Bölümler kısa olacak, çünkü bunu günlük gibi düşünün. Genç bir kızın günlüğü.
Keyifli okumalar dilerim!
1.
Acılarım bedenimde çığır açmaya başlayıp kalbimdeki yerini soldururken, yapacak tek şey gülmekti. Ömrümde her şey gülmekten ibaret diye düşünürdüm. Fakat değilmiş, sen orada gülerken insanlar can çekişip gözyaşı döküyormuş. Yaşamadan anlaşılmaz derler, tamamen doğru. İnsanların içindeki sonbahardan geriye sadece bir yeşillik kalmıştı yarı sarı. Umutları bittikçe onlarda soldu, kurudu ve döküldü. En sonunda ölümle avuttular kendilerini, ölmek istediler. Ölmek nedir bilemediler, öylece süründüler. Kendi hallerine bakıp gülmeleri gerekirken başkalarının halini düşünmediler bile, öylece yaşadılar. Diğerlerinin her zaman umudu vardı, onlar yemyeşildi. Ölene kadar umutlu yaşadılar, içindeki yeşillikler hiçbir zaman solmadı. Ben de onlardan biriyim, Dolunay. Bir daire olarak dolgun ve parlak görüldüğü Ay'ın on dördüncü evresi. Bu ismi bana koyan her kimse, her zaman bir bütün olup parıldayacağımı ima etmiş. İsimlerin anlamını pek umursamazdım, bana bu ismi yakıştıran ise takıntılı birinin tekiymiş! İsimlerden çok her şeyi takardım, kuruntu yapıp kalbimin derinlerine saplardım.
Bir gün yine sinirli bir şekilde elimdeki kağıda işkence çektire çektire yol tutuyordum. Nereye gittiğim önemli değildi, canım bendeydi. Muhtemelen o yeterdi. Uzun bir süre yürümüştü yol boyu.Elimdeki kağıt bendinden çıkmış, farklı bir tarz oluşturmuştu. Hep o isim takıntısı olanların yüzündendi işte! Sonra bir çimenliğin üzerinde bulmuştum kendimi. Etrafa bakmıştım, havanın yağmurlu oluşuna inat daha da yayılmıştım oturduğum yere. Pek bir kimse olmazdı bu havalarda, onun için bu saatler kıymetliydi benim için. Karşıdaki banka oturulduğunu gördüm. Kıvırcık saçlı,kahverengi gözlü, bir kalem edası çizilmiş kaşlarıyla mükemmeldi.
O zaman ilk defa kendimi aşıp dedim:
"Ulan! Bu adam için her şey değer, hüzün bundan gelmeli!"
Kim bilebilirdi onun hep yıkıp, hem de yuva olabileceğini?
"Ben sana güvenmiştim, adam. Tam sever demiştim!"
"Neden yıktın beni? Şimdi nereden başlayayım kalbimin kırıklarını toplamaya?"
"Unutmayacağım, adam. Bu yaptığını asla ve asla unutmayacağım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dolunayın Doğuşu
RomanceEn'lerde olmak ister insan. En büyük, en güzel ve en kusursuz. Ama insan bir şeyi olmadan yaşayamaz... Kalp. Evet, kalp. Herkesin bir gece yakıp küle çevirmek istediği... Ama bir kalp külken, zaten küle çeviremezsin. Yaşarsın, kalbini daha da acı...
