Artık dayanamıyorum gücüm kalmadı. Ben gözyaşlarımı durduramazken onlar kendilerine bir yol bulmuşlardı ve akıp gidiyorlardı. Duygularımı kontrol edemiyorum. Ben kendimi kontrol edemiyorum. Kimsenin beni ağlarken görmesini istemedim.
Sınıfa doğru koşarken çarptığım kişilerden yarım yamalak özür dileyip tekrar koşmaya başlıyordum. Sınıfa girdiğimde hızla kalan kitapları toplamaya başladım.
Arkamdan Mert in geldiğini hissedebiliyordum. Güçlü bir el hızla kolumu kavradı. Arkamı döndüğümde bu kişinin Mert olduğunu gördüm.
"Neden ağlıyorsun sen salak mısın ? Kendini başkalarına güçsüz göstermeye ne kadar da meraklısın. Otur şu sıraya. " Ben oturmamak için dirensemde onun karşısında şansım yoktu. Sıraya oturdum. Onun yüzüne bakamıyorum. Evet utanıyorum.
Pislik demişti. Pislik kelimesinden o kadar çok nefret ediyorum ki anlatamam. Beni küçükken 7 8 yaşlarında falan Mamak'ta otururduk. Ben pek orada oturanlarla ilişki kuramadığım için bana hep pislik derlerdi. Ben o yüzden hep ağlardım. Ama kimse görmez bilmezdi annem bile.
Belkide o yüzden bana ağır gelmişti. "Utanma, ağlamak utanılacak bir şey değil. " yüzünü yüzüme sabitleyip gözyaşlarımı sildi. Bu afallamama sebep olmuştu.
Çünki kimse bana bu derece yakın ve sıcak kanlı davranmamıştı. "Neden bana böyle davranıyorsun?" Diye sordum. "Nasıl?" Diye bu sefer o bana soruyu yöneltmişti. "Yani sıcak ve samimi?"
Yüzüne sırıtış yayıldı "Aslında kızlarla ve çoğu kişiyle ilgilenmem ama sen sıra arkadaşımsın ve bana kopya verirsin o yüzden yoksa umrumda değilsin. "
Verdiği cevaba azda olsa şaşırdım. Ayrıca ona kopya vereceğimi kim söyledi. Yardım etmesin artık istemiyorum.
"Sana kopya vereceğim nerden çıktı?" Biraz durduktan sonra "Sana kopya falan yok. "
Gülümsedi ama bu gülümseme keyiften yoksun alay içeren bir gülümseyişti. Eğilerek kulağıma yaklaştı nefesini hissedebiliyordum. "Ben istediğimi alırım cici kız. " dedi yüzünü yüzümü sabitledi ve göz kırptı.
Ay gerizekalı bu çocuk kendini ne sanıyor. Tamam bana göre yardım etti yanımda durdu ama söylediği lafa bak. Şu an karşımda şımarık bir çocuğun oturduğunu sandım.
Ama karar verdim. Bir daha kimseyi kendime yaklaştırmaycaktım. Duvarlarımı tekrar örecektim ve daha üst kata çıkaracaktım.
"Çekil." Dedim lavaboya gidip elimi yüzümü yıkıyacaktım.
"Ne?" Dedi bir anda konuştuğum için bunu beklemiyordu.
"Çekil." Sesim bu sefer soğuk çıkmıştı.
"Niyeki nereye gideceksin?" Of annem mi babam mı bu ne sorgu
" Lavobaya gideceğim sana hesap mı vericem?"
Ah istemeden cevap vermiştim. Kafasız ben ne kadar da salağım. "Iyi git. " Beyfendiye bak ya cidden şımarık bir çocuk bu.
Lavobaya gidince soğuk suyla elimi ve yüzümü yıkadım biraz aynaya bakinca çok solgun olduğumu fark ettim.
Ben biraz oyalanırken içeriye aynı sınıfta olduğumuz ama hiç sevmediğim kız grubu girdi.
Bende çıkmaya karar verdim. Çıkarken içlerinde Burak ı sevdiğini bildiğim kızı gördüm. Tam kapıyı açacaktım ki bir el kolumu kavradı. Hemen kolumu çektim.
Bu kız Burak ı seven kızdı. Adı Yeşim. Kolumu tutmuş tu bu beni sinirlendiren bir şeydi.
"Ne var?" Diye sordum. Kız ilk başta güldü ama bu gülüş alay ve küçümseme içeren bir gülüştü.
"Bak seni sürtük bir daha Burak ın yanında görmeyeceğim. " Derken sakindi fakat birden " Anladın mi seni pislik fahişe?" Diye bağırdı. Yeter ama bu çok fazla benimde bir sabrım var demi?
Yeşim e bana attığı gülüşün aynısını ona attım ve suratına yapıştırdım. Bunu beklemediği için dengesini kaybedip yere düştü.
Hemen onun üzerine atıldım ve saçına yapıştım. Ona bağırmaya başladım. "Bana bak seni kaltak senin yattığın erkek sayısı kadar ben erkek görmedim"
Yüzünü çizdikten sonra kalktım ve sınıfa yöneldim.
Sinirli halimi gördükten sonra Mert şaşkın bir halden sonra bana baktı "Iyi misin." diye sordu. Ne dememi bekliyordu ki ?
Dersler bittikten sonra eve gidecektim. Herkez toparlanırken Mert bana evimin yolunu sordu. Bir an eve bırakacak sandım. Ay canım benim ya demek bana yolda bişey olur diye korktu. Bugün sinirliydim ya.
Aslında bu düşünce biraz afallamama sebep olmuştu. Kimse bana bu soruyu sormamiştı daha önce. Ama yüzümde bunu düşününce bir sırıtış olduğunu fark ettim.
Düşüncelerden sıyrılıp sorusuna cevap verdim. "Niye sordun ?" Biraz durdu ve "Ters istikamette gideceğim de ondan." Evet şu anda lafı yemiş bulunuyorum.
Düşüncelerime tekme tokat daldım hemen. Ona ters bi bakış attım.
Güldü ama bu gülümseme samimiydi. O gülünce bende güldüm. Öğle arasından sonra Burak ı bir daha hiç görmedim.
Bugün aksam annem ve babam yeni taşınan komşu ya gidecekler. Bende evde müzik dinleyip uymayı düşünüyorum.
Mert le okuldan çıktıktan sonra aynı yönde ilerlemeye başladık. Ilk defa bana birisi samimi davranıp gülmüştü. Gülüşmüştük.
Dayanamayıp sordum " Yoksa beni eve mi bırakmaya karar verdin. " Bana salak salak konuşma bakışı attı. "Saçmalama kendi evime gidiyorum." Dedi. Bugün ilk günü olduğu için pek ders işlemedik.
Okulum özel olduğu için bazen yurt dışı ,şehir dışı geziler oluyordu. Hafta ya da şehir dışı bir gezi olacaktı. Muhabbet ede ede eve gelmiştim. Aslında dıştan göründüğü gibi soğuk değildi. Ama bana karşı bazen soğuk davrandığı oluyordu. Ama sonra gülüyodu.
"Hadi yarın görüşürüz." Dedim. "Yok artık." Dedi, şaşırmış görünüyordu. "Noldu?" Dedim ona anlamayan gözlerle bakarken. "Burda mı oturuyorsun ?" Dedi. Kafamı salladım.
Yeni taşınan komşuların evini göstererek "Burada oturuyorum." Dedi . Bu sefer şaşırma sırası bana gelmişti. "Yok artık ." Dedim.
Birbirimize bakarak gülüştük.
Mert. Galiba iyi bir arkadaş olacaktık. Bir an duraksadım ben niye Mert i düşünüyorum? Burak ı bugün nerdeyse hiç düşünmedim.
Mert onu unutturmuştu. Ne ne ne? Unutturmak mı onu unutmazdım ki. Hemen bu düşünceleri kapı dışarı ettim.
Odama çıkıp uzerimi değiştirdim. Karnım acıkmıştı. Buzdolabını açıp atıştırmalık bişeyler çıkardım. Karnımı duyurmaya baktım.
Evimiz iki katlıydı annem babam ben ve kardeşim yaşıyorduk. Uzun bir süredir kitap okumuyordum. Evde kimse yoktu. odama girip uzandım kapı sesi duymamiştım fakat gülme sesi gelmişti. Kapım açıldı ve "Selam prenses." Dedi. Terlediğimi ve korktuğumu hissettim
Eliyle ağzımı kapadı ve son duyduğum ses bağırısım olmuştu.
"Aaaaaaaaaa" "Yardım ediiiiiinnn. "
Yeni olduğum için çok kısa şimdilik yardımlarınızı bekliyorum. Canlarim ilk günlerimde yanımda oldugunuz için teşekkürler ❤❤
