"Ano ang mangyayari kung malaman mong isa kang fictional character sa isang libro?"
Si Blanca Madragal ay isang tauhan sa nobelang "Lo siento, mi amor" na isinulat ni Fionelle Leponzzi. Ang kwento ay umiikot sa dalawang magkapatid, sina Blanca at Fi...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
(Chapter 1)
— Blanca — 12 Years Old
"Tumayo nang tuwid, ang mga paa naman ay dapat nakabuka ayon sa lapad ng balikat, at tiyakin na nakaharap ang iyong katawan sa target."
Mabilis kong sinunod ang sinabi ni ama habang nakatingin sa harapan. I took a deep breath before my focus altered.
Inhale. Exhale.
"Ilagay ang palaso sa talim at muling itaas ang iyong pana. Pagkatapos, hilahin ang talim patungo sa iyong bibig at siguraduhing naka-focus sa target."
My heart was pounding intensely as I fixed my eyes at the target. May nakalagay na target sa gitna malayo sa'min, na may gitnang bahagi na kulay pula.
People say there's a way for hitting the bullseye in this game.
And it's to consider the person you dislike the most and visualize them as your 'target'.
Do you believe it?
"Release!"
Agad kong pinakawalan ang pana matapos marinig ang sigaw ni ama. I was startled, which made me lose my focus. A sudden look of disappointment crossed my face after witnessing the result.
Hindi ko natamaan ang target. So frustrating!
As I felt downcast with my head lowered, the person beside me was leaping with joy.
"I did it!" Napatingin ako kay Fiona and realized she hit the bullseye for the very first time. Nanlaki ang mga mata ko dahil sa galing niya.
"Ang galing mo, Fiona!"
Yumakap si ama kay Fiona nang mahigpit, ang kanyang mga mata ay kumikislap sa ligaya. He also messed up Fiona's hair and kissed her softly on her forehead.
Para akong naiwan sa ere habang nakatayo dito at nakatingin sa kanilang dalawa.
Kahit anong gawin ko ay hindi ko matatalo si Fiona.
Muling humarap si ama sa'kin at ayon, hindi na ako pinapansin. "Umuwi na tayo mga anak."
Nilampasan niya lamang ako, kaya naiwan akong nakatulala at nakatayo with my hand slowly curled into a fist. There was a fire in my gaze, yet I want to stay calm. Seriously? Wala man lang siyang sasabihin sa'kin? Hindi man lang niya ako yayakapin? Hahalikan sa noo? O kaya'y sabihin na you still did a great job. ? Seriously?
Anak pa ba niya ako?
Naiinis ako sa sarili ko.
Kahit anong gawin ko, hindi ako bibigyan ng atensyon ng parents ko.
I'm like a silhouette in the dark, existing yet difficult to spot.
Ngunit, sanay naman ako. Kahit mas maganda ang pakikitungo nila kay Fiona kaysa sa akin, okay lang. Sanay na ako.
