« គួរឪ្យស្រឡាញ់មើលទៅគេមិនដឹងថា ក្មេងម្នាក់នោះជានរណានុះទេគួរអស់សំណើចមែន»និយាយរួចបុរសម្នាក់នោះក៏ដើរចេញទៅបាត់
« អេនោះគឺជា𝐋𝐞𝐞 𝐝𝐨𝐤𝐲𝐞𝐨𝐦 តាហើយម្នាក់ដែលគ្រាគេនោះជាអ្នកណា»seungkwanទើបចេញពីសាលាជាមួយjun hyung ភ្លាមក៏ឃើញwonwooគ្រាdokyeomដោយសភាពមើលមិនយល់
« seungkwanហា៎ពួកគេមើលទៅមិនស្រួលទេ ជួយពួកគេសិនទៅ»
« អ៊ឹមតោះ hyung»
« អេ𝐃𝐨𝐤𝐲𝐞𝐨𝐦ឯងមានរឿងអីនិង......មិចក៏សភាពអ្នកទាំងពីរពិបាកយល់យ៉ាងនេះ មានរឿងអីទៅហា»
« ហា ហា𝐡𝐲𝐮𝐧𝐠គ្មានអីទេខ្ញុំ»
« មិនអីបានយ៉ាងមិចឯងមើលសភាពឯងពេលនេះទៅ»𝐬𝐞𝐮𝐧𝐠𝐤𝐰𝐚𝐧 និយាយ
« យើងពិតជាមិនអីពិតមែន........»𝐰𝐨𝐧𝐰𝐨𝐨ងាក𝐝𝐨𝐤𝐲𝐞𝐨𝐧មកសម្លក់ជាមួយខ្សែរភ្នែកពិឃាត( ͠° ͟ʖ ͡°)
« អ៊ឹមទៅផ្ទះវិញយើងហត់ហើយ»
« 𝐨𝐤»
« លាហើយ𝐣𝐮𝐧 𝐡𝐲𝐮𝐧𝐠 𝐬𝐞𝐮𝐧𝐠𝐤𝐰𝐚𝐧𝐢𝐞»
« 𝐛𝐲𝐞 𝐡𝐲𝐮𝐧𝐠»
« 𝐛𝐲𝐞 𝐛𝐲𝐞»
____________•-•________
𝐀𝐭 𝐡𝐨𝐦𝐞
« ទីបំផុតដល់ហើយយើងហត់ស្ទើរស្លាប់»
..........!
អេមិចក៏ស្ងាត់យ៉ាងនេះ 𝐥𝐞𝐞 𝐝𝐨𝐤𝐲𝐞𝐨𝐦 𝐝𝐨𝐤𝐲𝐞𝐨𝐦អេស្ងាត់មេសដល់ហើយតា»
« 𝐰𝐨𝐧𝐰𝐨𝐨ហា៎យើងពិតជាហត់»
« អ៊ឹម...មកនេះមើលយើងមើលឪ្យ.....»និយាយរួច𝐰𝐨𝐧𝐰𝐨𝐨ក៏គ្រា𝐝𝐨𝐤𝐲𝐞𝐨𝐦ឪ្យអង្គុយលើសាឡុងរួចក៏យកឧបករណ៍ពិនិត្យកម្ដៅមកដាក់លើក្បាល𝐝𝐨𝐤𝐲𝐞𝐨𝐦
« អីយ៉ា𝐥𝐞𝐞 𝐝𝐨𝐤𝐲𝐞𝐨ឯងក្ដៅខ្លួនហើយ...ឪ្យយើងធ្វើយ៉ាងមេចទៅ ....យើង...យើង»
« យើងស្អី....»𝐝𝐨𝐤𝐲𝐞𝐨𝐦និយាយទាំងបិទភ្នែក
« យើងមិនចេះមើលអ្នកជំងឺទេវើយ»
« ឯងនេះចំជាកូនពៅមហាមានប្រយោជន៍មែនស្អីក៏មិនចេះ.....នែក𝐣𝐞𝐨𝐧 𝐰𝐨𝐧𝐰𝐨𝐨បើយើងទៅជួយឯងទាន់ពេលនេះយើងប្រហែលជាត្រូវឯងដៀលដល់ស្លាប់ក៏មិនដឹង»
« ឯងដៀលយើងមែនទេ»
«ឯងមានខ្លួនក៏រើសទៅ... ហឹស»
YOU ARE READING
𝐓𝐇𝐄 𝐄𝐘𝐄 𝐎𝐅 😈
Vampire𝐣𝐞𝐨𝐧 𝐰𝐨𝐧𝐰𝐨𝐨ព្រះអង្គម្ចាស់ពៅរបស់នគរ𝐝𝐫𝐞𝐯𝐢𝐬 𝐨𝐟 𝐣𝐨𝐡𝐧𝐬𝐨𝐧មានដំណងរត់ចេញពីរាជរាំងមិនទាន់បានរត់ផងក៏ត្រូវព្រះបិតាចាប់បានតែជាមិនបញ្ហា𝐰𝐨𝐧𝐰𝐨𝐨ក៏សុំព្រះបិតាបាន។ព្រោះតែចង់ដើរលេងជាមួយមិត្តខ្លួនចៃដន្យក៏ជួបនិង𝐤𝐢𝐧𝐠 𝐨𝐟 𝐯𝐚𝐦𝐩𝐢𝐫�...
