ONLY GIRL IN SECTION GOLD

CHAPTER 1

--
jake valdez.

"so what should we do about her?" tanong ni ace, sya ang pinaka mayaman sa amin, actually hindi naman sya mapupunta sa section nato kung hindi lang sya barumbado.

and I'm jake valdez, I'm the youngest here, I'm sixteen years old, masaya naman sa section namin mukha lang nakakatakot but, they don't want a girl

"akala ko talaga lalake sya, kasi evan, evan xapanta? i never thought she was a girl" its yohan

"i know shut the fuck up yohan, if you didn't ask me this may dahilan sana ako para paalisin sya." giit ni ace.

"well, ace don't blame me, I didn't know too, we didn't know, no one know" yohan said while crossing his arm.

i just sight, ano ba itong pinaguusapan nila, ayaw nila sa babae hindi naman lahat ng babae ganon, hindi lahat ng babae kagaya nya tanga lang talaga itong si ace.

mag mamahal nalang sa babaeng alam nyang hindi sya kaya mahalin pabalik, i mean mahangin naman din kasi tong si ace feeling nya gusto sya ng lahat.

wait nang b-backstabb naba ako?

no, isip ito ginagamit ko so hindi ito backstabb right?

"we should bully her, i b-bully natin sya hanggang sa umalis sya, hindi sya pwede mag stay sa section na ito, alam naman natin hindi ba?" he  look at us "girls are not allowed here"

we just nod, but ang totoo ayokong umalis si evan, baka sakaling maging kaibigan ko sya, gusto ko kayang mag karoon ng babaeng kaibigan, hindi ako makaroon nun dahil hindi kami gusto ng mga ibang section.

pero dahil pogi kami, sikat parin kami.

wat a nays!

"van!!"  tumakbo ako papalapit kay evan, I don't know kung anong nangyayari sa kanya kanina nung kinausap ko sya para syang natatakot.

"w-what?" tanong nito ngumiti ako at humawak sa braso nya, hindi ko naman abot ang balikat nya para akbayan, baka mag adjust pa sya.

"huy! don't tell me takot ka parin sa akin" sabi ko at hinarangan sya sa daan, tumingin lang sya sa akin.

"hindi naman ako takot" sabi nya "hindi lang sanay" dagdag nya, ngumiti akk ng malaki sa harap nya

"kita moto? ngingitian lang kita palagi para masanay ka saakin, alam mo evan gusto kitang maging friends" sabi ko.

"huh? bakit? ang dami dami nyo na hindi ba? kulang pa sa iyo?" tanong nya at hinayaan na nya akong humawak sa braso nya at sabay kaming naglakad.

"no, wala kasi akong kaibigang babae, wala rin akong kapatid, also wala akong nanay" i said, I don't feel bad because sanay na ako.

"oh..sorry for asking.." sabi nito nginitian kolang sya at nagsalita.

"okay lang sanay na ako no, please kaibiganin mona ako tapos ate ang tawag ko sayo" sabi ko.

"sige! actually may lalaki akong kapatid tatlo sila at ako ang bunso" kwento nya "mabait naman ako.." sabi nya pero mukhang nag aalinlangan pa sya

may problema ba?

"ahm.. actually okay lang sa akin kahit hindi mo sabihin ang private life mo" sabi ko "i just want to call you ate and be my friend, ayun lang but kung may problema ka pwede kang mag sabi sa akin, kung wala kang matulogan sa bahay ko nalang" sabi ko.

"huh-? wala! hindi i mean meron akong matutulogan no! thankyou ha" sabi nya at kumapit na rin sya sa braso ko.

yey!

sabay kaming nag order ng gusto namin at umupo kami sa bakanteng upuan, nagkwentohan kami.

"ate" tawag ko "wag kang aalis sa section natin ha? ang alam ko kasi gagawin nila anh lahat para umalis ka" dagdag ko "please.. huwag kang papatalo , labanan mo o kaya naman ay pagsusintukin mo sila" sabi ko at tumawa.

"okay.. i promise" sagot nya.

pagkatapos namin kumain ay masaya kaming bumalik ng room, nakita ko pa ang nakataas na kilay ni ace at yohan.

galit na sila nyan? natatawa ako sa mukha nila, mukha silang ewan.

"tabi nalang tayo" sabi ko at tumabi kay evan ngumiti sya at nagbulungan kami "tignan mo si ace, nakakunot ang noo akala mo naman may piso-net sa noo" bulong ko at tumawa, ganon din sya.

"Oo nga akala mo ay mangangain" dagdag nya.

Ilang minuto pa ay dumating na ang proff namin, wala namang nakikinig sa kanya dahil may sari sarili kaming ginagawa pero si evan ay nakikinig?

malamang ay dahil scholar sya, kaylangan nyang mag aral ng mabuti hindi kagaya namin okay lang kahit katangahan ang gawin namin.

naawa ako bigla

makikinig nalang rin ako.

-----