Her An Gülümse

1.Bölüm

Değişik bir kurguyla başlıyorum, umarım beğenirsiniz.

İyi okumalar!

🍃

Ben Vira, Vira Aksoy. Size kısaca kendimi tanıtayım.

On yedi yaşında genç bir kızım. Abilerimi, Anne ve Babamı çok seviyorum. Üçüzlerim Sibel ve Berk'ten nefret ediyorum.

Neden mi?

Bize yapmadıkları kalmamıştı.

Onlar iyi değildi, ciddi anlamda iyi değillerdi.

Bir insan kendi ailesinin öldürmeye çalışır mı? Onlar bunu yapmıştı. Neyseki hayattaydık ama bunu denemişlerdi.

Bir gün ailecek çıktığımız piknikte Arabayı Berk kullanmak istemişti. Babam ona araba kullanmayı öğrettiği için izin vermişti. Bu konuda babama kızgındım. Daha ehliyeti olmayan birine araba verilir miydi? O vermişti.

Berk arabayı ilk normal bir şekilde kullanıyordu fakat sonradan bir arabanın önüne geçerek kaza yapmamızı sağlamıştı.

Ne büyük aptallık değilmi?

O kazadan sonra kimseye birşey olmamıştı, ben hariç.

Yürüyemiyordum, Tekerlekli sandalyeye mahkumdum. İlk zamanlarda deli gibi ağlamıştım. Bir aptallık yaparak intihar bile etmeye çalışmıştım. Sibel ve Berk beni zorbalıyordu, Ezik göründüğümü söylüyorlardı. Herkesin bana acıdığını söylüyorlardı.

Sadece tekerlekli sandalyeye mahkûm olduğum için ezik olmuyordum öyle değil mi?

Bugün ise bir haber aldık. Meğerse onlar bizim kardeşimiz değilmiş. Benim üçüzüm değillermiş. Bunu ailecek ilk öğrendiğimiz zaman hepimiz şok olmuştuk. Gerçi anne ve babam önceden öğrenmişlerdi.

Üç tane abim, Bir tane erkek kardeşim var. Hepsini ise canımdan çok seviyordum. Onlarda beni çok seviyordu. Anlatacak pek birşey yok, normal kardeş ilişkimiz vardı işte. Birbirimize çok düşkündük.

Şimdi ise Aileye iki kişi geliyordu. Bize yabancı olan ama aslında aynı kanı taşıdığımız iki kişi.

Benim üçüzlerim, Abilerimin Kardeşleri, Kardeşimin Abi veya Ablaları, Anne ve Babamın ise Çocukları.

Yürüyemediğim için okulada gidemiyordum, Annem ve Babam eve hocanın gelemsini önermişlerdi, ilk başta bunu kabul etmiştim ve evde ders görüyordum.

Fakat hocamın beni taciz etmesiyle buda son bulmuştu. O adam hapise girmişti, fakat bana travma bırakmıştı. Abilerim ve Babam hariç hiç bir erkeğe yaklaşamıyordum.

O yüzden evde ders görmeyi bırakmıştım. Okulu dondurmuştum. Bir gün yürürsem o gün okula gidecektim. Fakat yürüyebileceğime asla inanmıyordum.

Önümdeki aynada kendimi süzdüm. Açık kumral, Sarıya dönük saçlarım sırtıma kadar uzanıyordu. Kahküllerim dağınık bir şekilde alnımdan dökülüyordu. Yeşil gözlerim her zamanki gibi sönüktü. Dudağımı kenarındaki yara daha dündendi. Bunuda Sibel yapmıştı. Neyseki bugün kurtuluyorduk onlardan.

Kapım çaldı, "Vira! Güzelim, girebilir miyim?" Ardıç abim seslendiğinde yüzümde bir tebessüm oluştu, en büyük abimdi, 29 yaşındaydı. Onu çok seviyordum. Bana bir prenses gibi davranıyordu.

Kurumuş dudaklarımı dilimle ıslattım ve ağzımı açarak "Gel abim." Dedim. Abim kapıyı açarak güler yüzle içeriye girdi ve yanıma kadar yürüdü. Başıma bir öpücük kondurarak yumuşak bir sesle "Napıyormuş benim güzelim?" Diye sorduğunda utanarak tebessüm ettim. Yanaklarımı kızarmıştı. "Hiç." Abim başını salladı "Aşağı inelim Meleğim, Annemler gelmek üzere. Biliyorsun olayları." Başımı salladım, DNA testi yapmaya gitmişlerdi.

"Tamam abi." Abim Tekerlekli sandalyede oturan beni yavaşca asansöre doğru sürmeye başlamıştı. Üç katlı büyük bir Villa'da kalıyorduk.

Babamın kendi şirketi vardı ve Abim ile orayı yürütüyorlardı.

Asansöre bindiğimizde abim birinci kata bastı ve Asansöre hareket etmeye başladı. Asansör birinci katta durduğunda kapılar açıldı ve abim beni salona doğru sürmeye başladı. Salona girdiğimizde Koltuklarda oturan diğer abilerimi gördüm.

Sonay "Prensesim, iyi misin? Bütün gün odandan çıkmadın." Sonay benden iki yaş büyük olduğu için ona abi demiyordum. Gülümsedim, "İyim Sonaycım." O sıra abim beni kucağına alarak koltuğa otutturdu. "Sonaycın yesin seni." O sıra Sarp abim konuştu "Yeme artık Sonay Yeter." Sonay göz devirdi "Abi, yirmi altı yaşındasın hala bizimle Çocuklaşmayı bırakmadın." Sarp abim omuz silkti. Bu beni güldürdü. Çocuk gibiydi gerçekten.

O sıra kapı çaldı. Gülüşüm yüzümde soldu ve korkuyla yutkundum. Yanımda oturan erkek kardeşim korktuğumu anlamış gibi elimi tuttu.

Mutfaktan çıkan Songül Teyze kapıyı açmaya gitti. Songül Teyze evin hizmetçisiydi fakat ona asla öyle seslenmezdik. Bizi o büyütmüştü ve onu gerçekten çok seviyorduk, Bizim yaşımızda bir oğlu vardı ve o benim en yakın arkadaşlarımdan biriydi.

İçeriye Annem, Babam, Bir kız ve Bir erkek girdi. İkisi bana benziyordu. Üçüzlerim olduğu için normaldi.

Annem neşeyle konuştu "Biz geldik Canlarım." Diyip oturmadan önce benim başımdan öptü. Babam da güler yüzle gelerek Yanağımı öptü ve annemin yanına oturdu. Yürüyemediğim için üzerime ayrı bir düşüyorlardı.

Annem o ikisine döndü "Otursanıza çocuklar, tanışın." İkisi birbirine bakarak el ele boş koltuğa oturdular. Yutkunarak onları izledim. Annem önce bize döndü ve uyarıcı bakışlar atarak "Çocuklar hadi tanışın." Söze önce Ardıç abim başladı. Düz bir sesle "Ben Ardıç, 29 yaşındayım." Dedi, Ardından Sonay konuştu duygu barındırmayan sesiyle "Bende Sonay, 19 yaşındayım."

Sonay'ın sözü biter bitmez Sarp abim konuştu "Bende Sarp, 26 yaşındayım."

Sarp abimden sonra kardeşim konuştu "Ben Alpay, 15 yaşındayım."

Son olarak ise ben konuştum, "Vira ben, 17 yaşındayım." Sözüm biter bitmez Annem neşeyle konuştu "Evet! Biliyorsunuz zaten, Vira ile üçüzsünüz." İkisi başını salladı ve erkek olan düz bir sesle konuştu "Evet, Memnun oldum Vural bende." İsmi gibi görünüşü de bana benziyordu. Yeşil gözleri, Açık kumral saçları. Bakışları. Ama bana olan bakışları düzdü.

Vural'ın yanındaki kız konuştu son olarak, "Bende Dila. Memnun oldum." Dila hepimize güler yüzle bakıyordu. Gözleri ela rengindeydi, saçları Açık kumraldı.

Söz sözü babam söyledi "Dila ve Vural sizin Kardeşiniz bizimde çocuğumuz, onlara saygısızlık yapmayacaksınız çocuklar, aynı şekilde Dila ve Vural'da size karşı saygısını koruyacak. Bundan eminim siz birbirinize saygısızlık yapmazsınız."

Umarım öyle olurdu.

Bunu zaman gösterecekti.

🍃

İlk bölüm hakkında ne düşünüyorsunuz?

Bu bölüm biraz kısa oldu, sonraki bölümler uzun olacakk

Bölüme oy vermeyi unutmayın lütfen.

Sonraki bölümde görüşmek üzere!