කතාව ගැන කමන්ට් එකක් දෙන්න හැමෝම අද අවසානෙට......!
#පනස්_අටවන_කොටස 💜️
කාලේ ගොඩක් ඉක්මනින් ඉගිල්ලුණා..මං හිතුවට වඩා අපි දෙන්නට දුරස් වෙන්න වුණෙ වුණ එක සිද්ධියක් නිසා..මං හිතුවෙ නෑ මල්ලිගෙන් මට මෙච්චර ඈත් වෙන්න වෙයි කියලා..මං හීනෙකින්වත් එහෙම දෙයක් බලාපොරොත්තු වුණේ නෑ..ඒත් නොහිතපු වෙලාවක ලැබුණු ඒ සතුට එක්ක මට හිතුන් නෑ ඒකෙම අනික් පැත්ත වේවි කියලා..ඒ දේවල් එක්ක මට ගොඩක් පීඩනයක් ආවත් කාලෙත් එක්ක මට මගේ හිත හදාගන්න පුළුවන් වුණා..
ඒත් ඉඳලා හිටලා මට දැනෙන තනිකම මට කාටම හරි කියාගන්න ඕනි වුණත් ඒක මට කියන්න හිටියෙ චූටි විතරයි..ඌට උනත් මට මෙච්චරටම ඇණයක් වෙන්න බැරි නිසාම මං පැත්තකට වෙලා හිටියා..මොකද මං දැනන් හිටියා මට නොකිව්වට චූටිටත් මොකක්ම හරි සම්බන්දයක් තියෙනවා කියලා..එයාටත් මට නොකියා ඉන්න තරම් හේතුවක් තියෙනවා කියන එක මට හෙන පුදුමයක් උනා..එක ලේ වලින් ඉපදුණාට අපි දෙන්නා හොඳම යාලුවො..හොඳම බොක්කලා වගේ හිටියෙ..ඒ සහෝදරකම් එහෙම්ම තිබ්බත් චූටි මේ දේ මගෙන් හැංගුවා..මටත් හාරව්ස්සන්න කොහොමටවත්ම ඕනි කමක් නෑ..මොකද චූටිට උනත් උටම කියලා ජීවිතයක්..නිදහසක් තියෙන්න ඕනි කියන හැඟීම මට තිබ්බ නිසා..ඒ නිසා උගේ ජීවිතේ උට ගෙනියන්න පුළුවන් වෙන්න ඉඩකඩ හදලා මං පාඩුවේ පැත්තකට වුණේ හිනාවකින් දරාගන්න තරම් මං හැමදේම අල්ලගෙන ඉන්න තරම් මං හයිය මනුස්සයෙක් වෙලා හිටිය හන්දයි..
"ඒ මට බයයි ලොකූ..."
"ඇයි මොකටද බය.."
"රිසාල්ට් එනවා එනවා කියනවා කවදා එයිද දන් නෑ.."
"ඇයි ඉතින් මොකද්ද බයගන්න කාරණෙ.."
"බයක් නෑ ඉතින්..ඒත් දන්නවනේ.."
"හරි හරි මට තේරෙනවා..ඒත් තමුසෙ හොඳට ලිව්වනේ..ඒකනෙ බලාපොරොත්තු තියන් ඉන්නේ..නොකිව්වට තමුසෙම දන්නවනෙ අනිවාරෙන් පාස් කියලා..බය නොවි ඉඳපන්..හැමදේම හරි විදියට..වෙන්න ඕනි විදියට..උඹ කරපු විදියට උඹට රිසාල්ට් එක එයි.."
"අනෙ මං දා ඕයි.."
ටික දවසකට පස්සෙ මැයි මාසෙ පළවෙනි සතියෙ අග වෙද්දි ඒලෙවල් රිසාල්ට් රිලීස් වුණා..
YOU ARE READING
-වැහිකෝඩ || Ongoing-
Non-Fictionකොලු හැඟීම්,කොලු වචනෙන්ම ලිවීමි ! 🔞 මෙය සමරිසි ආදර කතාවක් වන අතර සුරංගනා කතාවක් නොවේ.එසේම මෙය යතාර්ථය තුළින් ලියවුණු කතාවක් වන අතර සැබෑ අන්තර්ගතයන්ද අඩංගු වේ.ඔබ සමරිසි කතා කියවීමට අකමැත්තක් දක්වන අයෙකු නම් නොකියවන ලෙස ඉල්ලා සිටීමටද කැමැත්තෙමි.මෙහි...
