Altüst

2. Bölüm : İmkansız

2
____________________
___________

       Berdan Bora ;

       Sekiz sene önce:

   Sinirle fırladım evden . Neden kimse anlamıyordu ki ? Sevmediğim bir kadınla evlenemezdim . Sırf ailem istiyor diye evlenemezdim .
  
   Her zaman olduğu gibi annem yine bir ahbabının kızını bana yamamaya çalışıyordu ama istemiyordum işte sevmediğim nir kadınla tanışmak bile istemiyordum . Sabah kahvaltıma bu konu açılımca hiç bir şey yemeden çıktım evden

    Arabayı hızla sürerek şehirden biraz uzakta olan bir mekana gidip orda oturdum hem sakinleşmek hemde bişeyler yemek istiyordum.

     Orda geçirdiğim 3 saat sonunda şirkete gitmeye karar vermiştim . Arabamı Urfa sokaklarında  sürüyordum  . Yaşadığım şehrin güzelliği her sokakta gözüme çarparken ilk kez farklı bir şey dikkatimi çekmişti küçük bir kız çocuğu yol kenarında oturmuş ağlıyordu . Tam arabadan inip küçük kızın yanına gidecekken koşarak yanına gelen genç kızla duraksadım .

   Şalının altından sarkan uzun siyah saçları , ay gibi parlak beyaz teni  ve uzaktan bile belli olan deniz mavisi gözleri . İnsanda boğulma isteği uyandıran o gözler  küçük kıza endişeyle bakıyordu . Üzerindeki elbisenin eteğine dikkat ederek küçük kızın yanına çöktü ona bişeyler anlatıp ayağa kalkmasını sağladı .

  Sanki az önce ağlayan kendisi değilmiş gibi kahkaha atıyordu küçü şimdi . Genç kız ise yanındaki çocuğa tebessüm ile bakarak onun elinden tuttu ve yürümeye başldılar

   Genç kızın tebessümünü görünce bende istemsiz tebessüm etmiştim . İnsanın baktıkça bakası gelen güzelliğine güzellik katmıştı tebessümü . Hızla ordan uzaklaşır ilen sadece onları izlemiştim .

   Onların gözden kaybolması ile birlikte arabama binip şirkete geçtim bütün işlerim bitmişti şimdi ise eve gelmiş yemek yiyorduk ailecek .

   Bu günün diğer günlerden tek farkı aklımı sürekli meşkûl eden bir şey vardı daha doğrusu biri . O yol kenarındaki küçük çocuğu gülümseten o genç kız , onun o tebessümünü düşündükçe gülümsüyordum bende taaki annem konuşana dek

           " Hayırdır inşallah oğul neye gülümsersin söyle hep beraber gülelim ."

             " Bişey yoktur ana öyle bu günü düşünürdüm"

Abim lafa atlamasa geçiştireceğim konu şimdi kesin uzicaktı

             " Hayırdır Berdan ağam ? Bu gün komik bişey olduda şirkette beni mi haberim yoktur ?"

Annem abimin bu lafı üzerine bana sorgular bakış atmıştı mecbur cevap vermem gerekiyordu yoksa saygısızlık olurdu

           " Yok be ağabey ne  komik olayı . Bu gün küçük bir kız gördüm yolda gelirken gülümsemesi geldi aklıma bi an o yani ."

          " Ah ite oğlum diyorum sana evlen çoluk çocuk yap "

   İşte yine balıyoruz

Annemin bana attığı lafları umursamadan odama geçip günü kapattım . Aklımda sadece o güzel tebbesdüm vardı