"ကလေးလိုချင်တယ်။"
"What are you talking about?"
"ဆက်ခံသူလိုချင်တယ်။ မင်းမွေးပေးရမယ်"
"ရူးနေတာလား....ကလေးလိုချင်ရင်ခင်ဗျားရဲ့အရင်မိန်းမကိုမွေးခိုင်းလေ
ကျုပ်ကယောက်ျားဗျ"
သူစကားပြောမည်ကိုစောင့်နေသည်ဆိုသော်လည်း ကြားချင်သည့်အကြောင်းအရာက ဒါမဟုတ်သလို
တွေးတောင်မတွေးရဲသည့်အရာကို
ရှေ့မှာနေပြီး ဒဲ့ကြီးလာပြောနေတာလား
"ငါမင်းကိုယူတာ ဒီတိုင်းငါ့အိမ်မှာလာထိုင်နေဖို့ယူတယ်ထင်နေတာလား"
"ဘာ!"
"ဒီနေရာက မင်းထွက်ချင်တဲ့လေသံကို
လွယ်လွယ် ထွက်လို့ရတာမဟုတ်တာကို ဟန့် ကမပြောထားဘူးလား"
"မပြောဘူး။ ပြောစရာလဲမလိုဘူးလေ"
"ဆက်သစ်မိုင်း! ကိုယ့်အဆင်ကိုယ်
ဖော်မပြနဲ့"
"ဒီမှာ ဦးနေ့သခင်မင်းမြတ်။ ကျုပ်ကဘာအဆင့် ရှိလဲတော့ကျုပ်ဆုံးဖြတ်မထားဘူး။ ဒါပေမယ့် ခင်ဗျားသိထားရမှာက ကျုပ်အဆင့်ကဟိုးအောက်ဆုံးရောက်နေတယ်ဆိုရင် ကျုပ်လိုကောင်ကို ယူထားတဲ့ခင်ဗျားရဲ့အဆင့်ကလည်း တူတူပဲလို့လေ"
ထမင်းစားပွဲပေါ်သို့လက်ကိုတင်ထားရင်း ရှေ့ရှိလူ၏မျက်နှာကိုတည့်တည့်ကြည့်ကာ ဆက်သစ်မိုင်း ပြောလိုက်သည်။
ထိုအခါ နေ့သခင်မင်းမြတ်တစ်ယောက်
မျက်နှာတစ်ခုလုံးနီရဲတက်လာတာကြောင့် ဒေါသတစ်ကြီးဖြင့်ထပြောလာမည်ဟုထင်ထားသော်လည်း...
"အဟက်! သေချာတာပေါ့ မင်းကိုငါယူထားတယ်ဆိုတာ မင်းသိသေးတယ်ပေါ့ဟုတ်လား.....အင်း။ ဒါဆို မင်းကငါ့မယားမဟုတ်လား"
"တောက်ခ်! လူကြီးစကားပြောပါလား
ဦးနေ့သခင်မင်းမြတ်။"
"ဘာလဲ ကလေးတွေကဒီလိုစကားပြောတာလား လူကြီးတွေကပြောတာမဟုတ်ဘူးလား"
"ကျုပ်ခင်ဗျားကို ယူချင်လွန်းလို့ယူထားတာမဟုတ်ဘူး။ အဲလောက်ကလေးလိုချင်နေတယ်ဆိုရင် ဘာလို့ခင်ဗျားရဲ့အရင်မိန်းမကိုကွာရှင်းလိုက်တာလဲ"
"ဟက်! စောင့်ကြည့်နေပေးလေ
ဆက်သစ်မိုင်း မင်းအပေါက်ထဲကနေ ငါ့ကလေးထွက်လာအောင်လုပ်ပြမယ်ဟုတ်ပြီလား....."
