How to Save a Life

Hoofdstuk 1: De brug

Pov Faith

Ik kan niet meer. Ik kan dit echt niet meer. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik wil dit niet meer. Ik wil niet meer leven. Er blijft dus nog maar één mogelijk over. De brug lijkt de enige oplossing, de enige manier om alle pijn te beëindigen. Ik loop naar de brug en ga op de rand zitten. Ik kijk naar beneden en zie hoe het water verder stroomt. Het ziet er zo rustgevend uit. Misschien zou ik dan eindelijk alles van me af kunnen laten vallen en nooit meer iets hoeven te voelen. Geen pijn, helemaal niks.

De herinneringen aan mijn mislukte pogingen flitsen door mijn hoofd. De pillen die ik heb geslikt, de sneeën die ik heb gemaakt, het voor de trein springen en nog meer. Elke keer hoopte ik dat ik nooit meer wakker zou worden, maar ik werd elke dag toch weer wel wakker in dezelfde nachtmerrie. Het voelt gewoon alsof ik er niet aan kan ontsnappen.

Ik denk aan alle mishandelingen die ik heb meegemaakt, eerst thuis en later op straat. Mijn ouders sloegen mij, scholden mij uit en zetten me uiteindelijk op straat. Ze zeiden dat ik een last voor ze was. De mensen op straat zijn niet veel beter. Elke keer komt er wel iemand naar mij toe die me aanraakt of in elkaar slaat. Ik vertrouw niemand meer. Ik weet niet eens meer hoe het voelt om iemand te vertrouwen. Elke dag is een strijd om te overleven. Een strijd waarvan ik begin te verliezen. Ik heb het echt geprobeerd om te vechten en te overleven, maar het voelt alsof de hele wereld tegen me is. Niemand die me zal missen als ik hier niet meer zou zijn, dus wat heeft het allemaal nog voor zin?

Ik herinner me de nachten dat ik huilend in mijn kamer zat en alleen maar kon hopen dat alles zou stoppen, maar dat is nooit gebeurd. Het is alleen maar erger geworden.

Het begint te regenen en de lucht wordt steeds kouder. Ik voel de tranen over mijn wangen stromen. De stemmen in mijn hoofd worden steeds harder en duidelijker. Dit is de enige uitweg. Er is geen hoop meer en ik geloof ze.

Ik ben moe om te vechten. Ik kan het niet meer. De pijn is te veel geworden. Ik zie gewoon geen andere uitweg meer. Dit is de enige manier om de pijn te stoppen.

Mijn handen trillen enorm, terwijl ik de reling vastpak. Ik ga op de rand staan en haal diep adem. Ik sluit mijn ogen en laat de reling los. Dit is het moment. Dit is mijn einde en deze keer is er geen weg meer terug.