steam | dahmo

Yeraltı şehri.

Kontrol etmeden yayınladım, hatalarıma daha sonra bakacağım

Sert tabanlı siyah botları yer ile her buluştuğunda gür ses her yere yayılıyor, yanından geçtiği herkesin içinin titremesine sebep oluyordu. Eli yavaşça gömleğinin kollarına uzandı. Yürüyüşündeki tonla uyumlu olan sert suratını bozmadan, kafasını bile çevirmeden kollarındaki düğmeleri yavaşça açtı. Kolunu iyice kıvırmış, armasının görünüşünü engellemediğine emin olduktan sonra ellerini yeniden ceplerine götürmüştü. Önünde veya yerlerde yatan insanlara kafasını bile çevirmiyor, ayağı bir insana çarpsa bile bir taşmış gibi umursamadan yürümeye devam ediyordu. Önünde veya sağ tarafta binaya yaslanmış olan evsizler onu gördüğü gibi hareketlenirdi. Bazıları saklanır, bazıları ise son paralarıyla aldıkları bıçaklarına sarılırlardı. Hiçbirini umursamadan yürümeye devam etti. Temposunu bozmadan çığlık seslerinin olduğu kapıya doğru ilerledi. Kapıya yaklaştığında son bir kez arkasına bakmış, dumanların iğrenç kokusunu ciğerlerine kadar çekmişti.

Tarihte şehirlerin ve kasabaların ilk kurulduğu günlerden beri insanlar için şehirler her zaman saklı bir küre gibidir. Her bir noktasında belki hayatınız boyunca asla göremeyeceğiniz gizemler, sırlar doludur. Ara sokaklarından birinde tesadüfen karşınıza çıkan ve hiç önemsemediğiniz bir şeyin ne kadar anlam ifade edebileceğinizi hiç düşündünüz mü? Sokakta gördüğünüz önemsiz bir kapının yaşadığınız yerin altında varolan kocaman bir yeraltı şehrine açıldığını öğrenseydiniz ne yapardınız? Birilerine bunu anlatma riskini mi almayı tercih ederdiniz yoksa içeri girmeyi mi?

Momo küçükken içeri girmeyi tercih etmişti.

Fakir bir ailede büyüyen Momo, çocukluğundan beri babası yüzünden suçlarla içli dışlıydı. Sayamayacağınız kadar hapse girmiş, sayamayacağınız kadar suça karışmıştı. Onun için ne kadar büyük gibi görünse bile bunlar küçük suçlardı. Ta ki o güne kadar.

___

Birkaç yıl önce

Momo son hızla önüne çıkan köşeyi dönmüş, önündeki küçük cama atlamıştı. Tek katlı evin çatısına tutunduğu gibi kendini yukarı çekti. En sonunda bacağını camdan kurtarmış, küçük kovalamacasına devam etmişti.

Küçük kız babası öldüğü günden beri geçimini hırsızlıkla sağlıyordu. Sokakta kaldığı günlerde kendisiyle aynı yaşta olan Hyunjin ile tanışmış, onunla beraber yaşamaya başlamışlardı. Hyunjin'in ailesi hayattaydı. Ancak ana şehire giriş yapabilmek için onu bir marangoza satıp kaçmışlardı. İki küçük çocuk uzun zaman boyunca iş aramış, bulamayacaklarını anladıklarında başka olanaklara yönelmişlerdi. Başka şansları olmayınca hırsızlığa başlamış ve bunda beklediklerinden çok daha iyi olmuşlardı.

Momo yine o günlerden birindeydi. İki ekmek ve küçük bir taş parçası çalmış, ancak onu şikayet eden bir kız yüzünden yakalanmış ve kaçmaya başlamıştı.

Yavaşça karşısındaki binaya atladı. Buradaki evlerin çoğu tek katlıktı ve aralarında çok mesafe yoktu. O yüzden ana caddelerin yanındaki evler dışında suçlular genelde çatılardan kaçarlardı.

Ancak bu gün beklediği gibi olmamıştı.

Tam onları atlattığını düşünüp yavaşladığında arkasında duyduğu seslerle hızlıca oraya döndü. Nasıl olduğunu anlamadığı bir şekilde market sahibi ve başka bir adam çatıya çıkmış, ona doğru koşmaya başlamışlardı. Momo hızlıca karşı çatıya atladı. Nereye gideceğini bilemez bir şekilde koşuyor, arkasındaki adamlara kendini kaybettirmeye çalışıyordu. Yavaşça cama tutunup çatıdan indi. Eğer aşağıda olursa onu göremezler diye düşünüp buradan hızlıca kaçmayı planlamıştı.