(ပထမဆုံးရင်ခုန်သံ)
ဒီလိုနဲ့ညနေရောက်တော့
ပန်းခြံတစ်ခုမှာ နမ်ဂျွန်ကို ထိုင်စောင့်နေတဲ့ ဆော့ဂျင်
NJ.ဟောဟဲ ကျနော် နဲနဲ နောက်ကျသွားတယ် Seokjin shi
Jin.ဟော ရပါတယ်ဗျ ကလေးလေး မောနေမှာဘဲ တစ်ခုခုသွားစားရအောင် လာ
နမ်ဂျွန် လက်ကလေးကို ညင်သာစွာဆုပ်ကိုင်ကာ
Nj.ရေခဲမုန့်လားဟင်
Jin.ကလေးလေး အကြိုက်မလား ကိုယ်ဝယ်ကျွေးမယ်
Nj.ကျနော်ဝယ်ကျွေးမယ်လေ
Jin.ကိုယ်ဝယ်မယ်လို့
Nj.nae.....
ထို့နောက် ရေခဲမုန့်လေး စားရင်း ပန်းခြံထဲ လမ်းလျှောက်နေကြစဉ်
ဆော့ဂျင် သူ့ဘေးက ရေခဲမုန့်တမြုံမြုံစားနေတဲ့ ကလေးပေါက်ကို သေချာကြည့်မိတယ်
ခရမ်စ်တွေပေနေတဲ့ ပန်းရောင်နှုတ်ခမ်းထူထူလေးက သေချာပေါက် ဆော့ဂျင် အကြည့်လွှဲမရခဲ့
Nj.ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်
Jin.ဟောဒီနား ပေနေလို့
ဆိုကာ ခရမ်စ်လေးကို လက်နဲ့ ပွတ်ဆွဲပြီး သူ့လက်မလေးကို ပြန်စုပ်လိုက်တယ်
(အရေးအသားမကျွမ်းလို့ ခွင့်လွှတ်)
Nj.အာ ကျေး ကျေးဇူးပါဘဲ
Jin.ချစ်စရာလေးဘဲ
Nj.ဗျာ
Jin.ဘာမှမဟုတ်ဘူး ဟိုနားက ကလေးတွေကိုပြောတာ ဆိုပြီးရှေ့ကနေ ခပ်တုတ်တုတ် လမ်းလျှောက်သွားတယ်
နောက်မှာကျန်ခဲ့တဲ့ အဂျွန်ကတော့
Nj pov.အဲ့လူကြီး ငါ့ကိုပြောသွားတာမလား ဂါးးး ဘာလို့ ရင်ခုန်အောင်လုပ်နေတာလဲ
Nj.ဟိတ်လူ စောင့်ဦးလေ!
သူတို့နှစ်ယောက် စားပြီးလျှောက်လည်ပြီးတော့ ပန်းခြံနားက ထိုင်ခုံပေါ် တဖန်ပြန်ရောက်လာတယ်
Nj.အရမ်းပျော်တယ်ဗျာ ဆော့ဂျင်ရှီး
Jin.ကိုယ်ရောဘဲ ကလေးလေးနဲ့ တူတူရှိနေရလို့
Nj.အာ ဟုတ်
Jin.ကလေးလေးမှာ ချစ်ရသူရှိလား
Nj.အမ် ရှိ ရှိပါတယ်
