How to Save a Life

Hoofdstuk 2: Hulp

Pov Louis

Ik loop door de straten van Londen. Het is best koud en ik heb mijn jas goed dichtgedaan. Ik ben vandaag de hele dag in de studio geweest en ik ben op dit moment op weg naar mijn auto die een paar straten verderop staat. Ondanks dat het best koud is, besluit ik een omweg te maken om mijn hoofd even leeg te maken.

Terwijl ik langs de brug loop, zie ik iets op de rand. Mijn hart slaat over van de schrik. Ik loop dichterbij en zie dat het een meisje is. Ze leunt over de rand en ziet er totaal verloren uit.

Zo snel als ik kan ren ik er naartoe. "Hey, wacht!" roep ik, terwijl ik bijna bij haar ben. Ze schrikt en ze draait zich meteen om. "Wat doe je hier? Dit is niet de oplossing, echt niet. Ik weet dat het moeilijk is, maar er is altijd een andere manier" zeg ik. "Laat me met rust. Waarom zou het jou iets kunnen schelen?" zegt ze met een trillende stem. Ik kom dichterbij en zeg "omdat iedereen het verdient om geholpen te worden". "Kom alsjeblieft van die rand af. Laten we praten, oké? Ik wil je helpen" zeg ik, terwijl ik mijn hand naar haar uitsteek. Met trillende handen pakt ze voorzichtig mijn hand vast en loopt ze van de rand af.

Ik adem diep in. Ik ben opgelucht dat ze veilig is. "Dank je" zeg ik zachtjes. Ze blijft stil en kijkt naar de grond. Ik kniel voor haar neer en zeg zachtjes "het is oké, je hoeft het niet alleen te doen. Ik ben hier om je te helpen".

Ineens begint ze te trillen van de kou. Ik trek meteen mijn jas uit en hang hem over haar schouders. "Hier neem deze maar. Het is koud vanavond" zeg ik. Ze kijkt mij angstig aan, maar knikt toch. "Ik ben Louis" zeg ik. "Wat is jouw naam?" vraag ik. Ze kijkt me nog steeds angstig aan, maar antwoordt zachtjes "Faith". Ik kijk haar aan en zeg "dat is een hele mooie naam". Faith knikt alleen. "Faith, ik weet niet wat je doormaakt, maar ik wil je helpen" zeg ik vastberaden. "Je hoeft dit niet alleen te doen".

"Kom, laten we naar mijn huis gaan. Daar is het warm en veilig" zeg ik, terwijl ik haar hand vastpak. Ze schrikt eerst, maar laat het uiteindelijk toch toe en loopt met mij mee naar mijn auto. Ik open snel de deur en zeg "stap maar in, het is hier warmer". Ze aarzelt even, maar stapt dan toch in de auto. Ik loop snel naar de andere kant en ga achter het stuur zitten. "Het is niet ver" zeg ik geruststellend. "Mijn vriend Harry is ook thuis. Hij is heel aardig en ik weet zeker dat hij jou ook wilt helpen". Faith knikt alleen.

Ik zet zachtjes de radio zachtjes aan en zie dat Faith stilletjes uit het raam kijk. Ze zit helemaal in haar eigen gedachte. Ik vraag me af waar ze op dit moment aan denkt en wat er allemaal in haar omgaat. Ik maak me echt zorgen om haar. Ze trilt helemaal en ziet er ontzettend vermoeid uit. Het lijkt alsof ze al dagen niet heeft geslapen en misschien is dat ook wel zo. Ze lijkt ook heel mager, alsof ze al dagen niks heeft gegeten. Ze is erg afwezig en en lijkt verdrietig. Ik denk dat ze het echt heel zwaar heeft gehad. Ik hoop echt dat ik haar samen met Harry kan helpen.

Als we eindelijk bij mijn huis zijn, parkeer ik de auto. Ik stap snel uit en open de deur voor Faith. "Kom maar, we zijn er" zeg ik. Ik pak mijn huissleutel en open de voordeur. "Harry, ik ben thuis!" roep ik, terwijl we naar binnenlopen. Harry komt meteen aangelopen. "Hey, hoe was je dag?" vraagt hij, maar hij kijkt meteen bezorgd als hij Faith ziet. "Harry, dit is Faith. Ik heb haar net op de brug gevonden. Ze heeft hulp nodig en ik dacht dat we haar hier konden laten blijven en haar te helpen" zeg ik. Harry knikt begripvol en loopt meteen naar Faith. "Hoi Faith, ik ben Harry. We zullen goed voor je zorgen. Je bent hier veilig, oké?" zegt hij, terwijl hij voor Faith neerknielt. Faith knikt dankbaar, maar zegt niks.

"Kom, laten we je een paar drogen kleren geven en iets warms te drinken" zeg ik, terwijl ik haar naar de woonkamer breng. "We zorgen ervoor dat je je hier thuis voelt" zeg ik, terwijl ik een warme deken over haar heen leg en naast haar op de bank ga zitten. Harry loopt naar de keuken en komt al snel terug met een kopje thee. "Je bent echt veilig hier. Harry en ik zullen echt goed voor je zorgen" zeg ik, terwijl ik mijn hand op haar schouder leg. Ze kijkt mij meteen bang aan, dus ik trek gelijk mijn hand terug. "Sorry" zeg ik meteen. Faith fluistert alleen "het is oké. Het is niet jou schuld", maar toch voel ik me er schuldig over.

Faith zit stil op de bank met haar kopje thee in haar handen. Ze is echt heel mager. Ik kijk bezorgd naar Harry en Harry knikt alleen. We zullen er nu nog niet meer haar over praten, maar we willen haar wel iets te eten geven. Dat heeft ze echt nodig. "Faith, heb je honger?" vraagt Harry voorzichtig. "We hebben wat eten in de keuken. Wil je misschien iets eten?". Faith kijkt ons verbaast aan, maar knikt toch. Harry glimlacht en loopt naar de keuken, terwijl ik naast haar blijf zitten. "We hebben van alles" zeg ik. "Wat zou je lekker vinden? We kunnen wat soep opwarmen of iets anders dat je lekker vindt" zeg ik. Faith kijkt mij aan en antwoordt zachtjes "soep klinkt goed". "Wil je er ook wat bij drinken?" vraag ik. Ze knikt voorzichtig en antwoordt "een glaasje water als dat kan". Ik knik en loop meteen naar Harry. "Ze wilt graag een kopje soep" zeg ik, terwijl ik een glaasje water inschenk. Harry knikt en antwoordt gelijk "oké, dat komt voor elkaar". Ik loop terug naar Faith en ga weer naast haar zitten, terwijl ik haar het glaasje water aangeef.

Na een paar minuten komt Harry terug uit de keuken met een kopje tomatensoep en wat brood. "Hier, eet maar zoveel je wilt" zegt hij en Faith knikt dankbaar. "Neem je tijd" zeg ik, terwijl ze de eerste hap van haar soep neemt. "We zijn er voor je" en ze geeft ons een kleine glimlach. Ik ben echt blij dat ze nu iets kan eten. Ze ziet er echt hongerig uit. Ik vraag me af wanneer de laatste keer is geweest dat ze iets heeft gegeten. Het breekt mijn hart gewoon om haar zo te zien.

"Dank jullie wel" zegt ze, nadat ze haar laatste hap heeft genomen. "Ik weet niet hoe ik jullie kan bedanken". "Je hoeft ons niet te bedanken" zegt Harry meteen met een glimlach. "We zijn blij dat je hier bent en dat we je kunnen helpen". Ik knik instemmend en zeg "We willen gewoon dat je je beter voelt. En als er iets is waar je over wilt praten, weet dan dat we hier zijn om naar je te luisteren en je te helpen, oké?". Faith knikt en glimlacht dankbaar naar ons.

Ik hoop echt dat ze weet dat we alles voor haar zullen doen om haar te helpen. Ze verdient het echt om gelukkig te zijn en ik hoop dat Harry en ik daarvoor kunnen zorgen.