"Faulü biliyorum bir kere!" diye cırladı genç kız. Birleştirdikleri sıraların altından çıkıp kendince göstermeye başlamıştı.
"Faulde net bir pozisyon yok ki kızım?" dedi Emre. Sınıfın sarı çıyanıydı. "Nasıl yok ya!" diye itiraz eden genç kız yine doyamamıştı çığlıklarına. "Yok tabi-"
"Yok evet," diye böldü Faruk, Barış'ı geri plana atarak. "Rakip oyuncu takımına yararı dokunacak bir pozisyondayken, pozisyonu engellemek için yapılan kural dışı hareket ve hareketler diyebiliriz." Genç kız elini alnına vurarak kendisini oldukça kötü hissetmişti. Bu kadar basit bir şeyi nasıl anlayamazdı.
"Peki peki!" dedi yerinde zıplayarak. "Ofsayt ne?"
"Anlamazsın ki." dedi iki oğlan da, umutsuzca. Dudakları bükülen kız az önce göz ardı edilen Barış'a bakmıştı masum masum.
Barış güldü. Sınıfın diğer yarısı kendi halinde takıldığı için kızı da yanına alıp sakince anlatmaya başladı.
"Bak şimdi," diye girdi söze. Genç kız dikkatlice dinliyordu.
"Rakip takımın kale çizgisinin içerisindeyiz, gole gidiyoruz tamam mı? Yani ceza sahasındayız. Ben topa vurdum ama topu attığım takım arkadaşım kaleye rakip oyuncudan daha yakın, bu ofsayt oluyor."
"Kolay mı lan o kadar?" Barış inanmayarak baktı kıza.
"Anladığına emin miyiz?"
Kız kafasını salladı ciddiyetle. "Hiç olmadığım kadar!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
bazı insanlar böyle yaşar | barış alper yılmaz
Fanfiction@barisalperyilmaz: acaba ilgisizsin diye mi bu kadar ilgimi cekiyorsun
