*Chan'dan*
Sabah gözüme gelen güneş ışıklarıyla uyandım yorganı kafama çekip uyumaya çalıştım tam o anda her şeyi hatırlayıp yataktan fırladım duş alıp kahvaltı etdikten sonra dişlerimi fırçaladım üstümü giyinip parfüm sıktım sonra çantamı alıp evden çıktım
Chan:ÇOCUKLAR
Han:Delirmiş belli*fıs.*
Chan:Nasılsınız
Hyunjin:İyi sen
Chan:Harikayım
Minho:Belli zaten
Chan:Bu gün Yuna'ya açılacağım
Felix:Bol şans benden bu kadar
I.n:E ne diyeyim hayırlısı knk
Seungmin:Sessiz olun şuradalar duyacaklar
Hyunjin:Sağ ol ya sen demesen görmezdik
Konuşarak okula varmıştık
I.n:Dur lan nerede açılcan
Chan:Harbi ben onu hiç düşünmedim ki
Hyunjin:Çatıda açıl
Han:Ya da spor salonunun arkasındaki bahçede açıla bilirsin
Minho:Okulun arkasındakı ağacın altında da açıla bilirsin
Chan:Lan nerede açılayım güzel bi yer olmalı romantik çiçekli bi yer
Felix:Abartma knk okulda öyle bi yer mi var hayal gücün güzelmiş
Han:Spor salonunun arkasındaki bahçede açılsana olum
Chan:Aha tabii ya helal lan Han
Han:Rica ederim yaaaaaaa
Chan:Şımarma
Seungmin:Ne zaman açılıcaksın
Chan:Bence okul sonu açılayım
Hepsi:Bence de
Sınıfa geçip yerlerimize oturduk hoca gelince ders işledik tenefüz olunca Yuna'nın masasına mektup bıraktıktan sonra bende dışarı çıkmıştım mektupta Yuna'yı okul sonu spor salonunun arkasındaki bahçeye çağırıyordum ama ismimi yazmamıştım
*Okul sonu*
Dersler bitince hemen hazırlanıp spor salonunun arkasına gitdim bahçedeki bi banka oturup Yuna'yı bekledim
*Yuna'dan*
Telefüzden döndüğümde masamın üstünce bi mektup vardı açıp okudum biri beni spor salonunun arkasındaki bahçeye çağırıyordu merak etdiğim için gidecektim aynı zaman da gitmem için birileri zorluyordu
Jennie/Yeosang:Kızım malmısın gitsene
Yuna:Ya bi şakaysa
Yeosang:Görmeden bilemessin
Jennie:Haklı hem düşünsene seni çağıran Chan
Yuna:Mümkün değil o gitdi
Yeosang:Belki de bahçeye gitmiştir
Jennie:Apar topar hazırlanıp gitdi belki de bahçeye GİTMİŞTİR
Yuna:Sizce bu mümkün mü
Jennie/Yeosang:Ola bilir
Yuna:Offf gitmesem mi
Yeosang/Jennie:GİT
Yuna:Tamam be gidiyorum anırmayın
Hazırlanıp bahçeye gitdim behçenin tam önündeydim bankada oturmuş Chan'ı gördüm telefonuna bakıyordu kafasını kaldırdığında hemen saklandım karşımda Jennie,Minho,Yeosang,Changbin,
Hyunjin,Han,Felix,Seungmin ve I.n ile karşılaştım
Hepsi:Yallah*fıs.*
Yuna:Chan orada gidemem utanıyorum ya Chan benim konuşacağım çocuğu görürse*fıs.*
Hepsi:Mal konuşacağın çocuk zaten Chan*fıs.*
Yuna:Ne Chan mı*fıs.*
Hyunjin:Uzatma git seni bekliyo çocuk*fıs.*
Beni ittirdikleri için bahçeye girdim Chan beni görünce telefonunu cebine koyup gülümsedi sonrada eliyle yanına oturmamı gösterdi yanına oturdum bir kaç dakika sessizlik oldu sonra konuştum
Yuna:Beni çağırmıştın
Chan:Evet
Yuna:Bi şey mi oldu yani ne için çağırmıştın
Chan:Sana daha öncede söylemiştim
Yuna:Neyi
Chan:Bilmiyormuş gibi davran ma
Yuna:Dur hatırlayayım yok olmadı neyi kast ediyorsun ki
Chan:Sana daha önce seni sevdiğimi söylemiştim ama sense çok genç olduğumuzu söylemiştin neden öyle dedin ki yani merak etdim
Yuna:Şey bak aslında demek isteğim genç olmamamız değil bir birimize uygun değiliz yani ikimizde başka tip birisiyiz
Chan:Nasıl yani
Yuna:Sen farklı ben farklı ben senin aksinim sen sevilen popüler biriyken ben ise ezik sevilmeyen ve yetimim yani sen benden daha iyisine layıksın
Chan elini yanağıma koyup konuştu
Chan:Neden öyle diyorsun ben seni seviyorum
Kalkıp gitmeye hazırlanırken Chan kolumdan tutup durdurdu
Yuna:Chan bırak
Chan:Neden gidiyorsun
Yuna:Gitmek istiyorum
Chan:Ama neden
Yuna:ÇÜNKİ DAHA FAZLA KONUŞMAK İSTEMİYORUM CHAN
Chan:Bağırmana gerek yok sadece konuşacaktık
Yuna:AMA İSTEMİYORUM
Chan:NEDEN İSTEMİYORSUN
Yuna:ÇÜNKİ SENİ SEVİYORUM VE SENDEN UZAK DURMAK İSTİYORUM
Chan:BENİ SEVİYORSAN NEDEN UZAK DURMAK İSTİYORSUN
Yuna:SANA LAYIK DEĞİLİM CHAN KENDİNE BAŞKASINI BUL
Chan:KİYAFET Mİ BU İSTEDİĞİM ZAMAN DEĞİŞEYİM HEM NEDEN BANA LAYIK OLMADIĞINI DÜŞÜNÜYORSUN
Yuna:CHAN BIRAK
Chan kolum bırakıp konuştu
Chan:Tamam bıraktım istediğin oldu mu rahat mısın
Chan lafını bitirir bitirmez yanımdan geçip gitdi Chan gider gitmez yere çöküp yüzümü ellerimle kapatıp ağladım
Yeosang:Bitanem...
Yuna:Yalnız kalmak istiyorum
*Chan'dan*
Yuna'nın yanından ayrılıp gitdim çocuklar arkamdan geliyordu ama umursamıyordum
Han:Chan...
Chan:Yalnız kalmak istiyorum
Çocukların yanından ayrılıp okulun arkasındaki ağacın altına oturup şehire bakarak sessizce ağladım başka ne yapa bilirdim ki 10-15 dk sonra telefonuma baktım saat 14:47 eve gitmek için kalkarken Yeosang yanıma oturdu yeniden oturdum
Yeosang:Bir az konuşa bilirmiyiz
Chan:Olur
Yeosang:Anlıyorum sende Yuna kadar üzülüyorsun ama onuda anla kendine güvenmiyor
Chan:Ama o da beni seviyor bende onu seviyorum yine de böyle söylemesi mantıksız
Yeosang:Biliyorum ama söylediğim gibi özgüvensiz çocukken hep yetim denilip alay edildi görünümü yüzünden de alay edildi kendini çirkin biri olarak görüyor
Ne diyeceğimi bilemiyordum bunlardan hiç haberim yoktu
Yeosang:Neyse umarım Yuna'yı anlaşıyla karşılarsın
Yeosang yanımdan kalkıp gitdi ben kalkıp eve gitdim yemeğimi yedikten sonra üstümü değişip uyudum
