစ်မည်။
"ဒါဘယ်သူ့အဝတ်တွေလဲ ထယ်ဆန်း၊မင်းဟာလား.."
"ဗျာ!ဘယ်အဝတ်တွေကိုပြောတာလဲ ဟျောင်း"
မေးသံနှင့်အတူဟီဆွန်းဘေးရောက်လာတဲ့ထယ်ဆန်းက လက်ထဲမှာလည်း ဘောလုံးတစ်လုံးကိုပွေ့ပိုက်ထား၏။ကြည့်ရတာ ဂိုထောင်ထဲကသွားနှိုက်လာပုံရသည်။
"ဒီဟာတွေလေ၊ဆောနူဟာမဟုတ်တာတော့သေချာတယ်။မင်းဟာလည်း......မဟုတ်...လောက်ဘူးပဲ.."
ပုံထားတဲ့အနက်ရောင်ဝတ်စုံကို ဟီဆွန်းကစီးထားတဲ့ရှူးဖိနပ်ထိပ်ဖျားဖြင့်ထိုးဆွကာ၊လုံးနေတဲ့ဘောင်းဘီကို ပြန့်သွားအောင်ဖြန့်၏။ဘောင်းဘီအိတ်ထဲမှာလက်တစ်ဖက်ထည့်ထားပြီး မြေပြင်ပေါ်မှအဝတ်အစားတွေကို မျက်မှောင်ကုတ်ကြည့်နေတဲ့ ဟီဆွန်းရဲ့မျက်နှာက တဖြည်းဖြည်းချင်း ပျက်စပြုနေပြီ။
"ဒီကောင်က အရပ်ရှည်တဲ့ပုံပဲ...ပြီးတော့...ဒါ.."
စကားဆက်မပြောတော့ဘဲ မသတီတဲ့မျက်နှာပေးဖြင့် XL sizeရှိတဲ့အတွင်းခံကိုမေးဆတ်ပြ၏။ထယ်ဆန်းလည်း အနီးကပ်ငုံ့ကြည့်မိသည်အထိစိတ်ဝင်စားသွားကာ၊သေချာကြည့်မိသည်။သေချာတာက သူနဲ့ဆောနူ့ဟာတော့မဟုတ်..။
"ဘယ်သူ့ဟာလို့ထင်လဲ"
"ကျွန်တော်မသိဘူး...ဟျောင်း....၊ဒီအိမ်ကို မလာဖြစ်တာလည်းကြာနေတော့ သေချာမပြော..တတ်ဘူး.."
