Geo [chaoscup2024]

9. Een hoofdstuk

Volgens Granny Smith bevindt Prinses Disnie zich in Vecgt, mijn geboortestad en tegelijkertijd de plek die ik ontvlucht ben omdat iemand in mijn zeer nabije kennissenkring – zo dichtbij dat ik het zelf zou kunnen zijn – er een moord pleegde.

Nu ik erover nadenk is dat misschien wel de reden dat de prinses daar is.

Misschien heeft zij de macht om mijn onschuldige vriend Agmir uit de gevangenis te halen en met die gedachte houd ik me de volledige rit bezig, totdat nostalgische gevoelens het overnemen en ik me de brief voor de geest haal waarin ik werd uitgenodigd voor een luxe etentje in het landhuis²⁷ waarheen we nu ook gaan.

Natuurlijk ging ik toen. Gratis eten is gratis eten en dan hoefde ik geen sandwich meer te kopen. Dat kwam goed uit want de persoonlijke assistent die ik destijds had leidde me constant een andere richting uit, waardoor ik zelden op de plaats van bestemming terechtkwam¹². Het spreekt voor zich dat de Pluxel na zijn laatste blunder een nieuwe baan moest zoeken.

Die keer werd ik welkom geheten door Quillaris Stellasage. Zoals bekend kan de soort Aetherion door ruimte en tijd navigeren op een manier die hen toegang geeft tot kennis van overal in het universum, en als bibliothecaris¹ gebruikt Quillaris die diepgaande connectie met de kosmos om de gebeurtenissen en geschiedenis correct door te geven aan iedereen die dat nodig heeft.

Op dat moment had ik het nodig.

Ik bezat toen al mijn talent om mijn kern los te koppelen, maar de kennis om met dieren te kunnen praten heb ik helemaal zelf uit de Aethorion gepeuterd en ik vind dat ik daar tot nu goed gebruik van maak. Ze hadden me uitgenodigd omdat ze iets in me zagen, maar niet alles wat blinkt is goud³⁵ en mijn potentie bleek inderdaad niks waard te zijn.

Ben ik perfect? Natuurlijk niet. Maar werk ik hard aan mezelf om een beter persoon van mezelf te maken? Zeker niet.

Het mooie is dat alleen degenen met een uitnodiging het landhuis kunnen vinden en daarom vliegen Sushi en Drac achter mij aan in plaats van andersom. Mijn arrogantie verandert voor een kort moment in blinde paniek omdat ik even niet meer weet welke kant ik nou op moet, maar nadat ik mezelf op een hoger gelegen luchtstroom heb verplaatst, zie ik het gebouw in de kenmerkende vorm van de möbiusband* – waarvan ik nooit kan bepalen wat precies de boven- en wat de onderkant is.

Ik haal mijn pluizige schouders op, land bij de voordeur en wuif naar de dames zodat ze mijn voorbeeld kunnen volgen. Gedrieën stappen we naar binnen en komen in een andere wereld terecht (sommigen zouden zelfs zeggen dat we een ander genre binnenstappen✨⁶).

🐉 

Het gebouw is vreemd. Boven is onder en onder is boven, totdat je focust en dan is links niet rechts en schuin gewoon die kant op. Jouw lichaam vormt zich naar de wensen van het bouwsel en tot je grote schrik merk je hoe jouw vleugels zich terugtrekken in je lichaam en dat je klauwen veranderen in vingers en tenen. Een glanzend gewaad bedekt je lichaam. Je bent bekend met Drakolieten, maar wist niet dat je er zelf eentje was. Misschien ben je het alleen in dit specifieke gebouw, of misschien droom je nu✨¹². Je heb in ieder geval het idee dat alles anders is in dit huis.

'Geo?'

Een etherisch wezen, bestaande uit een mengsel van licht en materie, stapt sierlijk de ruimte binnen via een bol energie. Zijn ogen reflecteren de kosmos, alsof sterren en nevels erin ronddraaien.

De CIRaccon steekt in reactie zijn staart omhoog.

Het mystieke wezen knikt op zo'n manier waardoor jij weet dat het de taal van de CIRaccons spreekt. Dat is handig, want Geo houdt van praten en jij ziet best hoe moeilijk hij het met de huidige situatie heeft. De nieuweling maakt een lichte buiging naar jullie drieën en zegt: 'Welkom. Mijn naam is Quillaris Stellasage en ik ben de bibliothecaris. Ik verwachtte jullie al. Prinses Disnie kwam helaas niet opdagen, maar we hebben een plaatsvervanger voor haar gevonden¹⁷.'