....
Brother (end)....p(p21)
"ထယ်ငယ်တစ်ခုခုဆိုရင်ကိုယ်ကို့အကြောင်းကြားရမယ်နော်တကယ့်တော့ကိုယ်စိတ်တွေအရမ်းလေးတယ်အလုပ်ကလည်းအရမ်းရှုပ်လိုသာဒီထိဘဲပို့ပေးနိုင်တာဖြစ်နိုင်ရင်ထယ်ငယ်နဘေးမှာတချိန်လုံးစောင့်ကြည့်ခြင်တာ"
"ထယ်အဆင်ပြေပါတယ်အကိုမင်ရယ်စိတ်မပူနဲ့နော်"
ထယ်ယောင်းကျေားပြင်လေးပေါ်မှာဒေဒီငယ်လေးကတော့နှစ်ခြိုက်စွာကိုအိပ်မေားကျနေပြီကလေးကငယ်သေးတော့ဆရာဝန်နဲ့သေချာပြပြီးဆေးဝါးမှီဝယ်ပြီးခေါ်ခဲ့ရတယ်ကလေးကထယ်ယောင်းနဲ့ခွဲလို့မရဘူးနေခင်းဘက်တောင်ထယ်ယောင်းလုပ်နေတဲ့ကုမ္ပဏီကိုလိုက်လိုက်ပို့ပေးရတာသူ့ပါးမရှိရင်မရဘူးအခုလို့ညအိပ်ခရီးဆိုတော့လုံးဝထားခဲ့လို့မရဘူး.....
ထယ်ယောင်းနဲ့ယွန်ဂီလေဆိပ်မှာစကားပြောနေတုန်းရောက်လာတဲ့ဂျောင်ကုမြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းဟာကိုယ်ကိုလူသက်လှည့်ပါဖိတ်ခေါ်နေသလိုဘဲ.....
"Hyung "
ဟင်....ဂျွန်...အင့်
ထယ်ယောင်းစကားတောင်မဆုံးဘူးဂျောင်ကုရင်ခွင့်ကျယ်ထဲနစ်မြုံပ်သွားတဲ့ထယ်ယောင်း.....
အရင်ကထက်အဆများစွာကြည့်လာပြီသန်မာလာတဲ့ဂျောင်ကုကြောင့်ဘယ်လောက်ရုန်းရုန်းအရာမထင်ခဲ့ဖက်ထားပြီးမိနစ်အနည်းငယ်ကြာမှ....
"လွမ်းနေတာHyung"
အေးစက်စက်အပြုံးနဲ့ပြောလာတဲ့ဂျောင်ကုကြောင့်ထယ်ယောင်းကြွက်သီးတွေထသွားတော့.....
''Hyungရောမလွမ်းဘူးလာအထူးသဖြင့်နောက်ဆုံးတွေဆုံတဲ့ညလေးကို....ဟင်"ဂျောင်ကုထယ်ယောင်းမျက်နှာကိုစေ့စေ့ကြည့်ပြီးမေးတော့ထယ်ယောင်းရင်ထဲတလျှပ်လျှပ်နဲ့သွေးလွှတ်ကြေားတွေပြောင်းပြန်စီးကုန်တယ်။
ထယ်ယောင်းပြောစကားပျောက်လို့ယွန်ဂီဘက်လှည့်ကာ..
."ကျေးဇူးတင်ပါတယ်အကိုမင်အဲဆိုပြန်တော့နော်"
ယွန်ဂီဂျောင်ကုကိုမကြည်ပြီးတစ်ခုခုခံစားနေရနယ်။
"ကျေးဇူးပါကျွန်တော်ရဲ့Hyungကိုကျွန်တော်ဆီအရောက်ပို့ပေးလို့"ဂျောင်ကုထယ်ယောင်းနားရွက်ပေါ်ကဆံပင်လေးကိုနားရွက်ပေါ့လိပ်တင်ပေးရင်ယွန်ဂီကိုပြောလိုက်တယ်။
YOU ARE READING
Brother(End)
ActionHiငယ္ေလးတို႔အတြက္အသစ္ေလးေနာ္.... ထယ္ေယာင္းကိုက၁၀ႏွစ္သားေလးကတည္းကေဂ်ာင္ကုမိဘေတြကေမြးစားခဲ့တယ္ေဂ်ာင္ကုက၈ႏွစ္ေပါ့ညီအကိုလိုထားခဲ့ၾကတယ္။ ကေလးဘဝကတည္းကေဂ်ာင္ကုကသေဘာက်ေနခဲ့တာဒါေပမဲ့ဘယ္လို႔ပုံစံမ်ိဳးဆိုတာမသိဘူးအ႐ြယ္ေရာက္လာေတာ့သူ႕အကိုမွအကိုစြဲလမ္းသြားေတာ့တယ္။...
