នៅពេលរាត្រីដ៏ស្ងាត់ជ្រងុំមួយនៅឯក្រៅរបងផ្ទះមួយដែលមានភ្នែកមួយគូរកំពុងតែរមៃរកមើលមនុស្សក្នុងផ្ទះថាមានមនុស្សនៅឬអត់ គេកំពុងស៊ើបថាតើនៅក្នុងផ្ទះនោះមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ហើយម្នាក់នោះ គឺអ៊ុនវ៉ាងដែលជាប្អូនអ៊ុនយ៉ាងបានមកស៊ើបរួចក៏ទេទៅប្រាប់ចាហ្វាយខ្លួនដែលជាមីនជី
អ៊ុនវ៉ាង:ចាហ្វាយទាន គឺនៅក្នុងផ្ទះគឺសល់តែអ្នកនាងហាននីម្នាក់ទេទាន
មីនជី:ហើយវុះឪម៉ែរបស់នាងទៅឯណា
អ៊ុនវ៉ាង:គឺពួកគេទៅអាល្លឺម៉ងប្រហែល3_4ឆ្នាំក្រោយបានត្រឡប់មកវិញ
មីនជី:ទៅធ្វើស្អីយកម៉េះហើយចុះបងនាងទៅណា៎
វ៉ាង: គឺគាត់ទៅនៅឯខុនដូរមិនដែលមកផ្ទះវិញទេ
មីនជី:អឺ!បនាហើយចឹងឯងទៅសម្រាកទៅ
ក្រោយពីដាក់ទូរស័ព្ទចុះក៏កាតមកមើលមីនជីដែលនៅក្នុងបន្ទប់ដែលមានពន្លឺក្រហមខ្មៅមើលទៅគួរឲ្យខ្លាចខ្លាំងណាស់បានប្រាប់ទៅអ៊ុនយ៉ាងឲ្យរៀបចំឯកសារដើម្បីយកទៅដាក់ភាគហ៊ុនជាមួយហាននីនៅថ្ងៃស្អែក(គេជិតបានជួបគ្នាហើយ🌚)
មីនជី:ជួបគ្នានៅ12ម៉ោងក្រោយហាននីផាមនាងកូនឃាតករ
និយាយបណ្ដើរយករូបហាននីមកមើលនឹងនិយាយរវើររវាយមើលរូបហាននីនិយាយចេញមកដូចមនុស្សរោគចិត្តចិត្តគំនិតរបស់គិតតែរឿងមិនល្អទៅលើហាននីតែប៉ុណ្ណោះ(និយាយទៅគិតចង់ចាប់អាស្រីយើងស៊ីស៊ីននឹងហើយមានគិតស្អីទៀត🙂❤)
ភ្លាមៗនោះយើងក៏បានឮមានទូរស័ព្ទខលចូលទៅទូរស័ព្ទមួយនៅឯក្បាលគ្រែបានរំខានដល់អ្នកកំពុងគេលក់យ៉ាងស្កប់ស្គាល់ឲ្យងើបឡើង
អាឡូ..!!មានការអីមានទេ
ស្អែក.នេះមានដៃគូរសហការថ្មីនឹងទៅប្រជុំជាមួយឯងហើយចាំទទួលគាត់ឲ្យល្អឮទេហាននី
ហាននី:អួយពីណាការក្រែងម្សិលមិញបងថាជាអ្នកនាងហេរីនហើយឥឡូវនណាម្នាក់ទៀតហើយ
វីនធើ:គាត់ឈ្មោះមីនជីគីម (ចង់យាយថាពីនាក់បងប្អូននឹងអត់ស្គាល់មីនជីហេ)
