Beni Aşka İnandır -AlSel-

1. Bölüm

Multimedia'da bölüm şarkısı ve bir fotoğraf var. Fotoğrafın bölümle bir alakası yoktur.

~~~~~

Yeni bir hayat demek: yeni insanlar, yeni yerler, yeni bir düzen ve yeni bir kişilik demekti. Annemin yeni evliliği bana yeni bir hayat kazanma olanağı sunmuştu. Birkaç arkadaş edinsem de, bir şeyin eksikliği hep vardı. Ben hiç aşık olmamıştım. İlkokuldaki sarışın çocuğu saymazsak tabii. Yeni hayatımın her şeyi ile yeni olmasını istiyordum.

"Selin, kahvaltıya geç kalacağız!" Annemin seslenişi üzerine hızla giyindip aşağıya inmiştim. Kız kardeşlerim çoktan oturmuş, herkesin gelmesini bekliyorlardı. Haluk Amca da baş köşeye geçmiş, gülümsüyordu. Annem, müstakbel kocasının yanına oturdu, ben de kardeşim Nazlı'nın yanına. Tabağıma bir dilim peynir alırken annemin seslendi.

"Kızım, herkesin gelmesini beklesene." Etrafa baktım, herkes masadaydı. Beş dakika sonra yanıldığımı fark ettim. Mavi gözlü bir çocuk, yavaş yavaş masaya doğru geliyordu. Daha önce onu hiç görmemiştim. Çocuk, masaya geldiğinde annem ve Haluk Amca ayağa kaltı. Haluk Amca gülümsemesi genişleyerek konuştu.

"Bu, oğlum Ali. Ali, yeni ailen." Eliyle bizi gösterdi. Ali, bize baktı ve memnun olduğunu söyledi. Aslında pek mutlu gözüktüğünü söyleyemezdim. Yüzünde zoraki bir gülümseme vardı. Annemin yanına oturdu ve tek söz söylemeden yemeğine başlamıştı. Gizemli havasına pek aldırmamaya çalışsam da, yemekten çok onu izliyordum. Başını kaldırdığında utançla kafamı tabağıma gömdüm. Ne olmuş, mavi gözlü, sarı saçlı, yakışıklı ve iyi bir fiziği varsa? Ah, kimi kandırıyorum ki? Ali denilen çocuktan etkilenmiştim işte. Ama onun benden etkilendiğini sanmıyordum. Bana bakmıyordu ki etkilensin! O anda sıradan kotumdan ve düz beyaz bluzumdan utanmıştım. Hızlıca tabağımdakileri bitirip masadan kaltım.
Odama geldiğimde yarım saat boyunca giyisi seçmekle uğraştım. İlk defa gördüğüm bir erkek için bu kadar heyecanlanmam doğru değildi ama elimde değildi. En sonunda siyah bir büstiyer ve eteği dolaptan çıkardım ve giyindim. Uzun süredir şekil verilmemiş saçlarımı düzleştirip makyaj yaptığımda kendimi tanıyamamıştım. Odamdan çıktım ve doğruca havuza gittim. Tahmin ettiğim gibi, oradaydılar. Annem beni fark edince gülümsemiş ve beni süzmüştü. Ali de geldiğimi farkedip kısa bir bakış atmıştı. Kısacık bir bakış! Hiç mi ilgisini çekmemiştim? Öyle görünüyordu.

"Burada mı yaşayacaksın?" Cesaretimi toplamış ve ona bir soru sormuştum. Mavi gözlerini gözlerime dikti ve sertçe cevap verdi.

"Burası benim evim." Kafamı salladım ve boş bir şezlonga uzandım. Nazlı, çığlık atarak yanımıza geldiğinde annem telaşla ayağa kalktı.

"Kızım, n'oldu?!" Nazlı hızlı hızlı nefes alırken açıklama yaptı.

"B-bir çocuk v-var. Hı-hırsız sanırım!" Haluk Amca ayağa kalktı ve ertafa baktı. Esmer bir çocuk bize doğru gelmekteydi. Nazlı onu görünce bir daha çığlık attı ve şezlonga yığıldı. Esmer çocuk yanımıza geldiğinde Nazlı'ya tuhaf bir bakış attı ve kendini tanıttı.

"Ben Savaş." Onun da burada yaşadığını öğrendiğimde şaşırmıştım. Ali, ayağa kalktı ve odasına gideceğini söyledi. Eh, tabi ben de kaltım. Onu takip etmeye başladım. Ara sıra arkasına bakıyordu ve ben de bir ağacın arkasına saklanmayı ihmal etmiyordum! Yine, aniden arkasını döndüğünde burun buruna geldik.

"Şey... Merhaba." Şuç üstü basılmış bir soyguncu gibi karşısında duruyordum. O güzel gözlerini kıstı ve benden uzaklaştı.

"Beni neden takip ediyorsun sen?!"

"B-ben seni takip e-etmiyordum ki? Ben o- odama çıkacaktım." Kekelemekten zor konuşsam da Ali'nin buna inanmadığımı biliyordum.

"Odan diğer tarafta değil mi senin?" Odamın yerini biliyordu! Elimde olmadan kıkırdamıştım. Ali bana öldürücü bir bakış attı.

"Kaybolmuşum demek ki!" Son çırpınışlarla ona cevap vermeye çalışıyordum. Ali, aniden eliyle kolumu sıktı.

"Benden uzak dur!" Dedi dişlerinin arasından.
Senden asla uzak durmayacağım, Ali Mertoğlu. Senden uzak durmamam için yalvaracaksın!