Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☼☼☼
-
Üşüyorum, Kapama Gözlerini...|
࣪ ִֶָ☾.
"Jimin, güzelim.. Lütfen ağlama daha fazla. Çocuklar burada bak onlar da korkuyorlar."
"Y-yoongi. Ona bir şey olursa ne yaparım ben? B-ben bunu kaldıramam anlıyor musun?"
"Hayatım neden ölümcül bir hastalığı var gibi davranıyorsun? Uyanacak elbette lütfen biraz dirayetli olmaya çalış tamam mı bebeğim?"
Başımdaki ağrı ve vücudumdaki ağırlığa rağmen ısrarla ayılmaya çalışan bilincimin, nerede olduğum hakkında en ufak fikrimin olmadığı ortama dair ilk duydukları bunlar olmuştu. Henüz seslerin kime ait olduğunu bile anlayabilecek kadar ayık hissetmiyordum kendimi. Yalnızca birileri ağlıyor ve beraberinde burun çekme sesleri duyuyordum.
Bilincim her ne kadar ayılmak istese de gözlerim aynı fikirde değil gibiydi. Sesler bir uzak bir yakın şeklinde kulağıma ulaşırken ben tüm enerjimi göz kapaklarımı aralayama harcıyordum. Ancak çabam boşaydı.
Gözlerimi açamadığım için tüm dikkatimi duyduğum seslere verirken cılız, hafif ağlamaklı ve içimi titreten bir ses işittim.
"Bay Park. Eşiniz haklı. İstemeden çocukları kötü etkiliyorsunuz. Biraz hava almak ister misiniz?"
Vücudumdaki tüm acı ve ağrıya rağmen bu sesin kime ait olduğunu çok iyi biliyordum işte. Yalnız, onun burada ne işi vardı ve Jimin neden ağlıyordu?
"Hayır! Ben Tae uyanana kadar odadan dışarı adımımı bile atmayacağım."
İsmimi duymamla ve onun burada olduğunu fark etmemle bu sefer onu görmek için can atan gözlerimi kırpıştırarak araladım.
"Hem, hem ya biz odada değilken ona bir şey olursa?! Yok, yok hayatta gitmem."
Tekrar Jimin'e ait olduğunu düşündüğüm sesi duyarken bulanık olan görüşümü netleştirmeyi denedim ancak bu var olan baş ağrımın bir anda artmasına sebep oldu. Acıyla inleyerek elimi başıma götürmeye kalktığımda odadaki sesler bir anda kesildi. Elim yarı yolda tekrar yatağa düşerken bir kez daha acıyla inledim. Tanrım! Tüm kemiklerim falan mı kırılmıştı? Vücudumu resmen hareket ettiremiyordum.
"T-taee!"
"Abii!"
"Bay Kim!"
Aynı anda duyduğum bağırışlar acıyla gözlerimi yummama sebep olduğunda bu ağrıya ne kadar dayanabileceğimi bilmiyordum.
