Hafıza Oyunu(ara verildi)

✴ŞURADAN VEDA BÖLÜMÜ✴

İyi okumalar ✴ ✴
-rapunZEY-

_________________________

"Agit abi istediğin defteri getirdim "

"Saol ,barkın "

"Agit abi sana bir soru sorabilirmiyim ? "

"Sor,barkın"

"Ne zamana kadar yanında tutmayı düşünüyorsun "aferin barkın sevdim seni oğlum, sor benim soramadıklarımı sen sor koçum...

"Uyumadığıni biliyorum ufaklık, berbat rol yapıyorsun "ama olurmu böyle ya ben tam sorunun cevabını duyucaktım

Tek gözümu aralayip çevresi taradim adının agit oldugunu ogrendiğim beni burda zorla tutan adam karşısında onunla aynı yaşlarda kumral ela gözlü bir çocukla beraber bana bakıyordu bu barkın olmalıydı.

barkın fena çocuk değildi. Toplumda Meteor sınıfında yer alırdı herhalde yeşile kaçan ela rengi gözleri sarıyla kahverengi arası karamele dönük saçları ve yapılı vucuduyla her kızı etkilemesinde süphe duymuyordum. Ve kesinlikle bir sevgilisi..

"Dediklerinin hepsinde haklı olabilirsinde sevgili yapmıyorum tek bir kız olmuyo "Yamuk sırıtışını hic bozmadan lafını tamamladı. Lanet olsun! sesli düşünmüştüm.

"Siktir git ! Barkın "diye tısladı agit dişlerinin arasından

"Özür dilerim abi görüşürüz " kapiya doğru kaçarcasına ilerlerken mırıldandı barkın.

Hadi ama agitten korkuyo olamazdı değilmi ,yada korkmalımıydı sonuç olarak bende bay çok özentiyi  tanıyo sayılmazdım.

"Mümkünse benim arkadaşlarımdan uzak dur ?"allah allah bende sanki çok meraklıydım senin sümüklü arkadaşlarına
" Ben naptımda beni sümüklü arkadaşlarında uzak tutma gereği duydun bay ben çok özentiyim "

"Çocuğu yedin bitirdin daha ne yapcaktın bayan hayatında ilk defa erkek görmüş"

Tam ağzımı açıcaktımki "şuan senin çocukca tartışmalarınla zaman harcayamayız " diyerek tüm hakaretlerimi ağzıma tıkmayı başardı.
"Ayağa kalk ve beni takip " cumlesini tamamlar tamamlamaz arkasını döndü ve yürümeye başladı.benim gercekten bu çocukla çok işim vardı.
Koridorun bütün duvarları simsiyahtı insan bir süre sonra sıkılıyordu sagdan ikinci kapıyı anahtarla açıp içeriye geçti bende hemen adımlarımı hızlandırıp aralık kapıdan içeriye geçtim gördüğüm odayla gözlerim irice açıldı bu çocuk şizofren felan mıydı bütün duvarlar bir kızın resimleriyle doluydu hemde lise çağlarında genç bir kızın resimleri kıza ilk baktığınızda şımarık bir kız olduğunu anlayabilirdiniz çünkü hep burnu havada dolaşan kızlardandı ama bütün fotoğraflar habersiz çekilmişti bana en yakın olan ilk fotoğrafı incelemeye başladım kız çok yakışıklı bir çocuğa sarılıyordu çocuğunda çok zengin züppe bir tipi vardı

"Burdaki dört defteride okuyup bitir "allahım yarabbim bu cocuk bana o kalın kalın defterleri okutabileceģini felanmı sanıyordu
"Okumak istemiyorum"

"Fikrini sormadım " dedi arkasına dönüp kapıdan çıkarken son duyduğum ses kapının kilit sesiydi
Bu oda çok basıktı ve hiç camı yoktu bu evde bildiğin mapus hayatı yaşıyordum ve en komiği neydi Biliyormusunuz kendimin neye benzediğimi bile bilmiyordum evet evet yanlış duymadınız kendimin neye benzediğini bilmiyorum gözümün rengide dahil hiçbirşey bilmiyorum nedenmi çünkü bu agit psikopatı evdeki bütün aynaları kaldırmıştı lavabolarda bile ayna yoktu.

"Agiiiiiiiiiiiitttt aç şu kapıyıııı!!!"

"Uslu bir kız olmazsan uzun süre daha ordasın ufaklık "
Bu odada yapalıcak tek bir şey vardı ve oda bu defterleri okumaktı bende aynen öyle yaptım oturdum ve kaderime boyun eğdim. 

şura 'dan veda ;

sevgili okuyucularım , sizinle kısada olsa bir yolculuk yaşadık yani ben yaşadım ama bu yolun sonuna geldik ben birşeyden çok çabuk vazgeçmememe rağmen bu kitaba ara vermeye karar verdim. çünkü ben bu yolda yanlızım ve hiç bir şekilde arkamda duran bir okuyucu kitlem yok, bunun için hiç kimseyide yargılamak bana düşmez . bu kitaba çok büyük heveslerle başlamıştım ama hepsi kursağımda kaldı , şuan yanımda olan ama benim varlığından haberim olmayan birkaç kişi varsa ben vuslata beş kala da hala sizlerleyim ve v.b.k yı asla bırakmayı düşünmüyorum. kendimi toparlayana kadar bu kitaba devam etmeyide düşünmüyorum . Hoş çakalın .

yazarınız ŞURA