YÜREK YANGINI

2.Bölüm

Hayır bu berdel olmayacaktı! Gerekirse yine isyan ederdim ben Dilzar Akaydım bu zamana kadar asiliğimle, isyanımla, direnişimle geldim. Düştüm de ah etmedim ,canım yandı da sesim çıkmadı. Sırf birileri evlat acısı çekmesin diye kendi hayatımı harcamam! Tam konuşmaya tekrar başlayacakken tüm heybeti ile bir adam girdi bir kaç kişinin saygıyla başını eğmesi ve Welat Ağa'nın gözündeki gururu görünce önemli olduğunu anladım. Başımı çevirip siyah haralerine baktım , şaşkınlık ve hafif bir neşe vardı adamın gözünde buda ne! Bu adam kafayımı yemişti. Tekrar bir adım atınca öfkeyle bir kurşun sıktım gelmesini istemiyordum.

Ve o an tanımadığım adam berdeli kabul ettiğini söyleyip konaktan gitmişti. Demek ki Ardîl oydu. Madem öyle madem kabul ediyor berdeli ozaman iş başa düşüyordu bu evliliğin olmaması için elimden geleni yapacaktım onların hepsine ödetecektim bu geceyi. Welat Ağa'nın bana baktığını gördüm,sanki bir şeyi çözmeye çalışır gibi bakıyordu gözlerime o sırada, çenemi yukarı kaldırdım ve Welat Ağa'nın dudaklarında hafif bir tebessüm çıktı.

Sonrası yine eski ifadesine döndü "Berdel kabulümdür. Tam bir hafta sonra Dilzar artık Zemheroğlu olacaktır!" diyip konaktan çıktı. Derin bir nefes aldım ve asıl kıyamet için ilk fitili attım.

"Berdel olmayacak Şerwan Ağa! Çıkarın aklınızdan" dememle. Azad abim atladı, yeni şoktan çıkmış gibiydi. " Kardeşim haklıdır baba! Ben kardeşimi onlara gelin vermem. Oğlun olacakları bilmesine rağmen,kız kaçırdı madem bilerek bu yola çıktı o zaman arkasında dursun da sonucunu da katlansın ! Benim bacım kimseye kurban gitmeyecek bu kardeşim de olsa." Azad abime bakıp hafif bir tebessüm çıktı dudaklarımdan her zaman ki gibi arkamdayı, hep korumaya çalışırdı, severdi babamdan görmediğim sevgimi abimden görürdüm. Ancak Ciwan abim öyle değildi hep uzak tutardı kendini, heleki şuan bile ona bakınca aslında hiç pişman olmadığını anlıyordum. Aksine sevinmişti! Hiç ne olur kardeşime diye düşünmüyordu cidden, ne yaptım da bana karşı bu kadar kör olmuştun abi diye düşünmeden edemedim.

"Kesin sesinizi burda evin Ağası varken nasıl olurda bana karşı çıkarsınız! Evleneceksin ,dediysem evleceksin."

"Senin sözünle olmuyor bu işler Şerwan Ağa!"bağırmamla. Hızla bana döndü öfkeyle.

"Ne dersin sen!"

" Ben söyleyeceğimi söyledim rızam yoktur! Hanımağa isem dinlemek zorundasınız beni. Ben birileri mutlu olsun diye hayatımı silemem, herkes kendi hatasıyla yargılanır. Oğlunda hatasının cezasını çeksin. Benden bedel beklemeyin!" Dememle babam artık yerinde duramıyordu ve o sırada hızla karşıma gelip durdu.

"Ne der senin dilin hele söyle, sen atana babana karşımı çıkarsın! Biz sen Hanımağa olasın diye büyüttük. Sen birde utanmadan nankörlükmü yaparsın Ağana! Kendine gelesin sen Hanımağasın,ona göre davranmasınıda bilesin. He yok ben evlenmem dersen, abin ölürse ozaman. Seni kendi ellerimle öldürürüm Dilzar ! Son sözüm budur. Sakın ola sözümün üstüne söz söylenmeye."

diyip gitmişti babam. Her zamanki gibi yok saymıştı , kırmıştı, en önemlisi de gözden çıkardığı olmuştum . Başımı iki yana salayıp,anneme baktım bırak konuşmayı yüzüme dahi bakmadı. Ciwan abimin yanına gidip öpüp ,kokladı "Şükürler olsun oğlum ,oh kokusuna kurban olduğum çok şükür birşey yapmadılar." Diyip durdu o an içimden birşey koptu sanki. Peki ya ben anne? Diye sormak istedim, bana birşey olmayacak mı anne demek istedim ancak biliyorum yine boşa konuşmuş olurdum...

Hızlıca odama geçip kapıyı kapattım , sonrası derin bir nefes aldım ağlamak istedim ancak olmadı... Önce hafif bir kıkırtı çıktı dudaklarımın arasında , sonrası ufak kıkırtılarım kahkahalara dönüştü, delirmiş gibi gülmeye başladım. Gerçekten mi anne sadece ona birşey olur diyemi korktun. Sadece omu vardı anne ,peki ya ben bana ne olucak! Onuda düşünüyormusun anne! Düşünmüyordun değil mi . Kahkahalarım daha fazla artı, sonrası vücudum hafifçe titremeye başlamıştı,kalbimde çok hızlı atmaya başlıyordu. Olamaz şimdi olamaz hayır hayır! Sakinleş , sakinleş birşey olmayacak nefes al Dilzar nefes al sen çok güçlüsün , hiç birşey olmayacak nefes alabiliyorsun Dilzar ! Sakin ol birşey yok bu atağı atlatabilirsin. Diye düşünürken nefes egzersizi yapmaya başladım anlamalıydım birşey olmayacaktı.