04

1 0 0
                                    

Hayatta çekilmeyecek çok şey vardı ama 1 hafta boyunca Betül'e aynı evde kalmak onlardan birisi bile olamazdı

Betül'ü sevmesem bile aynı evde kalmak benim için sorun olmasa bile onun için bu büyük bir sorunmuş gibi Kübra hocayı ikna etmeye çalışıyordu sabahtan beri

Kapının kilit sesiyle susmuştu. Bizim yaşlarımızda bir kızla ondan yaşça büyük bir adam gelmişti

Kısa bir süre bakıp geri önüme döndüm

Kız çok değişikti onları pek dinlememsemde istemsizce duyuyordum

Işıl ve Alihan olduklarını öğrenmiştim ismlerinin

Işıl baya şımarık gibiydi kavga edip Alihan denen adamı kovduktan sonra Kübra hocayla konuştu

Pek umrumda değildi ne isterse yapa bilirdi

Savaş hocanın da umrunda olmadığı kesindi. Pek oralı gibi değildi

Koza dışarıda köpeklerin kaldığı yerde kalacaktı. En azından Savaş hocanın oraya bıraktığını görmüştüm

İlk kez evden uzakta olacağım için biraz garip hissediyorum

Kapısı sesiyle kendime geldim Işıl denen kız açtı hafif bir şekilde kafamı kaldırmış yan gözlerle onlara bakıyordum

Onun yaşlarında bir çocuk girip kapıyı geri kapattı. Işıl'ın tanıdığı olduğunu anlamıştım

Yiine baya kavga ettiler. Garip ve tuhaf bir kızdı

En son sinirle çıkıp gitti üçüzü Alp de arkasından çıkmıştı

Alihan'ın abisi değilde sevgilisi sanmıştım

Abisi ile baya iyi anlaşıyordu. Herkes benim gibi şansız değildi

Bende ayağa kalkıp odama doğru yürüdüm

Kübra hoca ile Betül

Ben Işıl denen kızla Savaş hoca da Alihan'la kalacaktı

Odama girip hemen yatağa geçip yattım

Uyuyamadım hala içimde korku vardı!

Ya gece birisi gelirse korku insanı dinç tutuyordu

Korku tehlikeliydi bir çok şey yaptıra bilirdi

Ne kadar süre sessizliği dinledim bilmiyorum odanın kapısı açıldı

Kafamı çevirip bakmadım bile Işıl gelmiş olmalıydı

Adım sesleri yatağa doğru gitti o tarafa baktım Alihan abisi onu yatağa bıraktı uyuyor olmalıydı abiside yatağa yatıp ona sarıldı

Bir kez daha hissettim acıyı daha önce de abisiyle oynayan kızları görürdüm

Sürekli abime yaranmaya çalışırdım

Ama taki o güne kadar bana dokunup beden aldığı şeyler ile ona karşı içimde nefretten başka bir şey kalmamıştı

Elim istemsizce karnım az biraz altına gitti. Kiyafetimin içindeki yara izi ilk günkü gibi hissediyordu

İlk dört yıl sadece abim ve babam bana tecavüz etmişti. O zamanlar bir rahimim vardı

Korunmak ne demek bilmezdim. Zaten beni uyutur işlerini görürlerdi

Hamile olduğumu bir gün öğrenmiştim iki ay saklaya bilmiştim. Babam öğrenmişti sonrası zaten felaketti

Kan !

Kandan korkmam ama kan görünce direk aklıma daha küçük topum kadardı onu kaybetmiştim

Hastaydım farkındayım şizofren hastasıyım

Yanlız Güzel Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin