|part 1|
«តើខ្ញុំគួរធ្វើយ៉ាងមិចទៅ? ទន្សាយមួយនោះវាទៅបាត់ហើយ?» កម្លោះតូចម្នាក់និយាយដោយទឹកមុខភ័យខ្លាច
«ខ្ញុំមិនបានយកអ្វីមកតាមខ្លួនទៀត ហើយក៏មិនដឹងថាមកដល់ត្រឹមណាដែរ...បងប្រុសរបស់ខ្ញុំប្រាកដជារងចាំខ្ញុំហើយ...ហ៉ឹកៗ...ទីនេះងងឹតណាស់~» គេយំផងខ្លាចផងនិងហាក់ដូចជាមនុស្សវង្វេងផ្លូវយ៉ាងអញ្ចឹង...
-----------------
ព្រះអាទិត្យរះបញ្ចេញពន្លឺចាំងចូលទៅក្នុងបន្ទប់នាយកម្លោះសង្ហារមួយរូបហើយឈ្មោះរបស់គេគឺLee Heeseungដែលកំពុងតែព្យាយាមបើកភ្នែកទទួលយកថ្ងៃថ្មី
«ហឹម...ម៉ោងប៉ុន្មានហើយហ្នឹង?» នាយឱនទៅមើលនាឡិកាដែលនៅក្បែរនោះឃើញថាម៉ោង6កន្លះបាត់ទៅហើយ
«មិនដឹងថារៀបចំខ្លួនទៅរៀនទាន់ឬអត់ទេនៀក» និយាយហើយក៏ប្រញាប់ងើបចេញពីគ្រែ ព្រោះថាបើនៅតែបែបនេះប្រាកដជាយឺតមិនខាន
/skip/
ទេសភាពជនបទដ៏ស្រស់ត្រកាលត្រូវបានមើលឃើញដោយភ្នែកទាំងគូររបស់នាយតូចដែលវង្វេងកាលពីពេលយប់
«តើនេះជាឋានសួគ៌ឬ? ស្អាតខ្លាំងណាស់ ប៉ុន្តែគួរអោយស្តាយដែលខ្ញុំមិនមានទូរស័ព្ទតាមខ្លួន» គេនិយាយហើយក៏ចាប់ផ្តើមដើរបន្តទៅខាងមុខទៀត
ដើរបានយូរគ្រាន់ដែរគេក៏ប្រទះភ្នែកជួបនឹងនាយសង្ហារheeseungរបស់យើងដែលគេកំពុងតែធាក់កង់យ៉ាងលឿនដើម្បីទៅសាលា
Heeseungបានតាមមើលនាយតូចទាំងទឹកមុខងឿងឆ្ងល់
«គេជានរណា?ខ្ញុំនៅទីនេះឡើង8ឆ្នាំហើយមិនដែរឃើញគេសោះ» heeseungនិយាយក្នុងចិត្ត
«Lee evan! មិចក៏គេនៅទីនេះ?ហើយសក់ក្បាលគេប្តូរពណ៌ពីកាលហ្នឹង? អេ៎!!» គេប្រុងនឹងហៅHeeseungទៅហើយប៉ុន្តែដោយheeseungជិះកង់ទៅលឿនពេកនាយមិនបានឮទេ
«ព្រះអ៊ើយ~»
----------------
កាត់មកមើលភូមិគ្រឹះដ៏ធំនេះម្តង គេហៅថាភូមិគ្រឹះpark
«ឃាតករគឺចាប់បានហើយ» មនុស្សប្រុសម្នាក់ដើរមកនិយាយជិតម្តាយនិងបងប្រុសចិញ្ចឹមរបស់គេ
YOU ARE READING
Fate / Season2
Actionការយល់ច្រឡំនៅតែបន្តកើតមានឡើង ភាពប្រច័ណ្ឌ ហួងហែង ឈ្នានីស សុខចិត្តដើរចេញដើម្បីតែក្តីសុខរបស់មនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់...
