CHAPTER 1

15 3 3
                                    

                                                   KRYSTAL POV

          I hate this day-.-.Do you know why?Ito lang naman ang araw na to na pabalikin nila ako sa pilipinas.I hate that place gusto kong dito nalang ako sa korea maganda kasi dito. Ayaw ko dun dahil masyadong mainit at isa pa ayaw kodin dun dahil sa isang tao. Malalaman niyo din kung sino yun sooner or later .So much for that .Nandito ako ngayon sa kwarto ko nag-aayos na dahil mamayang 3:00 PM na ang flight ko.After 123456789 years natapos na din ako sa pag aayos.So I need to fix myself na para hindi ako mahuli sa flight ko.After kung mag ayos bumaba na agad ako.Pagkababa ko sinalubong agad ako ni mommy

  Ginawa namin to para sa ikakabuti mo"Mommy

   ok"me

Tss as if naman di ko alam kung bakit nila ako biglang pinabalik don sa pilipinas seriously 3 years na ako dito sa korea tapos tsaka pa nila maisipan na pabalikin ako dun.Haiisst mga magulang ko talaga as if naman magbago pa ako.Ganito kasi yun

FLASHBACK

 Kakauwi ko lang galing sa bar.Nag bar naman kasi kaming magkakabarkada.Actually araw-araw pala kaming pumupunta ng bar.Ayun pagdating ko sa bahay akala ko tulog na sila Mommy at Daddy yun pala inaabangan nila ako.

     Sa bar ka na naman ba galing?"Mommy

     Oo"bored na sagot ko

      Ilang beses ba naming sabihin sayo Lyn na makakasama sayo ang pagbabar huh.Ganyan ka na ba talagang walang pakialam sa sarili mo huh?"Galit na sabi ni mommy

       Sa tingin mo Mom may pakialam pa ako sa sarili ko huh?Kung alam ko naman na di na ako magtatagal sa mundong ito.Kaya hanggat may oras pa magpakasaya ako"galit na tugon ko


Tama yung nabasa niyo.Swerte ko na lang daw pag naka abot ako ng 18 years old sabi ng doctor ko.May sakit ako brain tumor pero ayaw kung mag pa opera why?dahil baka di ko kayanin.According to my doctor 50/50 ang chance na maging successful ang operasyon ko if ever na operahan ako i have also a heart failure.Ang bata ko pa nuh para makaramdam ng ganitong karamdaman.I'm only just a 16 years old.Pero I have no choice eh andito na to kaya tatanggapin ko na lang.Sabi nga nila live your life to the fullest.

Ibabalik ka na namin sa pilipinas lyn baka don pwede ka pang magbago whether you like it or not babalik ka don"sabi ni mommy

But mom"pigil na sabi ko

Final answer Lyn.Don't worry nandun naman ang eonnie at oppa mo"mommy

Psh"me


END OF FLASHBACK


So yun ang dahilan.Ito na ako papunta na ng airport hinatid ako ni mommy wala kasi si daddy nasa business trip.After 123456789 years nakarating din kami kami sa airport.

Mag iingat ka anak"mommy

Ok"walang ganang sagot ko

Eh sa ayaw ko talagang bumalik ng Pilipinas eh

Naayos na namin ang lahat ng papel mp para sa pag aaral mo dun.Don't worry Private school ka pa din naman mag aaral dun eh"mommy again

Ok po as if may magagawa pa ako"me

Tinawag na lahat ng passenger dahil oras na daw so nag paalam na kami ni mommy sa isat isa.

LIVE YOUR LIFE TO THE FULLESTTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon