THE LAST NINE

CHAPTER 2( TAWANAN

JIN POV

Habang umuupo ako sa aking upuan, narinig ko ang ingay sa likuran. Si Rohan at Ronie, tulad ng inaasahan, ay nag-uusap at tila may binabalak na kalokohan. Pagkakita ko sa kanila, alam ko na magiging masaya ang araw na ito.

“Okay, mga beshies!” sigaw ni Rohan, ang kanyang ngiti ay abot hanggang tainga. “Time na para gawing masaya ang ating klase! Mag-bakla-baklaan tayo!”

Nagsimula ang tawanan sa buong silid. Kahit ako, hindi nakatiis at nahulog sa ngiti. Alam kong may kakulitan na mangyayari.

“Anong gusto mong maging papel, Hisham?” tanong ni Ronie, sabik na naghihintay sa sagot ni Hisham. “Ikaw ang magiging ‘Queen of Silence’ sa ating performance!”

Hisham, na nakaupo sa kanyang mesa, ay tila naguguluhan. “Ano? Anong klaseng kalokohan ‘to?” tanong niya, nakakunot ang noo.

“Basta! Ang cool mo dito! Laban lang!” sagot ni Rohan, sabay tingin sa akin at nagbuka ng mga kamay na para bang siya ang nag-iisang bida. “Kailangan mong ipakita ang iyong talento, kaya sumali ka na! Para maging masaya ang lahat!”

“Dapat talaga, ‘Hisham the Queen’! Tayo na, sabay tayong mag-perform!” sabi ni Ronie, nagpa-pantomime ng mga galaw na nagpapatawa sa lahat.

Nagsimula nang magbuo ang mga kaklase sa paligid nila, nagtatawanan habang pinapanood ang kanilang mga kalokohan. Nagpakita si Ronie ng mga kakaibang galaw na para bang nagba-ballet, habang si Rohan naman ay nagkunwaring may dalang malaking pamaypay at nagtatangkang mag-pasikat.

“Parang ang sarap maging bakla, ‘no? Parang lahat masaya!” sabi ni Rohan, nagdadrama na parang nasa stage. “Kailangan lang natin ng props—mga lipstick at heels!”

“Puwede tayong gumawa ng runway dito!” dagdag ni Ronie, sabay tapik kay Hisham. “Ikaw ang ating pinakabagong model! Itaas ang iyong mga kamay at ipakita ang iyong galing!”

Hisham, sa kabila ng kanyang pagkabigla, ay unti-unting napapalambot sa kanilang mga kalokohan. “Kayo talagang dalawa, wala kayong katulad!” sabi niya, kahit may ngiti na sa kanyang mukha.

Habang patuloy ang tawanan, ako ay napaisip na ito ang dahilan kung bakit gustong-gusto ko ang grupong ito. Sa kabila ng lahat ng mga pagsubok sa eskwela, ang kanilang kakayahang gawing masaya ang mga bagay-bagay ay talagang nakakaaliw. Ibinababa nila ang mga pader ng seryosong mundo ng paaralan at binibigyang-diin ang kahalagahan ng pagkakaibigan.

“Okay na, kahit hindi ako ‘Queen of Silence,’ isasama ko na lang ang mga kalokohan ninyo!” sabi ni Hisham, na ngayon ay talagang napapasaya na ng dalawa.

Bago ko namamalayan, naglalakad na sila sa harap ng klase, patuloy na nagsasaya at nagpapatawa. Napansin kong kahit ang mga guro ay napapansin ang kanilang mga kalokohan, ngunit tila naiintindihan din nila na sa likod ng mga ito, nandoon ang pagkakaibigan at saya.

Sa mga sandaling iyon, alam kong kahit anong mangyari sa amin, basta’t nandiyan sila Rohan at Ronie, walang araw na magiging malungkot. Puno ng tawanan at saya, nagiging mas makulay ang bawat araw namin sa eskwelahan.