වෙලාව හවස හතරටත් ලං වෙලා..මමයි විදුලුයි තාම නුවර වැව ලග ඉදගත්තු තැනම වාඩිවෙලා...මෙච්චර වෙලා ඉදගෙන අපි කරපු දෙයක් නෑ...හිටි ගමන් එයා වැව දිහා බලන් කල්පනාවකට වැටුනා...ආයෙම හරි සිහියට ඇවිත් මම දිහා බලන් හිටියා..වචනයක්වත් නොකියා එයාගෙ මූනෙ හිනවක් රදවගත්තා..ඒ හිනාවට මමත් හෙතුවක් නැතුවම හිනාවක් දුන්නා....එයා බර හුස්ම අරන් පාත දාන හැම වෙලාවකම මම එයාගෙ අත තද කරලා අල්ල්ගත්තා...තාමත් එයා එයාගෙ අතීතය එක්ක හිරවෙලා...තාමත් මම නොදන්න එයාගෙ අතීතය එක්ක එයා ගනුදෙනු කරනවා....මට ඕන උනත් එයාගෙ කතාව දැනගන්න එයාට තාමත් ඕන උනෙ නෑ එයාගෙ කතාව මාත් එක්ක බෙදාගන්න....වරදක් දකින්නැ මම....විදුල්ගෙ හිතෙ තියන දෙවල් දන්නෙ එයා විතරක්ම වෙනකොට මට බෑ එයාට බල කරන්න...ඉතින් මට පුළුවන් එකම දේ එයා ලගින් ඉන්න එක...කවදාහරි එයා හැමදේම මාත් එක්ක කියාවි අන්න එදා වෙනකල් මම මගෙ අහංකාට බාර්කරයට පුළුවන් විදිහට සැනසීමක් දෙනවා.....
" මගෙ හාමු මහත්තයා....."
" ම්ම්...."
මම හිටියෙ එයා අරන් දුන්න කඩල මල්ල කරකව කරකව එකෙ තිබ්බ පොල් කෑලි ටික කන ගමන්...මම ඉස්සර ඉදන්ම එහෙමයි..කඩල මල්ලක් ගත්තාම මම ඉස්සෙල්ලාම එකෙ තිබ්බ පොල් කෑලි ටික කෑවා...පස්සෙ තමා කඩල ටික කන්නෙ...
" අභිනු මොකද හිතන්නෙ තශිනි ගැන...."
" එයා ඔයාගෙ යාලුවෙක්නෙ....."
තවත් පොල් කෑල්ලක් කටට දාගෙන හදිසියෙම තශිනිව මතක් කරපු විදුල්ගෙ කටටත් කඩල ඇටයක් මම එබුවා..කඩල කන්නෑ මට කන්න කියලා හෑලි කියලා කවනකොට අපූරුවට කනවා..බොරුවනෙ අනේ මේ අහංකාරබාර්කරයගෙ...
" යාලුවෙක්....ම්ම්....යාලුවෙක් විතරක් නෙවෙ මගෙ මැනිකෙ...තශිනි කියන්නෙ මේ කතාවෙ තවත් එක ප්‍රදාන චරිතයක්..."
" ඇයි එහෙම කියන්නෙ විදුල්...."
" තශිනි නොහිටින්න උබෙයි මගෙයි කතාවෙ මම නොහිටින්න තිබ්බා...එහෙනම් මේ කතාවෙ ප්‍රධාන චරිතයක් උන විදුල් නිර්වාන් ද සිල්වා මේ වැව ඇතුලෙම අතුරුදන් වෙන්න තිබ්බ...."
YOU ARE READING
|| භාරුන් || Yizhan ||
Fanficඅපි හැමෝම ආදරෙ කරන සෙංකඩගල නුවරට වෛර කරන්න හේතු ගොඩක් එයාට තිබුනා.... ඒ ඇස් අදටත් නුවර වැව ලගදි කදුලු පුරවගන්නවා.....
