Aşk Doktoru || barsem

1

"Bu kaçıncı abi? Ne zaman akıllanmayı planlıyorsun?"

"Söz yavrum bu sondu bir daha olmayacak."

İnanmaz gözlerle ona baktım.Her seferinde aynısı oluyordu,gidip ceviz kabuğunu doldurmayacak sebeplerden insanlarla kavga ediyor sonra ağzı yüzü yara bere içinde yanıma gelip onun yaralarını sarmamı bekliyordu.

"Her seferinde aynısını söylüyorsun abi ama ortada değişen bir şey yok."

"Tabi sen de haklısın benimle uğraşmak zorunda kalıyorsun.Gelmem bir daha"Halının desenlerini inceleyen bakışlarını mavilerime çevirip kırgın kırgın bana bakmaya başladı.

"Ne alakası var abi.Allah aşkına öyle mi dedim ben? Milletle birbirine girince eline ne geçiyor?"

"Bir şey geç-"

"Ben sana diyim eline ne geçiyor.Yüzün yara bere içinde kalıyor,canın yanıyor üstüne bir de babanla aran açılıyor..."daha saydıracaktım ama bana yaramazlık yaparken annesine yakalanmış küçük çocuklar gibi bakan elaları yüzünden susmak zorunda kaldım.

"Bu seferki kavga niyeydi,Kim ne yaptı?"

Sorduğum soruyu duymamazlıktan gelmesiyle kavga nedeninin ben olduğumu anladım.Onun kavga etmesini sevmezken benim yüzümden kavga ermesinden nefret ediyordum.Üstelik kimsenin bana bir şey yaptığı yoktu.

"Abi insanlar bana gerçekten hiçbir şey yapmıyor. Sen niye her şeyi büyütüp olay çıkartıyorsun?"

"Ne demek bir şey yapmıyorlar.Omuz attı adam sana resmen sanki düşmanı var karşısında."

"Sonra özür diledi ama abi."

"İçten dilemedi."omuz silkerek dediği şeyle burnumdan sinirli bir nefes bıraktım.Ne kadar konuşsam boştu yine beni dinlemeyip bildiğini yapıcaktı.

"Bitti.Bir daha aynı şeyi yaparsan beni bulamazsın paşa paşa hasteneye gidip yaptırırsın pansumanını."

Asla böyle olmayacaktı bunu ikimizde çok iyi biliyorduk o yine kavga edecekti,yine bana gelecekti ben de hiç itiraz etmeden yaralarını saracaktım.Hep böyle olmuştu hep de böyle olacaktı.Umarım hep böyle olurdu,hep bana gelirdi...

"Aaaa Semih'im beni yaban ellere mi bırakacaksın. Kalbimi çok kırıyorsun ama."güldüm.Gülerken beni izledi sonra bi anda beni kendine çekip sarıldı. Boyun girintime sokulup nefeslendi.

Biz sarılmış öylece duruyorken telefonu çaldı.Çalan telefona baktığında yüzü düştü sanırım babasına kavga ettiğinin haberi gitmişti ve şu an her yerde onu arıyordu.Sıkıntılı bir nefes verip telefonunu açtı.Ben de pansuman yaparken kullandığım malzemeleri toplamaya başladım.

"Efendim baba."

"..."

"Baba vallahi boşuna etmedim haklıydım."

"..."

"Baba.Ağzından çıkan lafları duy lütfen ne diyorsun çocuk hakkında."

"..."

"Tamam."

Konuşmada geçen "çocuğun" ben olduğuna adım kadar emindim ama bunun hakkında bir şey demedim. Konuşup ne onun canını ne de kendi canımı daha fazla sıkmak istemiyordum.Zaten bana gerek kalmadan Barış abi konuşmuştu.

"Yavrum bu akşam sendeyim.Yüksel bey bizi eve almayacakmış."dediğinde canım daha da sıkıldı ama sadece kafa sallamakla yetindim.

"Aç mısın abi?Ne hazırlayayım sana?"