kayra uyandı gözlerini ovuşturuyordu kolları elleri toz içindeydi ve duvarın altında olduğunu fark etti hemen kendisini çıkarmaya çalıştı hiçbir yeri ezilmemiş yada sıkışmamıştı gökyüzü açıktı ama sarıydı ve o sırada babasının ayaklarını gördü yıkılan duvarın altındaki ayakları ve yerdeki kanı, üzerinde de kan olduğunu fark etti, gözleri dolmaya başladı ne yapacağını bilmiyordu bağırmaya başladı "baba" diye ve ağlamaya başladı durmak bilmeyen bir ağlama. güneş batmaya yakın olacak saate kadar orada oturup ağlamaya devam etmişti. bu süre boyunca yanından bir kişi bile geçmemişti onun dışında iyi olan biri var mıydı acaba. Kayra kafasını kaldırdı ve evi gözlemlemeye başladı tabi buna ev denirse evin yarısı yoktu sadece bir kısmı duvar şeklinde duruyordu, ağlamaktan gözleri şişmiş yanakları kızarmıştı ve sonunda ayağa kalktı başka çaresi yoktu tam o sırada bir tane abla yürüyordu yolda kayradan en fazla 7 8 yaş büyüktü o da gençti daha kayrayı gördüğü zaman yanına koştu kollarından tutup her yeri sağlam mı diye bakarken adını sordu "ben kayrayım" dedi "peki senin adın ne" abla cevap verdi "bende gamze" gamze kayranın neden tek başına olduğunu düşünüyordu tam bu sırada da bu soruyu sordu kayrada babasıyla yaşadığını ve duvarın altında kaldığından söz etti. gamze kayrayı daha fazla üzmemek için sorularını sonraya sakladı ve kayraya uyuyabileceğimiz bir yer bulmalıyız dedi çünkü hava kararmaya başlamıştı gamzenin aklındaki daha çok bir arabaydı evlere güvenmiyordu.
kayrada şöyle dedi
-Bilmiyorum bizim evimiz burası ama burada yaşanmaz
-Hm'm peki arabanız var mıydı orada da kalabiliriz
-Evet arabamız vardı ama nerede bilmiyorum garajda göremedim
Gamze hemen aramaya başlamalıyız dedi ve etrafa bakmaya başladılar. Kayranın yaşadığı mahalle çok güzel bir mahalleydi eski Amerikan mahallelerine benziyordu herkes müstakil evde yaşıyordu ama evlerin durumu berbattı geneli ağır hasarlı birçoğu da yıkılmıştı kayra tekrar ağlamamak için kendini tutuyor sessiz göz yaşları yanaklarından akıyordu. Çok geçmeden arabayı buldular ama araba sürülebilecek bir yerde değildi, yarı yıkılmış bir evin içinde duruyordu arabayı oradan nasıl çıkarabileceğini düşünüyordu gamze ama aklına hiçbir şey gelmedi şimdilik arabada uyuyalım sonra ne yapacağımızı düşünürüz dedi ve arabanın arka camını kırdı. anahtarı düşünmeye bile gerek yoktu yarı yıkılmış bir evde nasıl bulacaktı ki. Gamze yalnızlıktan korkan bir insandı tek başına yatmaya cesaret edememiş etrafta birilerini aramaya başlamıştı bomba etkisi yüzünden ölen insanlar çokça vardı ama kurtulup arabasıyla başka şehire giden insanlarda vardı. Etrafta birilerini ararken kayrayla karşılaşmıştı başta biraz üzülmüştü kendisinden büyük biriyle karşılaşsaydı daha güvende hissederdi ama yapabileceği bir şey yoktu ailesi de bundan çok farklı değildi hiçbir zaman güvenememişti.
