deliden zırvalar

kararsız portakal

Ben, kararsız bir portakalım. Benden karar vermem beklendiğinde biraz saçmalıyorum. Herkese ne yapmam gerektiğini soruyorum, sonra hiçbirinin demediği şeyi yapıyorum. Biraz da yüzsüzüm, pişman da olmuyorum. Hata yapıyorum ama kendimi bu hatalarım yüzünden seviyorum. Bazen kendime acıyorum, çoğu zaman kendimle eğleniyorum. Hayatımın genelinde başarısız oluyorum. Aslında bazı insanlar yaşıtlarıma göre iyi olduğumu söylüyor ama etrafımdaki yaşıtlarımın istisnasız hepsi benden daha iyiymiş gibi geliyor bana.

Eskiden kafamda sürekli hayaller kurardım. Bazen başrolü ben olurdum, bazense sadece bunların kurgu olduğunu kabullenip yazıya geçirmeyi hedeflerdim. O zamanlar en zevk aldığım şey buydu. Bununla deşarj olurdum. Artık bunu yapamıyorum. Sadece devamlı aklıma gelmekte ısrar eden düşünceleri yazabiliyorum. Bu, diğer insanların bu düşünceleri unutmasını sağlıyor. Bende ise böyle bir etkisi yok. Neredeyse hiçbir işe yaramıyor ama yine de yazmaktan vazgeçemiyorum. Eskiden büyük bir yazar olmayı hayal ederdim içten içe fakat artık bunun da olabileceğine inanamıyorum. Artık bu sadece başka yolum olmadığı için sonunda ışık beklemememe rağmen takip ettiğim yol. Başka yollar olsaydı seçer miydim diye merak ediyorum, sürekli kendimi farklı hayatların içinde düşünmeye çalışıyorum. Hangisi beni mutlu eder, diye uzun uzun  düşünüyorum ama hiçbirinde kendimi mutlu görmüyorum.

İçten içe hayata dair hiçbir şeyin beni cidden mutlu edemeyeceğine dair bir inancım var. Yazar olsam bile günün birinde bundan sıkılacağımı düşünüyorum. Beni hayata bağlayacak bir şeyin olduğunu sanmıyorum. Ama ölmek de istemiyorum. Çünkü hayat bırakıp gitmek için fazla zevkli. Deneyimlemediğim çok şey var ve bu kadar şey yapabilecekken oyundan çıkmak mantıksız görünüyor. Hem ne yaparsam yapayım oyunun sonuna kadar devam edebileceğimi düşünüyorum. Sonuçta bizzat buna son vermezsem oynamayı beceremediğim için kimse beni oyundan atamaz. En iyisi olmak zorunda değilim. Hayattan çok fazla zevk almak zorunda da değilim. Mutlu olmak tamamen benim tercihim, istersem ağlarım. İstersem bağırır, çağırırım. Bunların hepsi benim elimde ve kimse istediğimi yaptığım için bana kızamaz. İstersem kendi hayatımı mahvederim. Sonuçta bu benim hayatım.

Bunu deneyimledikten sonra kesinlikle söyleyebilirim ki ölmüyorsunuz. Biraz canınız acıyor ama hayat böyle bir şey zaten. Her zaman mutlu olamazsınız. Bazen kötü hissetmek gerekir. Hayatım fazla sorunsuz olunca yaratıcı bana ciddi bir sorun verdi sadece. Üstesinden gelebileceğimi kanıtlayacağım. Ne yaparsam yapayım toparlayabilirim zaten. Ölene kadar çok vaktim var. Az varsa da sorun yok çünkü hayatımı nasıl yaşarsam olması gereken şekil bu olacak. Çünkü benden önce kimse bu hayatı yaşamadı, bu tamamen bana özel. Tamamen benim irademe bırakılmış koca bir hayatla eğlenmek varken neden bunu kendime zehir edeyim ki. Birileri benim hayatımı bana zehir etmeye çalışabilir ama ben istemedikçe bunu kimse başaramaz.

Yapmam gereken tek şey, iyileşip mutlu olmak...