~ නිහඬ හිමිකම ~ (Ongoing)

~ හතලිස් දෙවන හිමිකම ~

රචිත්ට වොශ් දාගන්න උදව් කරලා යෙශාන් දැන් මේ අයිස් වගයක් අරගෙන රචිත්ගේ කම්මුල තවන ගමන් හිටියේ. සැලකියු විදියේ සැර පාරවල් දෙක තුනක්ම රචිත්ගෙ ඩැඩාගෙන් රචිත්ට ලැබිලා කියන දේ රචිත්ගෙ මූන බලන ඕනම කෙනෙක්ට තේරෙනවා.

" දැන් ඇති බබා..."

යෙශාන් නම් තාමත් හිටියේ අඩ අඩ. කොල්ලගෙ ඇස් වල කදුලු පිරිලා. යෙශාන් කියන්නේ බොලද පිරිමි ලමයෙක් නෙවේ. ඒ විදියට මහේශ් තමන්ගෙ පුතාව කොහෙත්ම උස් මහත් කලේ නෑ. ඒත් තමන්ගෙ ලගම කෙනෙක්ට කරදරයක් වෙන ඕනෙම වෙලාවක යෙශාන් කොච්චර ශක්තිමත්ව ඉන්න හැදුවත් කදුලු ඉස්සර වෙන්නේ ඉබේමයි.

" කම්මුල ගොඩක් රතු වෙලානෙ අයියේ..."

" ඕක අඩුවෙලා යයි.. අම්මගෙන් ක්‍රීම් එකක් ඉල්ලන් ගාමු... දැන් ඇති..."

රචිත් යෙශාන්ගෙ අත් තමන්ගෙ කම්මුල් දෙකෙන් ඈත් කලාම යෙශාන් ආයෙ ආයෙම රචිත්ට වද දෙන්න ගියෙ නෑ. මොකද රචිත් ඉන්නේ දැන් පොඩි දෙයකට වුනත් උපරිම ඇවිලෙන්න පුලුවන් මනෝභාවයකින්.

" කෝ ඕක පැත්තකින් තියලා එන්න යෙශ්..."

රචිත් කියන පමාවට අතේ තිබ්බ අයිස් පැක් එක අයින් කරපු යෙශාන් ආයෙම හරි ඉක්මනට රචිත් අස්සටම ගිහින් ඇදේ වාඩි වුනා.

" ඔයාලා උදෙන්මද ආවෙ ම්ම්.."

රචිත් යෙශාන්ව ලඟට අරන් පොඩි කොල්ලගෙ ඇස් වල තියන කදුලුත් පිහිදාලා ඇහුවේ යන්තමට හිනා වෙලා.

" අපි එන්න හදනකොටම තමා විස්තරේ දැනගත්තේ.. ඉතින් මම රන්දිව් එක්ක ඉක්මනට uber එකක් දාගෙන ආවා... ඒත්... ඒත් මං පරක්කුයි අයියේ... ඔයා එතකොට ගිහින්..."