My Hot CEO President Gonna Be My Husband

Chapter 4:

Nang sumunod na linggo, nagpatuloy ang mga hamon sa opisina. Ang mga bulung-bulungan tungkol sa amin ay tila lalong lumalakas. "Mia, kailangan mong maging maingat," sabi ni Sarah. "Masyado nang mapanuri ang mga tao."

"Alam ko, Sarah. Pero hindi ko kayang itago ang nararamdaman ko," sagot ko. Tila may mga damdaming nag-aalab sa aking puso. Nais kong ipaglaban ang aming relasyon, ngunit nag-aalala ako sa mga epekto nito.

Isang umaga, nag-usap kami ni Nathan sa kanyang opisina. "Mia, may narinig akong mga tsismis. Kailangan nating pag-usapan ito," sabi niya. "Oo, kailangan tayong maging maingat," sagot ko, puno ng pag-aalala.

Naisip ko, paano kung magdulot ito ng problema sa trabaho? Ngunit sa kabila ng takot, ang puso ko'y umaasang maayos din ang lahat. "Basta't magkasama tayo, kaya natin ito," sabi niya.

Habang lumilipas ang mga araw, patuloy kaming nagtutulungan sa mga proyekto. "Mia, ang galing mo!" sabi niya habang tinitingnan ang aming presentation. "Salamat, Nathan. Ikaw ang nagbigay inspirasyon sa akin," sagot ko.

Ngunit sa kabila ng tagumpay, may mga pagdududa pa ring bumabalot. "Mia, kailangan nating i-define ang boundaries natin," sabi ni Nathan. "Tama ka, Nathan. Ayokong mawalan ka," sagot ko, nag-aalala.

Isang araw, nagdesisyon kaming magdaos ng team-building activity. "Mia, gusto mo bang maging bahagi ng organizing committee?" tanong niya. "Oo, gusto ko!" sagot ko, sabik na makita ang mga kasamahan.

Habang nag-aayos kami para sa event, mas lalo kong nakilala ang ibang empleyado. "Ang saya ng team natin," sabi ko kay Nathan. "Tama ka, Mia. Kailangan nating palakasin ang samahan," sagot niya.

Sa araw ng team-building, puno ng saya at tawanan ang paligid. "Mia, sali ka sa mga games!" sabi ng mga kasamahan. "Sige, ready na ako!" sagot ko, sabik na sumali.

Habang naglalaro, napansin ko ang mga matang nakatingin sa amin. "Nagmumukha tayong magka-partner," sabi ng isang ka-team. Napangiti ako, ngunit nag-alala rin. "Tama ka, dapat tayong maging maingat," sagot ko sa sarili.

Pagkatapos ng mga laro, nagkaroon kami ng pagkakataong mag-bonding. "Mia, anong mga hilig mo?" tanong ng isa. "Mahilig akong magbasa at maglakbay," sagot ko, nagiging komportable sa kanilang presensya.

"Gusto rin namin ang mga ganitong aktibidad," sabi nila. Habang nag-uusap, natutunan kong mas makilala ang mga tao sa paligid. Ang saya ng ganitong samahan.

Ngunit sa likod ng mga ngiti, naramdaman ko ang mga tingin ng mga tao. "Mia, mukhang masaya ka," sabi ni Nathan habang nag-uusap kami. "Oo, ang saya! Pero may mga bulung-bulungan pa rin," sagot ko, nag-aalala.

"Walang makakapigil sa atin," sabi niya. Ang kanyang mga salita ay nagbigay sa akin ng lakas. "Tama ka, Nathan. Basta't magkasama tayo, kaya natin ito."

Matapos ang event, nagpasya kaming mag-dinner. "Mia, gusto mo bang lumabas mamaya?" tanong niya. "Oo, Nathan! Excited na ako," sagot ko, puno ng saya.

Habang nag-dinner kami, nagkaroon kami ng mas malalim na pag-uusap. "Mia, anong mga pangarap mo?" tanong niya. "Gusto kong maging matagumpay sa career ko," sagot ko, tapat na tinitingnan siya.

"Gusto kong makilala ka ng mas mabuti," sabi niya. Sa mga salitang iyon, naramdaman kong mas lalo akong nahulog sa kanya. "Ako rin, Nathan. Ang saya kapag kasama kita," sagot ko.

Ngunit may mga pagkakataong nag-aalala pa rin ako. "Paano kung may makaalam?" tanong ko. "Kailangan nating maging maingat," sagot niya, nag-aalala.

Sa mga susunod na araw, nagpatuloy ang aming pag-uusap sa mga proyekto. "Mia, ang galing ng presentation mo!" sabi niya. "Salamat, Nathan! Ikaw ang inspirasyon ko," sagot ko, puno ng saya.

Ngunit sa likod ng mga ngiti, nararamdaman ko pa ring may mga hadlang. "Kailangan nating maging handa sa mga pagsubok," sabi ko. "Tama ka, pero huwag tayong susuko," sagot niya.

Minsan, nag-uusap kami tungkol sa mga plano sa hinaharap. "Nathan, paano ang mga pangarap mo?" tanong ko. "Gusto kong magtagumpay at makatulong sa iba," sagot niya, puno ng determinasyon.

"Sa tingin ko, kaya natin yan," sagot ko, puno ng pag-asa. Sa bawat usapan, ang aming relasyon ay tila nagiging mas malalim. "Basta't magkasama tayo, kaya natin lahat," sabi niya.

Sa mga darating na linggo, patuloy ang mga hamon. "Mia, may bagong project tayo na kailangan i-submit," sabi ni Nathan. "Kailangan nating paghandaan ito."

"Okay, Nathan. Gagawin natin ito," sagot ko, puno ng determinasyon. Sa bawat hakbang, nagiging mas matatag ang aming relasyon.

Ngunit hindi maiiwasan ang mga hadlang. "Mia, kailangan mong maging maingat," sabi ni Sarah. "Alam ko, pero hindi ko kayang itago ang nararamdaman ko," sagot ko.

Habang lumilipas ang mga araw, patuloy ang aming pagtutulungan. "Mia, ang saya kapag kasama kita," sabi niya. "Ganoon din ako, Nathan. Ang saya kapag magkasama tayo," sagot ko.

Habang lumilipas ang mga araw, patuloy ang aming pagtutulungan. "Mia, ang saya kapag kasama kita," sabi niya. "Ganoon din ako, Nathan. Ang saya kapag magkasama tayo," sagot ko.

Ngunit may mga pagkakataong nag-aalala ako. "Paano kung mawalan tayo ng focus sa trabaho?" tanong ko. "Kailangan nating balansehin," sagot niya, puno ng pag-unawa.

Sa bawat pag-uusap, nararamdaman kong mas nagiging malalim ang aming koneksyon. "Mia, mahalaga ka sa akin," sabi niya. "Kailangan mong malaman iyon."

"Alam ko, Nathan. Ipaglalaban ko ang nararamdaman ko para sa iyo," sagot ko, puno ng tapang. Sa mga pagkakataong iyon, nagpasya kaming ipaglaban ang aming pag-ibig.

Habang patuloy ang aming kwento, nagiging mas matatag kami sa bawat hamon. "Kaya natin ito," bulong ko sa sarili. Ang pag-ibig namin ay tila nagiging sandigan sa gitna ng mga pagsubok.

Nais kong ipaglaban ang aming pagmamahalan, ngunit may mga hadlang na kailangan naming harapin. "Nathan, sa kabila ng lahat, nandito lang ako para sa iyo," sabi ko. "At ako rin, Mia. Basta't magkasama tayo, kakayanin natin lahat," sagot niya.

Ang bawat araw ay puno ng pag-asa at pagmamahal. "Ito ang simula ng ating kwento," bulong ko sa aking sarili, puno ng pananampalataya sa hinaharap.