Αλληλένδετοι

Κεφάλαιο 2

Μπράιαν.

Το ρολόι δείχνει 11:45 τη νύχτα. Είναι αργά.

Όχι αρκετά.

Τα μάτια μου διαβάζουν τον φάκελο της υπόθεσης που έχει πέσει στα χέρια του γραφείου. Φορολογική απάτη. Εκπροσωπούμε την ενάγουσα εταιρεία. Σχεδόν μετανιώνω για την τύχη του κατηγορουμένου. Θα μπορούσαμε εύκολα να του δώσουμε είκοσι χρόνια.

Πάρα πολύ εύκολο.

Πετάω το φάκελο στο γραφείο. Δεν πρόκειται να το πάρω. Ξέρω τι θα έλεγε ο πατέρας μου για αυτό, αλλά δεν πρόκειται να αναλάβω την ευθύνη. Είναι πολύ απλό. Περιστρέφω τον λαιμό μου για να απαλλαγώ από τη συσσωρευμένη ένταση. Τρίβω τα μάτια μου και τα αφήνω κλειστά για λίγα δευτερόλεπτα. Το τηλέφωνό μου χτυπάει. Σκοπεύω να μην κοιτάξω καν την οθόνη, αλλά η περιέργεια με κυριεύει και το αρπάζω απ' το γραφείο. Είναι ο Δάντε.

Δεν έχω όρεξη να μιλήσω. Ούτε με τον Δάντε.

Μένεις στο ρετιρέ του. Απάντησε στο γαμημένο τηλέφωνο.

Το πρόσωπο ενός πολύ μαυρισμένου Δάντε εμφανίζεται μπροστά στα μάτια μου. Μου χαμογελάει.

«Άσε με να μαντέψω», λέει. «Είσαι ακόμα στο γραφείο, σωστά;»

Χαμογελάω.

«Δεν πρόσεξα την ώρα», λέω ψέματα.

«Σαφώς. Σαν να μην σε γνώριζα και να μην ήξερα ότι έχεις εμμονή με τη δουλειά σου».

Κουνάω το κεφάλι μου αρνητικά.

«Τι κάνεις; Πώς σου φαίνεται η έγγαμη ζωή;» ρωτάω, πραγματικά ενθουσιασμένος από τη νέα του όψη ως ερωτευμένος άντρας.

Γνωρίζω τον Δάντε από το πανεπιστήμιο — παρόλο που είναι μερικά χρόνια μεγαλύτερος από εμένα. Εκείνος σπούδαζε μεταπτυχιακό ενώ εγώ ξεκινούσα το πτυχίο μου.

Δεν θυμάμαι ακριβώς πώς γνωριστήκαμε, αλλά σύντομα βρέθηκα να κάνω παρέα μαζί του. Μεθώντας μαζί του. Πηγαίνοντας από πάρτι σε πάρτι, πίνοντας μέχρι το ξημέρωμα... Μετά, δεν ξέρω πώς, άλλαξαν όλα και βρεθήκαμε να μιλάμε για πράγματα που δεν μιλάς με κανέναν και γίναμε φίλοι. Πολύ καλοί φίλοι.

«Θαυμάσια. Δεν μπορείς να το δεις;» Ο Δάντε χαμογελά, δείχνοντάς μου όλα του τα δόντια. «Σου λέω αδερφέ. Η Γαβριέλα είναι το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να μου συμβεί. Κάθε μέρα είναι μια περιπέτεια μαζί της».

Γουρλώνω τα μάτια μου, αλλά και χαμογελάω.

«Φοράς παντελόνια;» Αστειεύομαι.