My Boyfriend is football player

3

Chokun ဒီနေ့ တစ်ကိုယ်လုံးနှုန်းနေပြီး အားမရှိပင်ဖြစ်‌ေန၏။ မနေ့က မိုးရွာ‌နေတုန်း ထီးမဆောင်းဘဲ အပြင်ထွက်မိသွားလို့ပင်။ စထွက်တုန်းက မိုးဆဲနေလို့ ရတယ်ဆိုပြီး ထွက်တာ အပြန်လမ်းမှာ မိုးက သည်းလာသည်။ မနေ့ညကပင် အကောင်းကြီး။ ဒီနေ့ မနက်ကြမှ ထဖြစ်တာပင်။

Chokun တစ်ယောက် အိမ်ပြန်လမ်းတွင် သေချာဂရုစိုက်ပြန်နေရ‌သည်။ ကျောင်းဆောင်အရှေ့နားရောက်တော့ Aungpao နဲ့သွားဆုံသည်။ Chokun လည်း မျက်လုံးတွေပါ ဝေးဝါးနေပြီမို့ ဘယ်သူမှန်း သေသေချာချာ မမြင်ရပေ။

Aungpao က သူ့ကိုမြင်တော့ အနားလာပြီး ပြောသည်။

"မင်းတို့ တောင်းပန်မယ်ဆိုတဲ့ကိစ္စ?"

"နောက်နေ့ကြမှ ပြောကြတာပေါ့ ငါ ဒီနေ့ နေမကောင်းလို့"

Chokun က ပြောပြီး ထွက်သွားမည်အလုပ် Aungpao က ကော်လံကနေ ကိုင်ပြီး သူ့အရှေ့ပြန်ပို့လိုက်သည်။သူတို့ရောက်နေတဲ့ နေရာက လူသိပ်မလာတာတဲ့နေရာဖြစ်ပြီး အကယ်၍ တစ်ယောက်ယောက်က အနိုင်ကျင့်နေတာ တွေ့ခဲ့ရင် ပြန်တိုင်ရဲမည် မဟုတ်။

"ဘာလဲ မင်းက ရှောင်ပြေးချင်လို့ပါ"

"မဟုတ်ဘူး ငါတကယ်.."

Chokun တစ်ယောက် ပြောလဲပြောပြီး မေ့လဲသွားလေသည်။ Aungpao မှာ အမြန်လှမ်းဖမ်းလိုက်ပြီး ဘေးကိုကြည့်တော့ အကူအညီတောင်းစရာ လူမတွေ့။ ဘာလို့ အဲ့လောက် ပျော့ဖတ်နေရတာလဲ။

လက်ကို နဖူးပေါ်တင်ပြီး စမ်းကြည့်တော့ မသိရင် မီးပူကို လက်နဲ့သွားကိုင်ရသလိုမျိုးပင် ပူခြစ်တောက်နေသည်။ သူလည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတာနဲ့ ‌Chokun ကို‌ကျောပေါ်တင်ကာ ကျောင်းဆေးပေးခန်းကို ခေါ်သွားရလေသည်။

ဟိုရောက်တော့ သူနာပြုဆရာမက အပူရှိန်တွေတတ်ပြီး အဖျားကြီးနေတာလို့ပြောပြီး ရေပတ်တိုက်ပေးဖို့လည်း မှာသွားသည်။ သူ့သူငယ်ချင်းတွေက်ု ဖုန်းဆက်ပြောဖို့ကလဲ သူ့အိတ်ကို ခွင့်ပြုချက်မပါဘဲ မကိုင်ချင်။ Aungpao လည်း မတတ်နိုင်တဲ့အဆုံး သူကိုယ်တိုင်ပဲ ရေပတ်တိုက်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

တစ်ခါမှ ရေပတ်မတိုက်ဖူးတာကြောင့်  Aungpao  တော်တော်ပင်ပန်းသွားရသည်။ ‌ပစ္စည်းတွေသေချာပြန်ထားကာ သူလည်း မသိလိုက်ချိန်မှာ ကုတင်ဘေးတွင် မျက်နှာကို ကုတင်ပေါ်တင်၍ လက်ခုပြီး အိပ်ပျော်သွားလေ၏။