"ဧကရီ မောင်တောင်းပါတယ်ကွာ။ မောင့်ကိုပြစ်မထားခဲ့ပါနဲ့"
ယွန်းဧကရီရှေ့တွင်ဒူးထောက်ပြီးကောင်းမြတ်မောင်တောင်းပန်နေသော်လည်း
"ကျွန်မနဲ့မောင်နဲ့ပတ်သတ်ခဲ့တာလဲဒီမှာတင်ပြီးပြီ။မောင်လဲအဆင်ပြေပြေလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေနိုင်ပါပြီ။ကျွန်မဆက်ပြီးမချုပ်ချယ်တော့ပါဘူး။"
"မောင်တောင်းပန်ပါတယ်။မောင့်ကိုအဲ့လိုစကားတွေမပြောပါနဲ့။မောင်ဧကရီ့ကိုအရင်ကဥပေက္ခာပြုခဲ့တယ်ဆိုတာဟုတ်ပါတယ်။ဒါပေမဲ့ဧကရီ့ကိုမောင်ဆုံးရှုံးရမှာတော့ကြောက်တယ်။ဧကရီကမောင့်အတွက်အရေးပါဆုံးသောသူပါ။"
"ကျွန်မမောင့်ကိုချစ်ခဲ့ရတဲ့အတွက်နောင်တတစ်ခါမှမရခဲ့ဖူးဘူး။အဲ့ဒါကြောင့်ဒီနေ့ကျွန်မတစ်ခုခုဖြစ်သွားခဲ့ရင်မောင်လဲနောင်တမရပါစေနဲ့မောင်။"
ကျွန်မမောင့်ကိုရင်မဆိုင်ချင်တော့တဲ့အတွက်အိမ်ထဲကနေပြေးထွက်လာမိတယ်။မောင်လဲအနောက်ကပြေးလိုက်လာတယ်။ဒါပေမဲ့မောင်ဖမ်းမမိနိုင်တော့ဘူးဆိုတာမောင်မသိခဲ့ဘူး။မိုးကလဲကျွန်မကိုလှောင်ချင်လို့ဘားမသိဘူးရွာလိုက်တာမှတအားပဲ
"ဧကရီမောင်တောင်းပန်ပါတယ်။မောင့်ဆီကနေအဝေးကိုထွက်မသွားပါနဲ့။မောင်တကယ်တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ"
ဘယ်အရာကိုမှသဲကွဲစွာမမြင်ရတော့သည်အထိမိုးသည်းလာပါပြီ။မောင်လဲကျွန်မကိုသည်းစွာရွာသောမိုးကြောင့်မျက်ခြေပျက်ခဲ့သည်။ကျွန်မလဲမိုးရေထဲမှာခြေဦးတည့်ရာမဲ့နေခဲ့ပါသည်။အတော်ကြာသည်အထိသွားစရာနေရာမရှိခဲ့ပါဘူး။ကျွန်မမှာပါလာတာဆိုလို့ခန္ဓာကိုယ်ထက်ကအဝတ်အစားနှင့်ဖုန်းသာဖြစ်သည်။
5 minutes later
ကျွန်မတစ်ခုသတိရလိုက်တယ်။မြတ်မဟာခင်ဆိုတဲ့ကျွန်မသူငယ်ချင်းလေးပေါ့။ကျွန်မသူ့အိမ်ကိုသာဦးတည်၍သွားမိလိုက်တယ်။
"ခင်..........ခင်.........ခင်........."
"ဧကရီညဉ့်နက်နေပြီဘာကိစ္စရှိလို့လဲ။ကားရော။နင်တစ်ကိုယ်လုံးလဲစိုရွှဲနေတာပဲ။လာ...လာ...အိမ်ထဲကိုဝင်။မျက်လုံးတွေကလဲဖောင်းအစ်နေတာပဲ။ငိုထားတာလား။"
YOU ARE READING
မောင့်အချစ်များတွင်သာ
Romanceကောင်းမြတ်မောင်ဆိုတဲ့ဂျစ်ကန်ကန်ကောင်လေးတစ်ယောက်ကိုယွန်းဧကရီဆိုတဲ့တည်ငြိမ်ရင့်ကျက်ပြီးနားလည်မှုရှိတဲ့ကောင်မလေးကနှလုံးသားလေးထဲအပိုင်သိမ်းပုံ
