Veliomoure's Bride

Chapter 2

AZHIELLE

HABANG bumababa ako ng hagdan ay hindi ko mapigilan na kabahan dahil sa naramdaman ko na kaagad ang mga tingin sa’kin. Hindi talaga ako komportable kapag may tumitingin sa akin na ibang tao. Parang binabalatan kasi ako ng buhay.

“Oh, there she is!” rinig kong sabi ng isang matandang lalaki.

Mas lalo tuloy akong kinabahan!

I lifted my head towards the people who was sitting in the living room, Mr. Valencio and Mrs. Valencio was smiling at me, but my family was the opposite. They have this scowl on their faces. I did return the smile on the married couple, waving at them. And finally, I shifted my eyes to the man who's sitting beside Mrs. Valencio on the right side and he's already staring at me with those ice cold eyes of his. A total opposite of his parent, I see.

Nang tuloyan na akong makababa ng hagdan ay lumapit ako sa kanila para magbeso o makipag kamay. Pero na bigla ako nang yakapin ako ni Mrs. Valencio at Mr. Valencio. Niyakap ko naman sila pabalik at humiwalay na sila sa’kin para makaupo ako sa puwestong kinauupoan ng pamilya ko.

Naupo ako sa tabi ng ate Valentina, sa may hulihan nang sofa.

“So, hija, kamusta ka?” tanong sa akin ni Mrs. Valencio. Sasagot na sana ako pero si Mom na ang sumagot sa kaniya, kaya tumahimik na lang ako.

Ganito naman talaga palagi e, kapag may bisita ay nand’yan lang ako sa tabi nila pero hindi ako iimik kahit ako iyong tinatanong.

“Nako, amiga, ayos lang ang anak namin. Actually, she's excited to be your son's bride!” she chirped, while she's putting a fake smile on her face.

I saw how Mrs. Valencio's brows raised at her. And the smile that was plastered on her face a minute ago vanished.

Kita ko ang takot at pagkairita ni Mom, kahit nga iyong asawa ni Mrs. Valencio ay masama na rin ngayon ang tingin sa pamilya ko, lalong-lalo na kay Mom.

“But, I ‘am not talking to you. I'm talking to your daughter,” she firmly said. But her smile returned when she looked at my direction.

“So, dear, how are you?” ulit nitong tanong sa’kin. This time I answered her.

“I‘m alright, how about you and your family po?” magalang kong sagot, saka ibinalik ang tanong sa kaniya.

Tumango-tango ito at mas lalo pang lumaki ang ngiti nito sa kan‘yang labi, bago ito magsalita at sumagot sa ibinalik kong tanong.

“Oh, hija, we're fine!” she chirped, making my smile even more wider. If that's even possible. “Are you ready to live with your soon-to-be husband? If not, that's okay, I know this is new to you and we'll not rush you to get married unless you are well decided with it.”

Nakapag desisyon naman na ako kanina. Sasama ako ngayon sa magiging asawa ko, ayoko ng palagi akong na pagkakaisahan ng mga tao dito sa bahay. Sawang-sawa na ako at ngayon na nasa tamang edad na ako para mag-asawa, ay tatalikod pa ‘ba ako sa oportunidad na ito na maging malaya sa mga mapangahas nilang kamay?

“Yes po, I ‘am okay with it po Mrs. Valencio. I would also like to know your son better since I do not know him that very well.” i muttered, then her eyes brighten up with what I said.