İkimiz de sessizdik. O beni izliyor, ben yüzüme nemlendirici sürüyordum. Açıkçası yüzümle işim bitmişti ama onun izlemesi güzeldi.
"Bu hastalık dediğin sadece fiziken mi?" Diye soran adamla ellerimi yüzümden çektim.Banyodan çıktığımda arkamdan geliyordu.
Balkona doğru bakan koltuğa oturup, koltuğun kenarında duran battaniyeyi kendime çektim, üzerime örtüp koltuğun sırt kısmına kafamı dayadım.
"Herkesten fazla üşüyorum, herkesten fazla sıcak basıyor, herkesten daha ağır ve kolay hasta oluyorum. Herhangi bir yerim kesildiğinde normal insanlardan daha çok acı çekiyorum, normal insanlar gibi değilim işte. Peki sen hayatın boyunca her an hasta olma ihtimali olan bir kadın ile yapabilecek misin?"
"Yapabilirim elbet. Mia perla, sen öyle bir kadınsın ki geriye kalan tüm eksileri alıp götürüyorsun."
"Yani güzelim diye bir ömür benimle mi olacaksın? Güzellik geçici, Luca."
"İç güzelliğin dışına vurmuş senin, ben iç güzelliğinden bahsetmiştim. Hem bu evlilik sana da iyi gelecek." İçime güzel mi demişti o? Ellerime ve kalbime sıçrayan kanları göremiyordu.
Kalbimdeki yegane duygu kötülüktü.
Bazen kaderime lanet ediyor, normal bir kadının hayatını yaşamak istiyordum.
Kimse yaşadığım hayata erişemez, benim gücüme sahip olamazdı fakat güç ve para bir yere kadar yetiyordu.
Yorucu bir iş gününden sonra eve gelip ne kadar yorulduğum konusunda söylenmek istiyordum. Kız arkadaşlarımla kız gecesi yapmak istiyordum. İsteklerimin benim hayatımı yaşamak isteyen kadınların ellerinde olması trajikomikti.
