Melâl

1.Bölüm

Bu hikâyeme de şans verinn

Değişik bir kurguyla başlıyorum, umarım beğenirsiniz 🫶🏻

İyi okumalarr

---

Ben Vira, Vira Aksoy. Size kısaca kendimi tanıtayım.

On yedi yaşında genç bir kızım. Abilerimi, Anne ve Babamı çok seviyorum. Üçüzlerim Sibel ve Murat'tan nefret ediyorum.

Neden mi?

Bize yapmadıkları kalmamıştı.

Onlar iyi değildi, ciddi anlamda iyi değillerdi.

Bir insan kendi ailesinin öldürmeye çalışır mı? Onlar bunu yapmıştı. Neyseki hayattaydık ama bunu denemişlerdi.

Bir gün ailecek çıktığımız piknikte Arabayı Murat kullanmak istemişti. Babam ona araba kullanmayı öğrettiği için izin vermişti. Bu konuda babama kızgındım. Daha ehliyeti olmayan birine araba verilir miydi? O vermişti.

Murat arabayı ilk normal bir şekilde kullanıyordu fakat sonradan bir arabanın önüne geçerek kaza yapmamızı sağlamıştı.

Ne büyük aptallık değilmi?

O kazadan sonra kimseye birşey olmamıştı, ben hariç.

Yürüyemiyordum, Tekerlekli sandalyeye mahkumdum. İlk zamanlarda deli gibi ağlamıştım. Bir aptallık yaparak intihar bile etmeye çalışmıştım. Sibel ve Murat beni zorbalıyordu, Ezik göründüğümü söylüyorlardı. Herkesin bana acıdığını söylüyorlardı.

Sadece tekerlekli sandalyeye mahkûm olduğum için ezik olmuyordum öyle değil mi?

Bugün ise bir haber aldık. Meğerse onlar bizim kardeşimiz değilmiş. Benim üçüzüm değillermiş. Bunu ailecek ilk öğrendiğimiz zaman hepimiz şok olmuştuk. Gerçi anne ve babam önceden öğrenmişlerdi.

Üç tane abim, Bir tane erkek kardeşim var. Hepsini ise canımdan çok seviyordum. Onlarda beni çok seviyordu. Anlatacak pek birşey yok, normal kardeş ilişkimiz vardı işte. Birbirimize çok düşkündük.

Şimdi ise Aileye iki kişi geliyordu. Bize yabancı olan ama aslında aynı kanı taşıdığımız iki kişi.

Benim üçüzlerim, Abilerimin Kardeşleri, Kardeşimin Abi veya Ablaları, Anne ve Babamın ise Çocukları.

Yürüyemediğim için okulada gidemiyordum, Annem ve Babam eve hocanın gelemsini önermişlerdi, ilk başta bunu kabul etmiştim ve evde ders görüyordum.

Fakat hocamın beni taciz etmesiyle buda son bulmuştu. O adam hapise girmişti, fakat bana travma bırakmıştı. Abilerim ve Babam hariç hiç bir erkeğe yaklaşamıyordum.

O yüzden evde ders görmeyi bırakmıştım. Okulu dondurmuştum. Bir gün yürürsem o gün okula gidecektim. Fakat yürüyebileceğime asla inanmıyordum.

Önümdeki aynada kendimi süzdüm. Açık kumral, Sarıya dönük saçlarım sırtıma kadar uzanıyordu. Kahküllerim dağınık bir şekilde alnımdan dökülüyordu. Yeşil gözlerim her zamanki gibi sönüktü. Dudağımı kenarındaki yara daha dündendi. Bunuda Sibel yapmıştı. Neyseki bugün kurtuluyorduk onlardan.