Οι σκιές του έρωτα

Κεφάλαιο 4

            Η Δανάη, μετά τη συζήτηση του Στέφανου που κρυφάκουσε, είχε επιστρέψει στο γραφείο της προβληματισμένη. Μπορεί να μην είχε μάθει το όνομα του συνομιλητή του, να μην γνώριζε το θέμα για το οποίο τσακώνονταν, είχε, όμως, καταλάβει ότι επρόκειτο για κάτι σοβαρό. Για κάτι που τον είχε αναστατώσει και τον έκανε να χάσει τον έλεγχό του. Κι αυτό το κάτι δεν είχε σίγουρα να κάνει με γυναίκα, όπως, λανθασμένα, είχε πιστέψει το προηγούμενο βράδυ. Γιατί, πλέον, δεν είχε καμιά αμφιβολία, πως ο καυγάς που της είχε πει ότι είχε όταν εμφανίστηκε με τους μώλωπες στο σπίτι της, αφορούσαν το πρόσωπο με το οποίο μιλούσε.

Αυτό που την ξάφνιασε και την μπέρδεψε, όμως, περισσότερο ήταν οι λέξεις "χρέος" και "χρήματα" που είχε τονίσει ο Στέφανος. Της φάνηκε παράλογο να χρωστούσε σε οποιονδήποτε χρήματα ο γιος του Γεωργιάδη με την πολυτελή ιδιωτική κλινική, την τεράστια οικονομική επιφάνεια και την αξιοζήλευτη – για πολλούς – κοινωνική θέση. Κι αν είχε να κάνει με την οικονομική ευρωστία της κλινικής; Αν κάτι είχε προκύψει, που εκείνη αγνοούσε, και η κλινική είχε πέσει έξω; Τότε, ασφαλώς, κινδύνευε κι η θέση της. Κι εκεί που είχε αρχίσει να πιστεύει ότι είχε βρει τη δουλειά που ονειρευόταν θα την έχανε;

Μα, πάνω απ' όλα, ανησυχούσε για την ασφάλεια του Στέφανου. Μπορεί να είχαν χωρίσει και, μάλιστα, με άσχημο τρόπο, μπορεί να είχε ακόμη πολύ θυμό για 'κείνον μέσα της, μπορεί οι σχέσεις τους να μην ήταν οι ιδανικότερες, δεν έπαυε, ωστόσο, να είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο είχε ζήσει αρκετά πράγματα, είχε νιώσει πολλά συναισθήματα, δεν μπορούσε να αδιαφορήσει, δεν ταίριαζε στον χαρακτήρα της. Το καλύτερο που είχε να κάνει ήταν να του μιλήσει ανοιχτά, να τον ρωτήσει τί στο καλό συνέβαινε και που είχε μπλέξει.

Σηκώθηκε αποφασισμένη να πάει να τον βρει. Στο κάτω – κάτω έπρεπε να γνωρίζει αν επρόκειτο να χάσει τη δουλειά της. Με την ίδια αποφασιστικότητα έφτασε έξω από το γραφείο του και χτύπησε την πόρτα, αναμένοντας το χαρακτηριστικό "εμπρός" για να μπει. Κι όταν αυτό ακούστηκε και μπήκε, η αποφασιστικότητά της άρχισε να κλονίζεται μπροστά στην εικόνα του. Το πρόσωπό του έδειχνε κουρασμένο και άσπρο σαν το πανί και τα χαρακτηριστικά του ήταν τραβηγμένα από τη θύελλα που μαινόταν μέσα του. Δεν χρειαζόταν να τον ξέρει τόσο καλά, για να είναι σε θέση να διαβάσει τα σημάδια.

Ο Στέφανος άνοιξε τα μάτια του από την έκπληξη, μόλις είδε τη Δανάη να μπαίνει φουριόζα στο γραφείο του. Κατάφερε, ωστόσο, να κρύψει την έκπληξή του. Την κοίταζε προσπαθώντας να καταλάβει τί ήθελε. Την ήξερε τόσο καλά, που δεν του ήταν καθόλου δύσκολο να διαβάσει στα μάτια της την αναστάτωση που είχε.