My Hot CEO President Gonna Be My Husband

Chapter 5:

Sa paglipas ng mga araw, unti-unting nagiging mas matatag ang aming relasyon ni Nathan. Ang mga tsismis sa opisina ay patuloy, ngunit tila hindi na kami nag-aalala. “Mia, hindi na tayo dapat magpapaapekto,” sabi niya. “Tama ka, Nathan. Ang mahalaga ay ang nararamdaman natin,” sagot ko.

Minsan, nagdesisyon kaming magdaos ng dinner kasama ang ilang kasamahan. “Mia, gusto mo bang maging bahagi ng dinner?” tanong niya. “Oo, excited na ako!” sagot ko, puno ng saya.

Habang nag-aayos kami, napansin kong puno ng galak ang aming mga kasamahan. “Ang saya ng samahan natin!” sabi ni Sarah. “Oo, tama ka!” sagot ko, ngumingiti.

Nang dumating ang araw ng dinner, masaya ang lahat. “Mia, ikaw ang magiging host,” sabi ni Nathan. “Okay lang ba?” tanong niya. “Oo, wala problema!” sagot ko, sabik na sumagot.

Habang nag-uusap kami sa mesa, ang tawanan at ngiti ay tila hindi matapos-tapos. “Mia, ang galing mo!” sabi ng isang ka-team. “Salamat! Masaya akong kasama kayong lahat,” sagot ko.

Ngunit sa likod ng mga ngiti, may mga pagdududa pa rin akong bumabalot. “Paano kung may makahalata?” tanong ko sa sarili. Ngunit sa kabila ng lahat, nagpasya akong ipaglaban ang aming relasyon.

Isang gabi, nag-usap kami ni Nathan sa kanyang opisina. “Mia, gusto kong maging open sa iyo,” sabi niya. “Anong ibig mong sabihin?” tanong ko, nag-aalala. “Gusto kong malaman mo na seryoso ako sa atin,” sagot niya.

“Sa tingin ko, pareho tayong seryoso,” sagot ko, puno ng saya. “Mahalaga ka sa akin, Nathan.” Sa mga salitang iyon, nagbigay-diin ang aming koneksyon.

Ngunit may mga hadlang pa ring patuloy na dumadating. “Mia, may mga rumors na naglalabasan,” sabi ni Sarah. “Kailangan mong maging maingat.” “Alam ko, Sarah. Pero hindi ko kayang itago ang nararamdaman ko,” sagot ko.

Patuloy ang mga proyekto, at sa bawat tagumpay, nagiging mas masaya kami. “Mia, ang galing ng presentation mo!” sabi ni Nathan. “Salamat, Nathan! Nakakainspire ka,” sagot ko, nangingiti.

Habang nag-uusap kami, natutunan kong mas makilala ang kanyang mga pangarap. “Gusto kong makapagtayo ng charity organization,” sabi niya. “Ang ganda ng pangarap na iyon,” sagot ko, puno ng paghanga.

Sa bawat pag-uusap, nararamdaman kong mas lalalim ang aming koneksyon. “Nathan, mahalaga ka sa akin,” sabi ko, tapat. “At ikaw din, Mia. Ipaglalaban ko ito,” sagot niya, puno ng determinasyon.

Ngunit dumating ang araw na nagkaroon ng problema sa trabaho. “Mia, kailangan nating ayusin ang project na ito,” sabi ni Nathan. “Oo, Nathan. Magtulungan tayo,” sagot ko, puno ng determinasyon.

Habang nagtatrabaho kami, nagkaroon kami ng mas malalim na pag-uusap. “Minsan, naiisip ko ang hinaharap natin,” sabi ko. “Ako rin, Mia. Gusto kong makasama ka,” sagot niya.

Ngunit may mga pagkakataong nag-aalala pa rin ako. “Paano kung mawalan tayo ng focus sa trabaho?” tanong ko. “Kailangan nating balansehin,” sagot niya.

Isang gabi, nagdesisyon kaming mag-date. “Mia, gusto mo bang mag-movie tayo?” tanong niya. “Oo, Nathan! Excited na ako!” sagot ko, puno ng saya.

Habang nanonood kami, ang bawat sandali ay tila puno ng saya. “Mia, ang saya kapag kasama ka,” sabi niya. “Ganoon din ako, Nathan. Ang saya kapag magkasama tayo,” sagot ko.

Pagkatapos ng movie, naglakad kami sa park. “Nathan, ang ganda ng gabi,” sabi ko. “Oo, ang saya ng ganitong moment,” sagot niya, tinitingnan ako.

Nang maglakad kami sa ilalim ng mga bituin, nagpasya akong maging tapat. “Nathan, mahalaga ka sa akin,” sabi ko. “Mahalaga ka rin sa akin, Mia,” sagot niya.

Ang mga sandaling iyon ay puno ng emosyon. “Kaya natin ito, basta’t magkasama tayo,” sabi ko. “Oo, handa akong ipaglaban ito,” sagot niya.

Ngunit dumating ang araw na nagkaroon kami ng misunderstanding. “Mia, parang may nangyari,” sabi ni Nathan. “Wala, Nathan. Nagtatrabaho lang ako,” sagot ko, nag-aalala.

Naging tense ang sitwasyon. “Mia, kailangan nating mag-usap,” sabi niya. “Tama, Nathan. Kailangan nating linawin ito,” sagot ko.

Nag-usap kami ng masinsinan. “Naiintindihan ko, Nathan. Pero kailangan nating maging open sa isa’t isa,” sabi ko. “Oo, at handa akong makinig,” sagot niya.

Habang nag-uusap kami, natutunan naming mas makilala ang isa’t isa. “Mahalaga ka sa akin, Mia,” sabi niya. “At ikaw din, Nathan. Ipaglalaban ko ang nararamdaman ko,” sagot ko.

Minsan, nag-uusap kami tungkol sa mga plano sa hinaharap. “Gusto kong makapagtayo ng sariling negosyo,” sabi ko. “Sa tingin ko, kaya natin yan,” sagot niya.

Ngunit may mga pagkakataong nag-aalala pa rin ako. “Nathan, paano kung mawalan tayo ng focus sa trabaho?” tanong ko. “Kailangan nating balansehin,” sagot niya, puno ng pag-unawa.

Habang patuloy ang aming kwento, nagiging mas matatag kami sa bawat hamon. “Kaya natin ito,” bulong ko sa sarili. Ang pag-ibig namin ay tila nagiging sandigan sa gitna ng mga pagsubok.

Habang patuloy ang aming kwento, nagiging mas matatag kami sa bawat hamon. “Kaya natin ito,” bulong ko sa sarili. Ang pag-ibig namin ay tila nagiging sandigan sa gitna ng mga pagsubok.

Ngunit sa likod ng mga ngiti, nararamdaman kong may mga hadlang pa rin. “Nathan, sa kabila ng lahat, nandito lang ako para sa iyo,” sabi ko. “At ako rin, Mia. Basta’t magkasama tayo, kakayanin natin lahat,” sagot niya.

Sa mga susunod na araw, nagpatuloy ang aming relasyon. “Ito ang simula ng ating kwento,” bulong ko sa aking sarili, puno ng pananampalataya sa hinaharap.