Gerçek ailem/erkek versiyon

01

"Samet abi ben çıkıyorum sana
Kolay gelsin" önlüğümü çıkartıp askılığa asarken Samet abide mutfaktan çıkmıştı
"Aras arabayla bırakayım seni,geç oldu korkarsın abim" dolu gözlerle yüzüne baktım beni tek seven oydu.

Restoranda eski fotoğrafları vardı ve yakışıklıydı yirmili yaşları benim gibi değildi kasları vardı boyu 1.90 civarındaydı ben öyle değildim
Saçları siyahtı ben ise beyazdım, beyaz saç, beyaz ten, beyaz kaşlar kısacası albino olan bir bireydim bende onlar gibi insandım yiyip içebilen ama anlamıyolardı heleki babam beyaz saçlarım olduğu için çok dövüyo beni.Saçlarımı bi daha kaybedemem 
Onlar beyaz olsada ben saçlarımı çok seviyorum.

Abim gibi hissettiğim adama baktım yüzü gülüyordu reddeteceğimi biliyordu bi ümit  soruyordu ama olmazdı babam çok kızardı arabayla eve gittiğimi görürse daha çok vururdu ben zaten zar zor yürüyordum.

Kafamı sağa sola salladım "gerek yok samet abi yürürüm ben hava iyi geliyor "
Kafasını salladı "bugün zaten bi kaç işim daha vardı ama yarın götürücem itiraz istemiyorum" bugün ilk defa mutlu hissettim, dudaklarımdaki tebessüm büyüdü bi kaç dk sonra ne olucağını bilmeden

Beyaz saçlarımı karıştı sonra kollarını açtı sarılmam için, oda biliyordu babamın bana psikolojik ve fiziksel zarar verdiğini ama hepsini değil daha fazlası vardı
Tebessüm ettim 2 koca adım atıp kollarımı beline doladım gerçek abimden daha çok seviyordu beni"Bir sorun yok değilmi ailenle aranda sıkıntılar olduğunu biliyorum yardım edebileceğim bir durum varmı ben sana yardım ederim abim söylemen yeterli"

Göğsündeki kafamı kaldırdım yüzüne baktım gözlerinde hüzün vardı benim için üzülmemeliydi bencil olurdum babam hep öyle söyler"yok abi iyiyiz bu aralar"hayır değiliz abi daha bana daha çok zarar veriyorlar  diye bağırmak istedim ama kelimeler dudaklarımdan çıkmadı

"Ben gidiyim artık Samet abi geç oldu yarın görüşürüz" oda görüşürüz dedikten sonra dışarı çıktım. Sabahları kalabalık olan sokak
Şuan da  boştu. Kollarımı bedenime sarıp yürümeye başladım. Etrafta köpekler vardı ve ben korkuyordum. Hızlı hızlı yürürken cebimdeki telefon titredi, elime aldım gözlerim arayan kişide takılı kaldı açmayıp kaçıp gitmek istedim ama beni bulurdu sanki denememiştim.

Açtım telefonu biraz bekledikten sonra kulağıma doğru götürdüm. Telefon uzakta olsa bile duyabliyordum , babamın bağıran seslerini"Lan Aras nerde kaldın Gerizekalı yolumu unuttun MAL sendende o beklenirdi ben misafir gelicek yemek yapıcaksın diyorum sen eve geç geliyorsun ne yapıp et gel şu eve bacaklarını kırıcam senin"gözlerimden yaşlar akarken 'tamam' dedim. Ne yapıcaktım yemek olarak ben bilmezdim ki annem eskiden öğretirdi ama oda ölmüştü babam yüzünden

Yanaklarımdaki yaşları silip koşmaya başladım. Hiç girmediğim ara sokağa sapınca durdum geri dönmek için arkamı dönünce bi ses duydum "Pişt yavrum bu ne güzellik ya" kaskatı kesildim yaşlı olduğu belli olan ses ile koşmaya çalıştım ama kolları belime dolanınca beni kendine doğru döndürdü, yüzüne baktım pis bir sırıtışla bana bakıyordu. "Bırak beni n-nolur ben sana ne yaptım, sadece geçiyordum b-bırak beni lütfen" çırpındım beni daha sıkı tuttu,elleri bedenimde dolandı, dudakları tenime değdi kendimden tiksindim pistim ben artık,yardım istedim bağırdım dudaklarıyla sözlerimi keski,pis sakalları yüzüme battı. Çırpınmayı bıraktım, kabullendim pistim ben daha çok pis olsam bişey olmazdı ölsem kimse üzülmezdi.

Yanımızdan araba geçti,gidicek zannettim ama durdu arabadan indi geç kalmıştı kim olduğunu bilmiyordum ama geç kalmıştı herşey bitmişti"Orospu Çocuğu"üstümdeki baskı kalktı ben kendimi bıraktım yere düştüm dizlerimi kendime çektim, burda bu sokak lambasının altında bi daha ölmeyi diledim kafamı taşları çarpıp ölmeyi düşündüm alışıktım zaten bişey olmazdı acım yoktu artık benim,gözlerimi kapattım bidaha uyanmamak dileğiyle.

Yazardan

En büyük abi kardeşini bulduğu için mutlu bir şekilde onu almaya gidiyordu. Daha hızlı gitmek için ara sokağa girdi, gözlerini sokakta gezdirdi iki adam sarılmış bir şekilde duruyordu

İlk başta boşverdi, küçük 18 yaşında gibi duran çocuğa baktı bulduğu kardeşi gibi saçları beyazdı, onu düşününce bile sevindi çok mutluydu, bulmuştu ya 15 yıldır kayıp olan kardeşini bulmuştu Amerika yaşıyordu kardeşini bulunca ilk uçakla gelmişti

Çocuğu incelerken çırpındığını fark etti, yaşlı adama baktı elleri çocuğun vücudunda dolaşıyordu o an anladı çocuğa zorla dokunduğuna, hızlı bir şekilde arabadan indi, 50 yaşlarında olan adamı ensesinden  tutup yere attı, silahını çıkartıp adama tuttu"kımıldarsam ecdadını sikerim kaçmaya çalışma piç"
Yandan baktı arkadaki çocuğa kardeşi gibi çilleri vardı, kardeşini bulduğu gibi fotoğrafını istemişti korumalardan bi dk o kardeşiydi meleğiydi 15 yıl sonra ilk defa göreceği şekli sokakta yere yatmış gözlerini kapatmış bir şekilde duran kardeşi olmamalıydı,

Gözleri doldu sertçe boğazını temizledi,bi an sanki beyni durdu, bidaha baktı yüzüne yerde yatan genç çocuğun.olmamasını diledi ama oydu kardeşiydi, dünyası yıkıldı. Gözlerinden yaşlar aktı durdurmaya çalıştı güçlü olması lazımdı ama yapamadı. Beynine sinir kalbine hüzün eklendi. Yaşlı adama baktı sırıtarak yerde yatan kardeşine bakıyordu gözlerini oymak istedi, ona dokunan ellerini kesip köpeklere yedirmek istedi, yapıcaktı aynılarını onada yapıcaktı arka arkaya arabalar girdi sokağa, babası öğrenmişti demekki geldiğini korumalar arabadan inerken patronlarının yaşlı adama silah çektiğini görünce hepsi belindeki silahları çıkartıp hazır hale getirdi.
"Alın şu orospuyu depoya götürün ben özel olarak ilgilemicem"
Korumalardan 3 kişi adamı alıp arabaya bildirirken.Alp 3 yaşındayken dokunmaya kıyamadığı kardeşine baktı, gözleri yeniden doldu, yavaşça üstündeki montu çıkarkı, kardeşinin üzerine örtüp kucağına aldı yavaş hareketlerle arabanın arka koltuğuna yatırdı, Kardeşini  cebindeki telefon titreyince çıkartıp kimin aradığına baktı babam yazıyordu ekranda, düşündü açmalımıydı ya meleğini ona bırakmasaydı

Yinede açtı bırakmıyorsa zorla alırdı
Açtı çalan aramayı hoparlöre aldı arabanın kapısını kapatırken "lan orospu nerdesin sevgilim geldi yemek yapmadın!seni  piç ne oldu kaçmayamı çalıştın seni yine bulur o çok korktuğun karanlık odaya kitlerim kalırsın orda abin sana çok güzel şeyler yapar sonra, sevgilim acıkmış sen gelmiyorsan ben onu o zaman kendi yöntemimle doyururum" duyduklarıyla gözlerini kapattı, kardeşi neler çekmişti öyle

O ailesi ile mutlu bir hayat geçirirken kardeşi neler çekmişti kendini bencil hissetti telefonu kapatıp cebine attı arabanın şöför koltuğuna oturdu aynadan kardeşine baktı,onun ellerini soğuk sudan sıcak suya değdirmicekti.

Arabayı çalıştırdı, ailesinin evine sürdü, yolda çok düşünce doldu aklına ya kardeşleri onu istemezse oda alır kardeşini giderdi uzaklara onu kabullenmeyen kendinide kabullenmedi sayardı artık

Eve gelince arabayı garaja park edip dışarı çıktı, arka kapıyı açıp kardeşini nazik bir şekilde kucağına aldı, çok küçüktü o daha bunları hak etmemişti.evin kapısını çaldı
kardeşinin yüzüzüne bakarken kapı çaldı
"Abi bu kim" sesinden anlamıştı en küçükleri berkti bu "konuşucaz abim az sabret" kardeşinin yanından geçip içeri girdi ev halkının sesi salondan geliyordu o tarafa yöneldi içeri girer girmez konuşmalar sustu ilk annesi ayağı kalktı yanına doğru geldi alp in kucağındaki genç çocuğa baktı
tanıdık geldi ama ihtimal vermedi öldüğü düşündüğü çocuğu olamazdı "alp bu kim ve sen ne zaman geldin Amerika'dan eşin çocuğun nerde" annesinin yüzüne baktı
söylicek şey salona bomba gibi düzmüştü
"Kardeşim anne kayıp olan öldüğünü düşündüğün kardeşim"...

Arkadaşlar nasıl olmuş ilk deneyimim beğendiyseniz devamınu yazarım