"Kopya ver da Mina!" diye yalvardı adeta genç oğlan. Kıvırcık saçlarını itinayla yana taramıştı.
Genç kız oğlanın ensesine okkalı bir tokat yapıştırdı yerine oturmadan önce. "Bugün cuma enseni kapa aslanım!" diye bağırdı. Keyfi yerindeydi. Lise hayatının son, belki de en zor sınavına girecekti -mental açıdan- ve çok çalışmıştı, düşük almayacağından emin olduğu için stresten derbeder olmuş sınıfının arasında en rahat takılan oydu.
Kalabalık çevresine ve arkadaşlarına nazaran sessizdi normalde. Okul birincisi olduğu için sınav haftası kuyruğuna takılanlarla gereksiz samimiyet kurmaktan kaçınırdı. Çok sevdiği arkadaş grubuna bir bir kopya vermekten çekinmezdi hiç fakat, genç oğlan o arkadaş grubuna hiçbir zaman dahil olamamıştı.
Ama bu sefer onu başından savamayacağını anlamıştı. Ensesini ovalayarak genç kıza doğru yürüyen oğlan, kızı sıkıntıyla oflatmıştı.
Kıyamamaktan korkmuştu.
"Tamam Barış Alper! Yağmur'un sırasının altında defterim, al ordan. Yazacağını yazıp aldığın yere koy ama-"
Genç oğlan kafasını iki yana salladı alaycı bir tavırla. "Yok ben turşusunu kuracağım defterinin."
Kız istemsizce attığı kahkahayı tutmakta zorlanırken oğlan, genç kızın az önce tarif ettiği defteri alıp yerine geçmişti. Sıraya defterdeki notları geçirmeye başlamıştı bile.
"Acaba ilgisizsin diye mi bu kadar ilgimi çekiyorsun?" Kız içine içine fısıldamıştı genç oğlanı izlerken. Gözlerden ırak birinin gönlüne tuzak olmasını yediremiyordu kendine.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
bazı insanlar böyle yaşar | barış alper yılmaz
Fanfiction@barisalperyilmaz: acaba ilgisizsin diye mi bu kadar ilgimi cekiyorsun
