anlayışsız bencil, minsung

dört

chan:
gelmemi ister misin

jisung:
yok ya
buz tutuyorum
iki güne bir şeyim kalmaz zaten

chan:
ne iki günü jisung
en az bir hafta sürecek tamamen geçmesi
tüm gözün mosmor
nasıl iki günde geçsin

jisung:
offf
ne yapayım
ne kadar sürecekse o kadar sürecek işte
önemli bir şey değil

chan:
nasıl önemli bir şey değil jisung
salak olma ne olursun
aylardır vazgeç diyorum sana
üzülen sen olacaksın diyorum
mahvedecek seni diyorum
ki ben psikolojik olarak diyordum
psikolojik olarak mahvettiği yetmezmiş gibi fiziksel olarak da mahvetti
senin yüzünün halinden haberin var mı ki acaba

jisung:
var gayet
ne yapayım o zaman hyung
gidip ben de onu mu döveyim

chan:
yok
hiç yorma sen kendini
ben yoldayım zaten

jisung:
hyung
saçmalama
otur oturduğun yerde
oldu bitti işte
abartacak bir şey yok

chan:
ne bir şeyi yok amına koyayım ya
herif sikip attı seni diyorum
sen de hiçbir bok demedin
itiraz etmedin
bayılıyordun az kalsın
neyini abartmamalıyım tam olarak
bu tam olarak kim oluyor da kendinde seni dövme hakkını buluyor
sadece yazdıkların işine gelmedi diye dövdü seni amına koyayım ya
durdurmasam geberiyordun oracıkta
hiçbir şerefsiz de yardım etmedi sana korkudan
doğruyu söyle bana
bir kere
bir kere dur dedin mi ona

jisung:
demedim
çünkü hissetmedim yumruklarını|
çünkü kalbim çok acıyordu|

chan:
demedin
tabii demedin
jisung
yeter
seni böyle gördükçe ben de mahvoluyorum
tamam
oldu bitti her şey
yeter
kendi yoluna devam et
takılı kalma onda

jisung:
o kadar kolay bir şeymiş gibi anlatıyorsun ki bunu
bırakamam işte hyung
yapamam
o yapabilir
ama ben koskoca on altı yılı saniyede silemem
en zor zamanlarımda o vardı
abim yoktu o vardı
annem yoktu o vardı
babam yoktu o vardı
kimse yoktu
ama o her zaman vardı
benim için hemen yanımda duruyordu
zorlanırsam yardım etmeye hazır bekliyordu

jisung:
babam bizi bıraktığında teselliyi onda buldum
annemle ettiğim kavgaların sonunda hep onun evine gidip onda kaldım ben
o bana sarılırken omzunda ağladım
onun yüzünden ağladım bazen
ama yine de onun omzunda ağladım
her şeyi onunla yaptım
ben babam yüzünden insanlara olan tüm güvenimi kaybettim
ama ona tüm kalbimle güvendim
on altı yıldır aşığım ben ona hyung
hoşlanmak bile diyemiyorum artık
çünkü çok hafif kalıyor
nasıl unutayım ben böyle birini

chan:
zorundasın jisung
bahanelere yer yok bu saatten sonra
senin sözlerini kaldıramayıp seni neredeyse bayıltana kadar dövdükten sonra
başka şansın yok
unutmak zorundasın

jisung:
keşke yapabilseydim
onları uzaktan uzağa izlemek çok acıtıyor çünkü
yapamıyorum ama
yapamıyorum işte
imkansız
yapamam
onun kolayca silip attığı o on altı yılı ben kolayca atamam
hatta hiç atamam
lütfen benden unutmamı isteme
çünkü o bana ne yaparsa yapsın onu sevmeye devam edeceğimi biliyorsun
ben hayatımın en güzel zamanlarını onunla yaşadım

chan:
jisung
kendi kendini mahvediyorsun
kendi kendine acı çektiriyorsun
yapma
seni böyle gördükçe benim içim acıyor
yardım etmek istiyorum
izin vermiyorsun
ne olur
bırak da yardım edeyim
bırak da ona karşı hislerinden vazgeçmene yardım edeyim

jisung:
hyung
bu senin yardım edebileceğin bir şey değil
ya da benim
ya da onun
kimse buna engel olamaz bu saatten sonra
ben bir kere bağlandım ona tüm kalbimle
aradığım her şeyi onda buldum
huzuru
mutluluğu
şimdi de vazgeçemem
geçemeyeceğim de
aptal bir aşığım işte

minho

jisung:
acıyor mu

minho:
ne acıyor mu

jisung:
kalbin|
benimki çok acıyor çünkü|
ellerin

minho;
cidden
çok sinir bozucusun
dövdüm seni jisung
ağzını burnunu dağıttım
geberiyordun az daha
ve şimdi gelmiş ellerimin acıyıp acımadığını mı soruyorsun

jisung:
biliyor musun
sana olan sevgimi küçümsemen yumruklarından daha çok acıtıyor

minho:
yine aynı konu
bıktım artık jisung

jisung:
özür dilerim

çevrim içi...

jisung:
biz chan hyung ile hastanedeyken
yeji ile kavga etmişsiniz
benim yüzümden
özür dilerim

minho:
senin yüzünden değildi
senin yüzünden kavga edebileceğimiz kadar önemli birisi değilsin bizim hayatımızda

jisung:
olsun
özür dilerim

☆

bu jisungun enayilik=benim enayilik